Bir İstanbul düşün;
Sadece ben ve sen
Biz doluyuz sokakları
Dolup dolup taşan köprülerinden.
Gel sen de bak bi' buradan
Nasıl da güzeliz aynı kelimedeyken.
Bir cümle edemeyiz ama roman oluruz
En acısından, afillisinden
Marmara'nın yakamozlarını söndür
Uykum var karanlığa, senliğe.
Martılar uçar Galata'ya, Beyoğlu'na
Duysunlar onlar cam kırıklıklarından olan bizi
Kirpiklerimi araladığımda dökülen cam kırıklıklarından.
Hayal kırıklıklarından, kırgınlıklardan
Marmara'nın dalgaları yüzüme çarpmalı ki
Kendime ve sensizliğe geleyim
Uyanayım bizlikten.
