Sesinle var et beni
doğmamış gibi
anamın karnına düşmemiş gibi.
Bağırmak var eder beni
bağır savaşa gider gibi
bir şehir düşmüş gibi.
Saatlere sığdırma beni
kolum bacağım
çarklara sıkıştı.
Çerçevelere koyma beni
yüzün gözün
cam arkasında kaldı.
Yanında dik durmak
güçlü kalmak
insanlıktan çıkmamak zor.
Karşıya bakamıyorum,
yüzümü kontrol edemiyorum
ellerimi koyacak
yer bulamıyorum.
Senin nefesinin
karışmadığı
nefesi alamıyorum.
Ceketinin iliğinden geçir beni
belini sıkan
sana dokunan
biri çekip sarıldığında da
tam orada duran;
yanan ben olayım
kül olayım
bırak yeniden doğayım.
