What if? (Villarama Cousins Series #2)

Simula

Simula

Another heart-breaking memory crashed like waves to the depths of my mind as the bright sun and warm air of Manila welcomed my skin.

But the weather is the total opposite of what I'm feeling right now.

I can't believe that the reason I came back in Manila was this. Sobrang sakit sa puso. Hindi pa din ako makapaniwala. It happened sooner than I expected.

Walang sumalubong sa akin pagkauwi ko and it made my heart sank more. I feel so alone right now, now that he's gone. I don't know why but guilt ran through my mind. If only I spent most of my time here and with him, I wouldn't feel so bad like what I feel now.

Baby... Shit! Bigla akong nataranta nang mapagtanto ko kung nasaan na siya ngayon.

I immediately called a taxi and asked to take me to the funeral.

Habang bumabiyahe ako ay hindi na maiwasang tumulo ng mga luha ko.

Kung kanina pagkababa ko ng eroplano ay maaraw at sobrang init, nang makasakay ako ng taxi ay bigla namang bumuhos ang malakas na ulan. Nakikidalamhati ata ito sa akin.

Kahit na nakasuot na ako ng puting hoody at black na track pants, kahit na komportable akong nakasakay nang tahimik dito sa taxi, hindi ko alam kung bakit pero nanginginig ako sa lamig na nararamdaman ko ngayon. Habang ang driver sa harapan ko ay pawisan at nagpupunas pa ng pawis gamit ang kanyang puting tuwalya.

Itinago ko ang pasmado kong mga kamay sa aking bulsa para maibsan ang lamig na nararamdaman saka ako bumuntong-hininga.

What did I even do wrong? Why is the heavens punishing me? I can't remember a thing that I did to deserve this. This is all too much to handle. The tears from my eyes won't stop from falling down.

Masyado nang maraming problema ang naiisip ko ng sabay sabay ngayon. Sumasakit na ang ulo ko sa lahat.

But despite of the numerous problems that's going on my mind, I felt a little sleepy. Marami pa akong dapat pag-isipan para magawan ng solusyon pero sobrang inantok na ako ngayon.

"Azayla! Let me explain, I-I'm so-" sigaw niya sa akin habang hinahabol ako. Anong pang dapat i-explain doon eh kitang kita ko na sa akto. He's making me an idiot! Tumigil ako sa paglalakad at hinarap siya.

"We're done." I said with finality then I walked fast to get out of this freaking hotel already but before I could get on the elevator, his warm hand touched my right arm.

"We're not yet done Azayla!" his dark piercing eyes are telling me that I should be alarmed because of his anger but I'm not.

Ano pa bang papakinggan ko sa kanya? Ang mga kasinungalingan niya? Nakakapagod na.

"You have nothing to explain about! Tama na ang nakita ko! Alangan namang namalikmata lang ako 'diba?" nagsukatan kami ng titig. If you think I should be scared of you, well, you should be the one scared at me! At bakit ikaw pa ang galit? Sino ba sa atin ang nag gumawa ng kalokohan dito?

"Please, Azayla... I'm begging you." he said, calmly.

Umiling ako. No. That's enough. I can't even bare seeing him! How can he do this to me?

"Don't you dare lay your hands on me again and contact me. Hinding hindi mo na ako makikita. I promise you that. Ayaw mo ba noon? Magiging masaya ka na. I'm setting you free." sabi ko sa kanya ng kalmado pero bakit parang nag-alab ang puso ko nang makita ko ang mga mata niyang kumikinang.

"Baby please, we can talk about this. I can sort this out. Gagawan ko 'to ng paraan. Let me explain." bumagsak ang kanyang balikat. Kahit anong sabihin mo hinding hindi ko na paniniwalaan.

"You should've just broken up with me, why do something like this? Pinahiya mo na ako, pinagmukha mo pa akong tanga! Bakit mo pa pinatagal ang relasyon natin? Para mas lalo akong masaktan?" hindi ko namalayan na tumulo na pala ang mga luha ko. Ang kaninang galit sa mga mata ko ay napalitan ng walang tigil na mga luha. Kung kanina ay nanginginig ako sa galit, ngayon naman, nanginginig ako sa kaiiyak.

"Why hurt me like this when all I ever did was love you. This is so unfair."

"Azayla.. I'm sorry. Hindi ko din 'to inasahan. Just please, don't leave m-me." hindi ko na talaga napigilan ang pag buhos ng mga luha ko nang narinig kong basag ang boses niya.

He even tried to touch me pero agad kong iniwas ang kamay ko sa kanya. I won't let your dirty hands touch me!

"Sabing huwag mo 'kong hawakan eh! Nakakadiri ka!" sigaw ko sa kanya, gaining back my old self. Huwag mong hayaan kainin ka ng lungkot ngayon, Azayla. Galit lang dapat ang maramdaman mo.

"Tapos na tayo. I'm breaking up with you. Wag ka nang umasang magkakabalikan pa tayo, you already broke my trust." and with that, I left.