Do it or die

~ Hoofdstuk 8 ~

Ik knauwde lusteloos op een stukje brood. Ik had niet echt trek. Ik was wel blij dat we een telefoon gevonden hadden, maar natuurlijk niet in de omstandigheden waarin.. Ik keek op en zag dat ook Oliver er niet bij was met zijn gedachten. Het zag er niet naar uit dat hij iets ging doen, dus stond ik zelf op om hem duidelijk te maken dat we verder moesten. Hij had al vaak genoeg het initiatief moeten nemen en ik vond dat het nu mijn beurt was om hem aan te sporen. "Wat is je volgende plan?" Hij ontwaakte uit zijn eigen wereldje en keek me even verward aan. Daarna antwoordde hij maar met één woord dat uit zijn mond kwam als een zucht: "Het secretariaat." 

Ik wist dat hij het bij het juiste eind had. In het secretariaat lagen veel dossiers , maar ook andere nuttige spullen waarvan de school gewoon niet wist waar ze ze moesten bijhouden. Ze hebben alle soorten nietjesmachines, perforators, EHBO-dozen en nog veel meer. Ze zouden vast wel ergens een oplader hebben liggen. Oliver hees zich uit zijn stoel om de rugzakken te gaan halen, maar ik duwde hem terug. "Nee, ik zal het wel doen. Jij hebt al genoeg voor mij gedaan de laatste weken." Zonder hem zou ik hier niet meer zijn dus ik had het gevoel dat hij minstens wat respect en inspanning van me terug verdiende. Ik wandelde naar de kast en haalde onze rugzakken eruit. Alles wat we nodig hadden, zat erin. Ik zwierde er één op mijn rug en gaf de andere aan hem. 

"Ik heb even tijd gehad om na te denken" zei hij "We gaan langs het dak naar de andere blok. We moeten naar de bibliotheek en dan lopen we links de gang in. Daar is een trap waarlangs we naar beneden kunnen gaan tijdens een bewakingswissel. Dan kunnen we gewoon links afslaan en naar het secretariaat lopen. We moeten wel opletten want rechts van de trap is er een deur die uitkomt op de speelplaats. Aan de overkant van die deur is de refter met twee bewakers bij de deur dus we moeten goed opletten dat we onopgemerkt blijven." Zoals gewoonlijk had hij over alles nagedacht en konden we direct op pad. 

We gingen naar het dak en sprongen met gemak over de kloof. We daalden af naar de bibliotheek en slopen dan snel door de gang naar het archief voor een kleine tussenstop. Nu stonden we beiden door het sleutelgat naar buiten te turen. "De bewakers komen na hun shift hier naar boven en gaan dan langs de wapenkamer naar het lokaal van de conciërge verderop in de gang. Ik denk dat ze daar verzamelen."fluisterde hij. We wachtten, maar zo lang leek het niet te duren. Ik had hier het geduld van een olifant ontwikkeld, terwijl ik vroeger net het geduld had van een mier, dus de tijd leek veel sneller te gaan. Er verscheen een grijns op mijn gezicht toen dat door mijn gedachten schoot , maar mijn inside joke werd onderbroken door een elleboog die ongeduldig tegen mijn arm duwde. Ik reageerde direct en duwde Oliver weg van het sleutelgat om zelf te kunnen piepen. Ik zag dat er net een man gepasseerd was die naar het conciërgelokaal ging. Oliver maakte de deur open terwijl ik recht ging staan om te vertrekken.

We liepen naar buiten en draaiden de deur weer op slot. Oliver trok me langs mijn arm mee de trap af. Vijf treden voor dat we het gelijkvloers bereikten stopte hij en kreeg hij die gefocuste blik weer in zijn ogen. Ik wist dat hij nu in overlevingsmodus was en stilletjes daalde hij een trede af, en nog één, en nog één... Vanaf het moment dat onze voeten de grond raakten, sloeg Oliver links af en begon hij te lopen, mij achter zich aan trekkend. Ik struikelde bijna omdat ik hem niet kon bijhouden, maar ik haalde gelukkig heelhuids het secretariaat. Net voordat hij de deur sloot, wierp ik nog snel een blik achter me, om te zien of de bewakers ons echt niet gemerkt hadden. De gang was leeg en ik zag hoe de deur van het secretariaat voor mijn neus dichtklapte. Ik zei tegen Oliver dat de kust veilig was en er verscheen een tevreden blik in zijn ogen. "Missie geslaagd" zei hij nog en vervolgens draaide hij zich om om het lokaal te inspecteren. 

Ik keek eens rond en zag dat het secretariaat een grote rommel was geworden. De grond was bedekt met papieren en kaftjes. Er lagen ook overal paperclips en punaises verspreid over de vloer en dat was nog maar het begin. De prikborden waren leeg en de computers waren verdwenen, alles leek geplunderd. "Doorzoek alle lades en kasten. Ik doe de vloer."zei hij terwijl hij met een grimas naar het rommeltje keek. Ik begon met de twee grote kasten die tegen de achterste muur van het lokaal stonden. Ze zaten vol met verloren voorwerpen. Allemaal jassen, sportzakken, sportschoenen, boterhammendozen en nog meer voorwerpen die je allemaal vindt in een typische hoop verloren spullen. Ik doorzocht alles en opende zelfs iedere brooddoos om te kijken of ik een lader vond, maar dat was tevergeefs (en een beetje dom, maar je kan nooit zeker genoeg zijn, he).