Gün sapasağlam yerindeyken
yani ışıklar bizi bize gösterirken
herkesin yüzündeki
herkesin hüznündeki telaş ortadayken
beni anlamaya çalışma.
Gece olup da karanlık çökünce
ellerin gözlerin olunca
bir ürperti ıssızlıktan çıkıp gelince
ve seni
sana hissettirince;
gece olup da karanlık çökünce
beni anla.
Beni anla ama sorgulama,
benden bana bahsetme.
Gözlerin yağmur olup yağınca
avuçlarıma
seni anlamamı bekleme.
Bir sokak lambasının altında yatan
kafası güzelken bizden ayık olan
o sarhoşa
geçmişi geçmemiş
yanıbaşındaymış gibi bakma.
Sen anlarsın benden,
insanları üzmeni hiç sevmem.
