Bu bölüm benim için gerçketen değişik bir bölüm oldu. İçeriğinden değil. Bu bölümü uçakta yazdım. Multimedyadaki fotoğraf gerçekten mükemmel bir manzaraya sahip olan uçaktan Ankara'nın fotoğrafı. Farklı bir deneyimdi uçakta bölüm yazmak. Sanırım bunu yapan ilk yazarım.
Hepinize keyifli okumalar!
Eve sırılsıklam girdiğimde annem karşısında ufosunu babama kaptıran bir uzaylı görmüş gibi baktı bir süre. Ardından bağıra çağıra beni banyoya soktu ve kuru üstlerle havlu getirdi.
Sıcak bir duş alıp donmuş kemiklerimi erittiğime kanaat getirdim ve banyodan çıktım. Çalışma masamın üzerindeki güzel kokulu yemeklerin beni çağırdığı tepsiyi görünce midemden en korkunç canavarları ürkütecek bir gurultu yükseldi. Hiç vakit kaybetmeden tepsideki tabakları boşaltırken annem ve babamın benim hakkımda yaptıkları durum analizinin pek de akıcı geçmediğini tahmin ediyor, onlara nasıl bir açıklama yapacağımı düşünüyordum.
En iyisi uyuma taklidi yapmaktı. Bu her zaman kurtarıcı bir çözüm olmuştu.
Annem odama girmeden önce yorganın altına girdim. Kapımı tıklattığında gözlerim sıkıca yumulmuş ve yatağın içinde top kadar kalmıştım.
Kapım aralandı ve annemin limon çiçeğine benzettiğim kokusu odayı doldurdu.
"Iraz?" kadifemsi sesi duvarlara sinerken hareketsiz kaldım.
"Bebeğim, uyudun mu?" konuşmadım.
Bir kaç dakikanın ardından kapı kapandı ve odaya sessizlik, uyku gibi üzerime çöktü. Yaptığım taklit gerçeğe dönerken hiçbir şey yapmadım.
Bilincim ağır ağır varlığını yitirirken dudaklarımda bu zor güne rağmen mutlu bir tebessüm oluştu.
🐚🐚🐚🐚
Sabahın ilk ışıkları ile uyanıp okula gitmek için giyinirken kendimi tükenmiş gibi hissediyordum. Her güzel güne böyle depresif duygularla uyanmak oldukça rahatsız edici birşeydi.
Üzerimdeki koyu kırmızı örgü elbiseyi çekiştirdim ve dolabın köşesindeki beyaz spor ayakkabılarımı giydim. Aynanın önüne geçip dudaklarımı renklendirip saçlarımı taradım.
Evden, kötü bir gün olmaması için dua ederek çıktım.
🐚🐚🐚
Patates kızartması ve köfteyi tepeleme koyduğum tepsiyi alarak cam kenarında bir masaya oturdum. Saçlarımın ardından yemekhanede göz gezdirip, kimsenin bana bakmadığına emin olunca yemeğime yumuldum.
Daha yemeğimin yarısına dahi gelmemişken tepsimin yanına benimkinden daha sağlıklı görünen bir tepsi konuldu.
Başımı usulca kaldırıp kestane rengi saçlarını at kuyruğu yapmış, yüzü oldukça güzel bir kız gördüm. Henüz buna hazır değildim. Patateslerimle ne mutluydum oysa.
Kız masum bakışlarını boş masada gezdirdi.
"Oturabilir miyim?" diye sorduğunda zorlama bir gülümseme ile "Tabii." dedim.
Beklemediğim bir aceleci tavırla sandalyelerin birini çekip oturdu.
"Dans kursundaki mükemmel gösterin hakkında konuşacaktım."
🐚🐚🐚🐚⭐🐚🐚🐚🐚⭐🐚🐚🐚🐚⭐🐚🐚🐚
Deniz Kabuğu ~ Zehra Sağır
16.02.2017
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DENİZ KABUĞU
Lãng mạnGeçmişinin boşluklarında süzülen bir kız. Geçmişindeki kızın varlığına ihtiyacı olan bir erkek. Ve geçmişin reenkarnasyonu olan bir aşk. Ne kız hatırlıyor, ne erkek unutabiliyor. Kız görmüyor, erkek kör olmayı diliyor. Ve acı çeken iki beden bir...
