Once Your Sister

Chapter 35

Chapter 35

Chaera's POV

Thank God Monday ngayon. Wala akong pasok. Nagkaroon ako time para sundan si Steffanie.

Stop thinking does kind of things. Oo, alam ko creepy. This is for her anyway. Actually, kakaalis ko lang ng bahay. So hinahanap ko palang si Steffanie ngayon.

Kakatapos palang ng klase nya, kaya sigurado akong nandito lang sya around the campus.

So hindi ko alam kung ilang beses na kong umikot dito sa harap ng building nina Steffanie. I mean duh, syempre lalabas sya dito. Pero ang tagal nya. Kingina yung batang yun! Hay nako! May ilang mga estudyante na ang nagtanong sakin kung may hinahanap ako. Siguro mukha na kong nawawalang bata dito. Mukhang kawawa.

"Chaera? What are you doing here?" Napatigil ako sa paglalakad ng marinig ko yun.

"Nakatayo. Hindi mo ba nakikita?" Tinarayan ko agad si Dizon. Hindi ako pwedeng kiligin dito kingina. "Ikaw? Anong ginagawa mo dito?"

"Ah. May clinic ako dyan sa ospital ng university. Wala nang pasyente." I raised an eyebrow ng makita kong may kinakain syang lollipop. Shit. Ang tanda tanda na nya, lollipop parin?! Naging doctor na nga sya at lahat, lollipop parin?!

"Oh? Bakit ka nakatayo dyan?" Sya naman 'tong nagtaas ng kilay. Aba hinahamon ako ng gagong 'to ah!

"Kasi nakatayo ako!" Naiirita kong sabi.

"Ang dami dami nagkalat na bench dyan, ayaw mong umupo?"

Sinamaan ko sya ng tingin. "Nakikita mo nang nakatayo ako papaupuin mo ko?!" That actually doesn't make sense.

"Don't you remember? I'm a gentleman right?" He showed me his freaking smile.

"Bahala ka uupo na ko dun sa natitirang bench na may lilim."

"Ayaw mong sumama?" Umiling agad ako. "Okay."
He shrugged his shoulders before turning his back.

Kaso nangangalay ako. Hayy!!!

"Teka Brian!"

Agad naman syang lumingon at ngumiti. "Yes?"

"Sasama pala ko."

"Ganoon ka parin 'no? Sasabihing ayaw tapos susunod din naman." Hindi parin nawawala yung ngiti sa labi nya. Grabe 'tong taong 'to! Ilang taon kaming hindi nagkita tapos hindi manlang nya napapansin ang awkwardness sa pagitan namin? Hindi nga sya naoawkwardan eh!

"Why are you standing infront of that building?" Tanong nya ulit.

"Ang kulit mo 'no?! Hinahanap ko yung kapatid ko." Umupo ako sa bench at nag angel sit. Gusto ko eh. Pake nyo ba?

"Charlie? Isn't he there? On that other bench?"

"Hindi ko kapati-" Napatigil ako ng tumingin ako sa bench ba tinuturo nya. Nakita kong naman si Charlie na nakatuon sa balikat ni Steffanie.

"What the fck?" Agad akong nagtago sa likod nung puno na katabi lang naman ng inuupuan namin ni Brian. Pagnakita ako ni Steff mapapatay nila ko!

"Chaera, Charlie's twenty already. Hayaan mo sya." Brian reminded me.

"Charlie's twenty, I know. Steffanie is eighteen. Okay?"

"And so? 15 lang ako nung nainlove ako sayo." Sagot nya.

Ilang beses ding nagecho sa utak ko yung sinabi nya.

"Dizon, masasapak kita." I threatened.

All he did in return was smile. "Gusto mo?" He said reffering to his lollipop.