So you're that kind of guy? 2

Hoofdstuk 16

"En wat wilt de jarige jet doen op haar speciale dag?" Vraagt Flint. Wat wil ik doen? Geen idee. Ik haal mijn schouders op en kijk hem verwachtingsvol aan. "Ja, dat had ik al zien aankomen. Gelukkige heb je een ontzettend creatieve broer, die al iets heeft geregeld." Hij klapt in zijn handen en stormt de woonkamer uit. Vragend kijk ik mijn ouders aan, die op hun beurt lachend hun schouders ophalen.

Niet veel later, komt Flint de woonkamer weer binnen gerent en gooit hij een theedoek op mijn schoot. "Waar is dit voor?" Vraag ik. Flint rolt met zijn ogen en gebaart naar mijn hoofd, "Dat dient als blinddoek, ei." "Moet ik dat omdoen?" Vraag ik verbaasd. Een diepe zucht verlaat Flints mond, "Wat moet je anders doen met een blinddoek?! Voor een 17-jarige ben je niet heel snugger." Mijn mond trekt zich in een grimas, "Ik hou niet zo van bedekkingen over mijn ogen. Daar word ik claustrofobisch van." Flint geeft echter geen gehoor en trekt de knoop stevig aan. "Hoeveel vingers steek ik op?" Vraagt hij. Alsof ik iets kan zien met dit belachelijke ding voor mijn ogen. "Euhh, 3?" Gok ik. Ik hoor Flint zachtjes vloeken en een paar seconden later wordt de theedoek nog strakker aangetrokken. "Auw, Flint. Ik gokte maar wat, met dit pokken ding zie je helemaal niets." Roep ik. "Oh, nou dat is dan mooi. Sta maar op." Antwoordt hij. Ik sta op en loop tastend in het niets een paar stappen naar voren. Met een enorme vaart knalt mijn voet tegen een stoelpoot. "Aauw, god damn it. Klereding." Roep ik. Ik grijp meteen naar mijn inmiddels gebroken, kleine teen. Vanuit het niets voel ik een hand op mijn schouders die me lijdend naar voren trekt. "Flint, mijn teen voelt echt alsof hij eraf ligt." Resoluut staan we stil en voel ik hem aan mijn sok trekken. "Nou Cam, hij zit er nog aan en het is niet eens dik. De pijn gaat zo wel weer over." Zegt Flint. Ik zucht en loop verder achter Flint aan.

"Oke Cam, je mag nu je blinddoek afdoen en om je heen kijken." Zegt Flint, zodra hij me stil heeft staan. Ik tast op de achterkant van mijn hoofd opzoek naar de knoop -die zo strak zit dat zelfs een boot ermee aangelegd kan worden- en trek het zo snel mogelijk los. Het licht dat in mijn ogen valt verblind me voor een moment, maar na een aantal keer knipperen kan ik weer helder zien. Voor me ligt de zee, met kalme golfjes die rustig op het strand aanspoelen en vervolgens weer de zee in worden getrokken. Verbaasd kijk ik opzij, "Flint, je weet dat ik nog niet kan zwemmen, toch?" Achter me hoor ik een kuchje en ik draai me meteen om. Voor me staan al mijn vrienden. "HAPPY BIRTHDAY CAMRYNN!" Schreeuwen ze in koor. Van schrik sla ik mijn handen voor me mond en barst ik in een zenuwachtig lachje uit. "Cam, kom hier!" Lindey slaat haar arm om me heen, "Nog spannende dingen gebeurt feestvarken?" Ik haal voorzichtig mijn schouders op, "Ik vertel het je later allemaal." Ze knikt en maakt ruimte voor de rest van mijn vrienden. Lindey, Nicole, Loulou, Isabella, Mason, Hudson, Stephen en zelfs Milan en Cameron zijn er. Iedereen is er. Met een stralende lach neem ik de knuffel van Mason in ontvangst. "Hey schat, gefeliciteerd." Fluistert hij in mijn oor. Mijn gezicht vertrekt onopmerkelijk bij die koosnaam. Ik zal maar niet tegen hem zeggen dat ik die bijnaam walgelijk vind. Met een glimlach, iets minder enthousiast dan net, klop ik hem op zijn schouder. "He, je bent naar de sportschool geweest?" Ik voel nog eens aan zijn gespierde bovenarm. Tot mijn verbazing is er een heuse spierbal te voelen. Mason knikt en rolt zijn arm, "Vind je het wat? Misschien mag je vanavond wel extra goed voelen." Hij drukt een kus op mijn wang. Een beetje overdonderd zet ik een klein stapje achteruit. Wat een cheesy opmerking... Het idee dat ik vanavond misschien alleen met Mason op een kamer zit trekt me toch iets minder aan dan voorheen. Ik negeer de gedachte die door mijn hoofd schoot en loop achter de rest aan, die zich al een weg naar het huis banen.

"Dus wat gaan we vanavond doen?" Vraagt Lindey in het algemeen. Ze worstelt zich op de schoot van Hudson, die haar meteen in haar nek begint te kussen. Iedereen kijkt naar mij en ik schraap mijn keel, "We kunnen uitgaan of zoiets?" Goedkeurend knikken enkelen, maar Justin kijkt bedenkelijk. "Hier in de buurt zijn geen leuke clubs. Alleen maar bars, niet passend voor een spetterende verjaardag." Milan trekt zijn ogen van Loulou en kijkt naar Justin. "Wat had je in gedachten?" Vraagt hij, terwijl hij een handje chips uit de bak midden op tafel haalt. Justin pakt zijn telefoon erbij en laat een foto van een of andere club in een plaatsje verderop zien. "We zouden hierheen kunnen gaan?" Stelt hij voor. Ik bekijk de foto goed. Felle, Paarse lampen verlichten het gebouw en er staat een enorme rij voor de ingang. "Hoe zit het met die rij?" Vraag ik, terwijl ik de telefoon aan hem terug overhandig. Justin grijnst, "Noem gewoon de naam van mammie en pappie. Ze bezitten de club praktisch." Ik trek mijn wenkbrauw op. Hoeveel meer dingen zijn er waar ik niets vanaf weet?! Justin herkent mijn verwarde uitdrukking, "Je ouders hebben een zeker netwerk op gebouwd, Cam. Net zoals de mijne, hebben ze veel bereikt medemogelijk gemaakt door onder andere geld." Zodra Justin me 'Cam' noemt voelt ik een schokje door mijn lichaam razen. Mason merkt het ook en zijn arm om mijn schouders verslapt. Een klein beetje gegeneerd knik ik. "Deze club lijkt me een goed idee. Zullen we ons anders alvast gaan klaarmaken?" Stel ik voor. De meesten knikken en dat is voor mij een teken om naar mijn kamer te rennen, met mijn vriendinnen achter me aan.

"Dus, zijn er nog interessante dingen gebeurt?" Vraagt Lindey, terwijl ze mijn make-up bekijkt. "Ik ben gevallen tijdens het surfen en nu mag ik een tijdje niet zwemmen." Antwoord ik. Loulou zucht, "Saai, dat wisten we al. We bedoelen of er iets tussen jou en Justin is gebeurt?" Ik pak mijn mascara en begin rustig mijn wimpers te doen, voordat ik antwoord geef. "Tussen Justin en mij is er niks gebeurd en gaat er ook niks meer gebeuren." Antwoord ik diplomatiek. Ik geef mezelf in gedachten een klopje op mijn schouders voor dit verstandige antwoord. Lindey kijkt me met een blik vol ongeloof aan, "Bullshit." Verbaasd kijk ik haar aan, "Wat lul jij nou?" Nicole begint achter ons te grinniken. Ik geef haar via de spiegel een quasi boze blik. "Welke jongen geeft een meisje een zelfgemaakte ketting zonder er bedoelingen bij te hebben?" Zegt Lindey. Ik haal mijn schouders op. Zou hij er echt iets mee bedoelen? Ik schud lachend mijn hoofd. Wat maakt het ook uit? Onderzoekend kijkt Lindey me aan, "Wat zou je ervan vinden als hij je wèl terug wilt?" Ik raak het schelpje om mijn hals nog eens aan. "Zoals ik al zei, er gaat niks meer gebeuren." Antwoord ik. Ik draai me om naar de rest van mijn vriendinnen en kijk ze een voor een indringend aan. "Jullie weten net zo goed als ik dat daar een rede voor is." Loulou knikt en gaat verder met haar outfits bijelkaar zoeken. De rest volgt haar voorbeeld. Opgelucht blaas ik mijn adem uit en kijk ik mezelf via de spiegel aan. Er is niks tussen Justin en jou, Camrynn.