İçimin karanlığında kömürler yanıyor
içim öyle karanlık ki
yanmasalar da parlıyorlar.
Benim tam kalbimin olduğu yer,
senin evin yanıyor.
Dokunsam tutuşurduk
sen ısınmak bile istemedin.
Şimdilerde pençeleriyle
yerini genişleten
kendini kabul ettiren
kalsan da artık dinlemeyen
bir soğukluk
buz
içimden yollar aşıp
gözlerime ulaşmaya çalışıyor.
Ulaşsın.
Ben çok yandım
sana uzandım
duymadığın feryattım
yapamadım
seni bende tutamadım.
