So you're that kind of guy? 2

Hoofdstuk 13

Justin

Vandaag, weer een nieuwe dag en nieuwe kansen. Ik ben fris en fruitig opgestaan en loop nu rond in de enorme keuken van de familie Lewis. Ik trek de koelkast open en tref het laatste stukje taart, van gister avond, verwikkeld in folie aan op de bovenste plank. Snel kijk ik om me heen en gris ik het schoteltje, met de verrukkelijke taartpunt, van de plank. Zo snel mogelijk ren ik naar het kookeiland en trek ik onderweg nog een vorkje uit een la. Ik neem plaats en haal haast watertandend het folie van het taartje. Met een liefdevolle blik kijk ik naar het stuk chocolade taart. Ik steek mijn vorkje in de taart en stop een hap in mijn mond. Genietend sluit ik mijn ogen en kauw ik het helemaal fijn. Ik houd van chocolade.

Voor ik het weet ik het vorkje uit mijn hand gegrist en sper ik mijn ogen wagenwijd open. "Wat krijgen we nou?" De woorden blijven in de lucht hangen. Mijn blik valt op Camrynn, aan de overkant van het kookeiland, met het vorkje in haar hand en MIJN stuk taart voor zich. Ze schrokt het stuk taart naar binnen. Jammerend kijk ik toe, hoe de taart verdwijnt in een minuut. Een wereldrecord. "Waarom?" Zeur ik. "Wat?" Roept Camrynn arrogant, voor zover dat kan met een volle mond. "Jij, chocolade barbaar. Je vreet gewoon míjn stuk taart op." Roep ik. Ze slikt de hap door en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan, "Staat je naam er in?" Ze bekijkt het kleine overgebleven stukje van alle kanten. "Nee, maar-" "Dan is het dus niet van jou." Onderbreekt ze me. Ze maakt haar standpunt duidelijk door het laatste stukje in haar mond te proppen. Zuchtend leg ik mijn hoofd op de tafel. "Wat is er nou?" Zegt ze geïrriteerd. Wow, lekker chagrijnig. "Je eet mijn stukje taart op. Ik had me er zo op verheugd." Antwoord ik. "Ik heb chocolade nodig, ja?" Zegt ze chagrijnig. "Is het de tijd van de maand?" Vraag ik.

"Waarom denken jongens gelijk, dat als een meisje chagrijnig is, ze ongesteld is? Ik bedoel, misschien word ik wel gewoon chagrijnig van jouw kop." Ik zucht diep. Het is zeker de tijd van de maand. Maar goed, op zulke momenten kun je een vrouw maar beter niet tegen spreken en op alles 'ja en amen' zeggen. Oh ja, je kunt haar ook maar beter eten brengen. Zie het als een soort offer. Zodra deze ellende is afgelopen, zal ze je haar dankbaarheid tonen en dat kan op veel verschillende manieren. "Geen idee. Misschien heb je gelijk. Misschien oordelen wij mannen te snel." Antwoord ik. Tevreden knikt ze, "Ja, je had gelijk. Het is de tijd van de maand." Kreunend laat ze zich zakken op de stoel en legt ze haar hoofd in haar handen. "Geloof het of niet, voor jongens is het bijna net zo erg. Wij moeten omgaan met een bloedende tiran, die je rondcommandeert alsof je een slaaf bent." Zeg ik. Zo, dat is eindelijk uit.

Met een rare uitdrukking op haar gezicht, kijkt Camrynn op. "Ik vraag me af hoelang jij het zou volhouden, als het continu voelt alsof je buik van binnenuit open wordt gescheurd." Ik haal mijn schouders op en loop weer naar de koelkast. Ik hoor een tevreden snifje van Camrynn, en ik laat het onderwerp gaan. "Cam, moet jij nog iets eten?" Vraag ik. Shit. Waarom noemde ik haar ook al weer cam?! Camrynn lijkt het niet eens gehoord te hebben, of ze doet gewoon alsof, en staat op en gaat naast me staan. Spiedend gaan haar ogen door de hele koelkast en uiteindelijk okt ze er een komkommer uit. "Wil je ook een stuk?" Vraagt ze, terwijl ze naar het aanrecht loopt en een snijplank en mes pakt. Ik loop haar achterna en hijs mezelf er naast. Volkomen tevreden zit ik op het aanrecht te kijken hoe Camrynn de komkommer snijdt en verdeel over twee bakjes. Zodra ze klaar is geeft ze mij en een en loopt ze naar de woonkamer om de tv aan te zetten. En weer loop ik achter haar aan. Ik heb toch niks anders te doen.

"Zeg stalk je me soms?" Roept ze, terwijl ze het bakje met komkommer op het bijzettafeltje zet. Ik volg haar voorbeeld en plof neer op de bank. "Nee, ik heb gewoon niks beters te doen." Antwoord ik. Ik leg mijn voeten op de tafel en hang lekker achterover. Met rollende ogen en een diepe zucht, gaat Camrynn naast me zitten en begint ze te knagen aan haar komkommertjes. Ze zet de tv aan, op een random praatprogramma. "Zeg, Camrynn. De jongens en ik dachten, misschien is het leuk om jij en Jazz te leren surfen." Begin ik. Camrynn kijkt op, "Ik, surfen? Kom op. Je weet hoe onhandig ik ben!" En ze draait haar hoofd weer naar de tv. Ik ga wat rechterop zitten, "Het kan toch leuk zijn? Ik bedoel, ik ben ook helemaal niet goed, maar ik probeer het wel. Kom op, neem nou een risico. Het wordt gaaf, ik beloof het." Ik zie aan Camrynns gezicht dat ze twijfelt. "Pleaseeee." Doe ik er een schepje boven op. "Oke, best. Maar laat me nu maar weer met rust!" Antwoordt ze. "Yes!" Ik spring op en trek een sprintje naar mijn kamer. Ik pak mijn telefoon en bel Flint's nummer. "He, Flint. Ze is in, hoor." Roep ik. "Nice!" Roept Flint, aan de andere kant van de telefoon. "Hoelaat zijn jullie hier?" Vraagt hij. Ik check mijn horloge, "Rond een uur of 12?" "Ben je al bij Kenzo?" Vraag ik daarna. "Uh, ja. Een half uurtje pas, maar tot zo dan!" Antwoordt hij. "Yo." Sluit ik af.

Ik loop naar mijn kast en trek er een random zwembroek uit. Ik trek m zo snel mogelijk aan en loop weer terug naar beneden, waar Camrynn nog steeds, met haar bakje komkommer, naar de tv zit te staren. "Camrynn?" Met een enorme zucht draait ze zich om, "Ja?" "Ga je je nog omkleden?" Vraag ik. Ze trekt haar wenkbrauwen op, "Nu?" Ik zucht, "Ja, nu." Ze staat op, legt haar lege bakje op het aanrecht en strompelde naar boven. Die heeft er ook veel zin in. Ik trek me er niets van aan en loop naar de schuur, om mijn 1 dag oude surfplank te pakken.

----------------------------------------

Hey guys,

It's been so long.

Ik ga nu weer over op Nederlands, maar he...
Hoe gaat het allemaal?
Niks meer te melden.

Bye, sammiepammie