So you're that kind of guy? 2

Hoofdstuk 7

Camrynn

"Mevrouw Lewis. Ik weet dat het de laatste dag is, maar hou nog even de aandacht erbij!" Roept mijn Engels docent. Ik draai me om en neem me voor de rest van de les op te letten. Of course gaat dat niet werken, want mijn gedachten dwalen af naar de nacht van mijn nachtmerrie en de verdere nacht, intussen 3 dagen geleden. Ik mocht in Justin's bed liggen, terwijl hij op de grond ging liggen. Hij had het zelf voorgesteld. De ochtend daarna werd ik wakker van de douche en ben ik zo snel mogelijk weg geglipt, onopgemerkt. Ik heb nog steeds niet tegen hem gepraat. Ik heb hem eerlijk gezegd een beetje ontweken.

"Camrynn." Fluistert een dwingende stem. Ik voel een prik in mijn linker schouderblad en ik draai me om. "Wat?" Sis ik. "Wow. Iemand heeft slecht geslapen!" Zegt Nicole. "Wat bedoel je daar nu weer mee?" Vraag ik chagrijnig. "Cam, doe eens rustig." Mengt Lindey zich in het 'gesprek'. Ik rol met mijn ogen, "Ik ben rustig het zelve. Wat moeten jullie nou?" "Wat is er met jou aan de hand?" Zegt Lindey, "Sinds 3 dagen geleden kan je alleen nog maar mensen afzeiken." Ik kijk haar met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ik kan alleen nog maar mensen afzeiken?" Herhaal ik haar opmerking. Ik werp een blik op Nicole, die een hele andere kant op kijkt en daarna op Loulou naast haar, maar ook zij kijkt overal behalve naar mij. "Nou, dat is duidelijk." Ik draai me om. "Cam... Camrynn, zo bedoelde ik het toch niet?!" Zegt Lindey zuchtend. "Nee, laat maar. Ik heb het al begrepen." Antwoord ik. Ik voel een hand op mijn schouder. "Camrynn, serieus. Wat is er met je aan de hand? Is er iets gebeurd, wil je het vertellen?" Zegt Loulou. Ik zucht en draai me weer naar ze toe, "Ik kan het niet vertellen." Verward kijken ze me aan. "Hoezo 'je kan het niet vertellen'? We zijn allemaal je beste vriendinnen. Je kunt alles tegen ons zeggen!" Zegt Nicole. Ik kijk naar mijn schoenen, onder me. "De hockeyvelden, in de pauze." Antwoord ik, voordat ik me weer omdraai en luister naar mijn Engels docent.

Zenuwachtig open ik de hekken voor de hockeyvelden en stap ik het veld op. Al mijn vriendinnen zitten al in een kring en volgen me met hun ogen. Een naar gevoel kruipt in me naar boven. Wat als ze me zometeen haten? Ik schud de gedachte van me af en neem plaats tussen Lindey en Nicole. Een tijdje zitten we daar en zegt niemand van ons iets, totdat ik mijn mond open trek. "3 dagen geleden had ik een droom." Begin ik. Ik snuif, "Je kunt het meer een nachtmerrie noemen." Ik vouw mijn handen in elkaar, maar besluit ze toch weer naast me te leggen. Mijn handpalmen zijn nat van het zweet. "I-ik.... Ik..." Een hand pakt een van mijn handen vast. Ik kijk op, het is Lindey. De blik in haar ogen geeft me moed. "Ik verraadde jullie. Stuk voor stuk, op een vreselijke manier." Zeg ik. Loulou kijkt me onbegrijpelijk aan, "Hoe kan jij ons nou verraden? Dat zou je nooit doen." Ik schud met een zielig lachje mijn hoofd, "Dat dacht ik ook, Lou. Maar deze droom voelde zo echt! Zo echt." Een huivering trekt door mijn lichaam, als ik terug denk aan de droom. "Ik verraadde iedereen van wie ik hield. En uiteindelijk bleef ik alleen over, natuurlijk." Ik trek mijn hand uit die van Lindey. "Dus, die nacht besloot ik, voordat dit echt kon gebeuren. Ik zou afstand nemen van jullie. En kijk hoe me dat verging." Ga ik verder. "Het was maar een nachtmerrie, Cam. Een oerstomme, simpele nachtmerrie." Zegt Nicole. Ik haal mijn schouders op, "Ik weet het niet. Je weet maar nooit wat er kan gebeuren." "Nee, Camrynn, nee. Zoiets zou nooit gebeuren, en als dat wel gebeurt gaan wij jou niet verlaten. Wij steunen jou door dik en dun, we blijven achter je staan. Als er iets mis is, dan zien wij dat. We helpen je! Dus stop alsjeblieft met het geloven in die gekke droom en kijk naar wat je hebt. Ons, je hebt ons." Eindigt Lindey haar speech. Sprakeloos kijk ik haar aan. "Dankje, Lin. Dank jullie allemaal! Jullie zijn de beste vriendinnen die ik me kan wensen!" Ik geef Lindey een knuffel en het duurt niet lang voordat de rest er ook bij komt.

Ik heb hen niet alles verteld. Ik heb niets gezegd over de schaduw, die fluisterde. Hij fluisterde, in mijn oor. Zodat niemand het kon horen. Behalve ik.

"Dus, wat ga je aandoen?" Vraagt Lindey, terwijl ze rommelt in mijn sieraden doos. "Mason zei dat ik me warm moest aankleden." Antwoord ik. Lindey trekt haar wenkbrauwen op, "Je warm aankleden? Serieus? Daar kan ik toch niks mee!" Ik kijk haar lachend aan, "Hoezo kan je daar niks mee?" Ze haalt haar schouders op en laat zich op mijn bed neer storten. "Omdat, ik niet weet of het warm genoeg is of juist te warm. Moet je warm aangekleed zijn voor een boswandeling ofzo, of voor ergens zitten. Gosh, waarom kan die jongen van je niet even duidelijk zijn?!" Ik begin te lachen, "En moet je voorstellen dat ik degene ben die hem date, maar jij helemaal strest." Lindey kijkt op en staat direct overeind. "Dat is het!" Roept ze. Met grote ogen kijk ik haar aan, "Euhm, wat is er zonet gebeurd?" Als een of andere gek loopt ze naar mijn kledingkast en haalt ze alles overhoop. "Euhm, Lindey. What the hell ben je aan het doen?" Vraag ik.
"Ssst!" Sist ze. Verward sta ik in de deuropening toe te kijken, hoe mijn beste vriendin mijn hele kast over hoop haalt. "Euhm, Cam. Waar heb je die ene trui gelaten?" Vraagt Lindey. Ik trek mijn wenkbrauwen op, "Lin, heb je wel eens goed in mijn kast gekeken?  Hoe moet ik in hemelsnaam weten welke trui je bedoeld?" Ze knipt met haar vingers,  "Je weet wel, die ene met gele tinten." Een lampje in mijn hoofd gaat branden, "Ooh, die. Heb ik aan jou geleend en toen heb jij er jam overheen gemorst." Lindey krabt over haar achterhoofd, "Ja, sorry nog daarvoor." Ik glimlach naar haar, "Geeft niks!"
Uiteindelijk heb ik een jeans aan met een leuk topje en een jasje. Ik heb in mijn tas voor de zekerheid nog een bijpassende sjaal mee, voor als het echt koud is.

Mason rijdt de auto de hoek om. "Je ziet er prachtig uit, Cam." Zegt hij. Ik grinnik, "Eigenlijk wilde ik nu een jurkje aan doen, maar ik dacht dat dat misschien te koud zou zijn. Dus hier zit ik, in een jeans." Mason kijkt me aan, "Ik vind dat je er hoe dan ook prachtig uitziet!" Ik leg mijn handen over mijn blozende wangen. Om de aandacht van mijn blozende wangen af te leiden, vraag ik waar we heen gaan. "Euhm, we gaan naar een ouderwetse drive-in film." Antwoord hij. Verbaasd kijk ik hem aan, "Ik wist helemaal niet dat je dat soort dingen leuk vond!" Verlegen kijkt hij weg, "Ik weet het, het is raar. We kunnen ook iets anders doen als je wilt." Ik schud onmiddellijk mijn hoofd, "Nee, het is helemaal niet raar! Ik vind het juist super leuk." Glimlachend kijkt hij weer voor zich uit.

Mason parkeert de auto precies voor het enorme scherm. We hebben perfect zicht! "Welke film wordt er vanavond gedraaid?" Vraag ik enthousiast. Mason pakt het schema erbij en kijkt naar de tijden. "Hairspray, geloof ik. Ken je die film?" Antwoord hij. Mijn ogen worden groot. "Ja, oh my god! Daar zit Zac Efron in." Gil ik. Het stelletje in de auto naast ons kijkt me boos aan. "Sorry!"  Fluister ik wat zachter. Mason kreunt, "Is dit een chickflick?" Ik knik grijnzend, wat een zucht van hem oplevert. "Weet je, we kunnen ook gewoon weg gaan en naar het park rijden ofzo?" Probeert hij. Ik schud eigenwijs mijn hoofd, "Oh, nee. Jij gaat hier niet onderuit komen, meneertje!" Mason brengt zijn hoofd dichterbij, "Alsjeblieft?" Ik schud mijn hoofd, "Nee." Hij komt weer ietsje dichterbij, "Pleaseeee?" Ik schud nog steeds mijn hoofd, "Nope." Nog iets dichterbij. Onze neuzen raken elkaar bijna. "Echt niet?" Vraagt hij, terwijl hij in mijn ogen blijft staren. "Hmm, ik dacht het niet."  Antwoord ik.

"Je begrijpt toch wel dat er iets tegenover moet staan?" Fluistert hij. We zijn nog geen centimeter verschoven, nog altijd heel dicht bij elkaar dus. Ik trek plagend mijn wenkbrauwen op, "Oh, ja? Wat dan?" Mason doet alsof hij nadenkt, "Dit." En hij drukt zijn lippen op de mijne. De kus duurt maar een ogenblik, doordat we worden verstoord door de beginnende film. Meteen laat ik hem los. Blozend kijk ik hem vanonder mijn wimpers aan. Mijn ogen ontmoeten de mijne en voor het eerst in een paar maanden ontploft een bom van duizend vlinders in mijn buik. Mason streelt met zijn vingertoppen heel licht mijn wang. Ik rol met mijn ogen en trek hem maar me toe.

En voordat hij de kans krijgt om ook maar iets te zeggen, heb ik mijn lippen al op de zijne geplaatst.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Nou dames en heren,
Het is duidelijk: het zijn de eerste covers geworden. Die had bijna alle stemmen 😂

Sorry voor de mensen die waren voor team Justin en Camrynn.
Er kan nog van alles gebeuren!

Zouden jullie shipnamen willen bedenken voor:
- Justin en Camrynn

- Mason  en Camrynn

Thank you <3
Sam