Το κορίτσι του λύκου (Ολοκληρωμένη)

Κεφάλαιο VI

Έσυρα τα πόδια μου στο μπάνιο.Δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου.Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και είχα μαύρους κύκλους.Πρόσθεσα λίγο make-up στο πρόσωπο μου και έφυγα για το κολέγιο.Ο πατέρας μου δεν είχε ξυπνήσει ακόμα.

Το μάθημα τελείωσε και περπατούσα με την παρέα μου στον διάδρομο.

-Θέλετε να πάμε σπίτι μου να αράξουμε;Οι γονείς μου λείπουν, ρώτησε ο Όλιβερ.

Ο Όλιβερ έμενε σε μια έπαυλη.Το σπίτι ήταν τεράστιο και υπέροχο.Ειδικα η κρεβατοκάμαρά του.

Ναι είχα κοιμηθεί μαζί του αρκετές φορές.Με είχε ξεναγήσει σε όλο το σπίτι.

Αποφασίσαμε να πάμε εκεί.Φτιάξαμε μερικές ομελέτες και τοστ και κάτσαμε δίπλα από την πισίνα.Έκανε φοβερή ζέστη και ο Όλιβερ είχε πέσει με τα ρούχα μαζί με τον Τζεικ,ένα άλλο αγόρι από την παρέα,στην πισίνα.

-Πάω στην τουαλέτα,είπα και μπήκα μέσα στο σπίτι.

Δεν ένιωθα καλά,μάλλον ζαλιζόμουν από τον ήλιο και ήθελα να ρίξω νερό στο πρόσωπο μου.

Ανέβηκα στον πάνω όροφο που ήταν τα δωμάτια.Πήγα στο μπάνιο.Κοιτάζοντας την μπανιέρα,μου ήρθε στο μυαλό οι φορές που έκανα μπάνιο με τον Όλιβερ εδώ.

Εκείνη την στιγμή χτύπησε η πόρτα.Ωχ,τι το σκέφτηκα και εγώ...

-Ωραία είχαμε περάσει εδώ μωρό μου.

-Άσε με δεν έχω όρεξη,είπα.

Με κόλλησε στον τοίχο και προσπαθούσε να με φιλήσει.

-Άσε με Όλιβερ!

Ακούστηκαν φωνές από κάτω.Ανοιξε απότομα η πόρτα.

-Τζακ;

Μα τι κάνει εδώ;Ευτυχώς που ήρθε όμως...

Με άρπαξε και κατεβήκαμε κάτω.Ολα έγιναν τόσο γρήγορα που κάνεις δεν κατάλαβε τίποτα.

Με έβαλε μέσα στο αυτοκίνητο.

-Είσαι καλά;ρώτησε ενώ οδηγούσε γρήγορα.

-Με παρακολουθείς;

-Θα του σπάσω την μούρη αυτού του ηλίθιου.

-Τζακ σταματά το αυτοκίνητο!φώναξα.

Δεν γίνεται να μην μου εξηγεί τίποτα.Μια να μου λέει να μείνω μακριά του και την άλλη να εμφανίζεται από το πουθενά.

-Που ήξερες ότι έχω πρόβλημα;

-Είχα παρκάρει από κάτω και σας είδα από το παράθυρο,απάντησε.

-Με παρακολουθούσες.

-Δεν μπορώ να μείνω μακριά σου Έμμα και δεν θέλω να σε ξαναχάσω,είπε ενοχικά.

-Τότε μην το κάνεις.

Συνέχισε να οδηγεί και φτάσαμε στο σπίτι του.

Μπήκαμε μέσα.

-Μπορώ να μείνω εδώ σήμερα;ρώτησα.

Θέλω να μιλήσω με εκείνον.Θέλω να ξενυχτίσω μαζί του,όπως κάναμε παλιά.

-Φυσικά,μου είπε ξαφνιασμένος αλλά και χαρούμενος από την ερώτηση.

Πήρα τον πατέρα μου τηλέφωνο.

-Γειά σου Έμμα,όλα καλά;

-Ναι μπαμπά.Θα κοιμηθώ στην Έλεν σήμερα,μην ανησυχήσεις.

-Εντάξει.Να προσέχεις.

Γύρισα και κοίταξα τον Τζακ.Είχε ζωγραφισμένο ένα χαμόγελο μονίμως στα χείλη του.

-Ο πατέρας σου είναι πολύ καλός άνθρωπος,μου είπε.

-Ναι είναι.Τωρα δουλεύει για την αστυνομία σαν κυνηγός,για να πιάσουν αυτόν τον λύκο.

-Ναι το έχω ακούσει...,είπε γελώντας λίγο και κοιτάζοντας αλλού.

Μπήκαμε στο δωμάτιο του.Ήταν τόσο απλό όσο και το υπόλοιπο σπίτι.

Ξάπλωσα και ένιωσα μια ανακούφιση επειδή ζαλιζόμουν όλη αυτή την ώρα.Έβγαλε την μπλούζα του και κάθισε δίπλα μου.

Με πήρε αγκαλιά.Ήταν υπερβολικά ζεστός,αλλά εδώ δίπλα στο δάσος είχε ωραία δροσιά και τα παράθυρα ήταν ανοιχτά οπότε δεν με πειράζει.

Πέρασα τα δάχτυλα μου στις γραμμώσεις και στους κοιλιακούς του.
Στην συνέχεια σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταζα.Αυτά τα υπέροχα μέλι ματιά ήταν σαν εθισμός για εμένα.

Έφερε το πρόσωπο του κοντά μου και τα χείλη του κόλλησαν πάνω στα δικά μου.

Τι ωραία αίσθηση...