Durup dertlerimizi gecenin lacivertine astık;
geceler yıldızlarını yitirdi.
Çok olduk geceye,
gece kendinden bıktı.
Sabah hiçbir şeyi çözmüyordu
Kendimizi bize gösteriyordu.
Biz tükenmişken
kendimizden bıkmışken
laciverte kendimizi de ekledik;
gece bıktı bizden.
