What if? (Villarama Cousins Series #2)

Kabanata 7

Kabanata 7

Classmate

"Ganyan ba?" ani Stephanie habang ginagawa na ang pinadrawing ko sa kanya na mukha nung manyakis kahapon.

"Oo, 'yan." I said as I looked satisfied with her drawing. Ang galing talagang mag drawing ni Stephanie.

The man has droopy eyes and thick eyebrows. Matangos ang ilong nito at may kaunting facial hair at makapal na labi habang ang balat ay kayumanggi at ang pangangatawan ay payat. The guy is around his mid 30s I think.

Kung titignan mo siya ay mukhang disente naman siyang tao pero nasa loob pala ang kademonyohang taglay nito. Hinding hindi ko siya mapapatawad. Sa buong buhay ko ay nakaranas naman ako ng mga nag ca-cat call and whistling pero hindi pa umabot sa puntong ito.

Nang ikwento ko ang nangyari sa akin kahapon kala Stephanie at Zeke ay pareho silang gulat at galit na galit.

"Sana sinabihan mo ako kahapon para sinamahan kita!" ani Stephanie sabay himas sa likod ko na para bang awang awa ito sa akin.

"Sana sinama mo din ako para sinapak ko! Sa sobrang gigil ko siguro doon hindi na aabutan iyon ng araw! Tangina niya!" gigil na gigil na untag ni Zeke.

Mabuti na lang at naisipan kong sabihin ito sa kanila. Gumaan lalo ang pakiramdam ko at medyo naging okay ako dahil doon. Mali ang akala kong iisnobin lang nila ito. I'm glad that I have friends like them.

"Ipapa-print ko na ito at bigay ko na lang din sayo ang USB ko. Si Art na daw ang bahala rito 'diba?" ani Stephanie habang naka-upo at tumingala sa akin. Nandito kami ngayon sa computer lab habang break time para ma-drawing niya iyon. Mabuti na lang at pinayagan kami ng computer teacher namin.

Sinabi ko na din sa kanila na nililigawan na ako ni Art. Parehong hindi makapaniwala ang dalawa ngunit kalaunan ay sinuportahan naman ako.

"Sige na nga. Ipapaubaya ko na sayo si papa Art!" sabi pa ni Stephanie na tinawanan ko na lamang.

Sa loob din ng linggong iyon ay nahanap ni Art ang lalaking nang bastos sa akin at pinakulong iyon. Laking pasasalamat ko sa kanya dahil sa pag tulong niya sa akin.

Days went by smoothly and I had better days, especially now that Art is always around me. Nanliligaw eh. The thought of it made my heart happy.

Isang araw ay niyaya niya akong mag date sa isang coffee shop at pumayag ako kasi naisip kong malapit na ang aming finals para sa first quarter kaya doon ko napiling mag-aral.

I wore a floral sweetheart top, coated it with a purple knitted cardigan and paired it up with my dark blue shorts. I pulled my hair into a messy bun and tried on my reading glasses. Sa coffee shop na parang library ang punta namin kaya dapat mukhang matalino ang get up ko ngayon.

I put on a light makeup to highlight my soft features. I already have thick eyelashes so I didn't have to put mascara on. My eyebrows are also thick and primmed properly that I also don't have to draw on it. I patted a red lip tint on my lips and cheek and I was ready to go.

Art was already waiting for me outside our mansion and I smiled upon seeing him smiling at me. His white perfect set of teeth are showing. Nakakapanghina.

Also, I love how his eyes disappear when he smiles. It brings butterflies in my stomach.

"Wow!" he proclaimed when I got close to him. I felt my cheeks heat up with his compliment.

"Let's go?" sabi ko at pinagbuksan niya na ako ng pinto ng kotse niya.

"Kapag meron kang hindi maintindihan sa kahit anong subject, sabihin mo lang sa akin..." anito pagkatapos ay sumimsim sa kanyang malamig na kape. Nandito na kami sa coffee shop at nakaupo siya sa harapan ko.