Once Your Sister

Chapter 50

Chapter 50

Charlie's POV

"Dapat, babaan mo yung pride mo. Mahal ka naman ng Noona mo diba? Sobra. Cyborgs can't do that. Rememer that."

I sighed. I feel so guilty sa lahat ng sinabi ni Halmeoni.

I'm so stupid. Instead na pinakawalan ko na yung katangahan ko nung bata, mas lalo ko pang pinairal.

Uh. Katangan, talaga. Bakit ang tanga ko?

Of course technology can't love. How can Daddy even program a cyborg to love me that much?
Of course he didn't do that. That's because she's she.

She's Noona...

Pero paano kung hindi? Paano kung tanga ulit ako? Paano kung nagawa talaga ni Daddy magprogram ng ganoon? Di naman imposible 'yon dahil sa katalinuhang biyaya ng Diyos sa tao. Di imposible, lalo na sa usapang technology. Uh.

She's not Noona?

Gabing gabi na tapos di parin ako makatulog sa sobrang gulo ng isip ko.

Paano ko ba aayusin ang sarili ko kung parang nasa ilalim ng dagat na di pa nakikita ang pinakadulo ang sagot sa isang tanong. Yung simpleng tanong na "Is that cyborg my Noona?".

Tanga ba ko o sadyang simpleng tanong, malalim na sagot?

Kung di ko kayang ayusin ang sarili ko, paano ko aayusin ang relasyon namin ni Steffanie? Matatapos na rin kami?

Lumabas ako ng kwarto at nagpalakad lakad lang kung saan saan. Saulo ko naman 'tong part ng mansion na 'to kaya di ako mawawala.

Habang kung saan saan lumiliko sinusubukan kong tumawag kay Steffanie. I know na parang imposible na din namang sumagot sya. But atleast I tried.

"Steffanie, sumagot ka naman please?" Bulong ko.

Ilang tawag ba ang gagawin ko para lang sumagot ka? Hindi ako titigil dito.

"Ang sipag mo namang tumawag ng tumawag. Ilang beses na tas di parin nasagot. Chill na. Di na yan sasagot." Narinig ko si Lisa. I just realized na nakarating ako sa isang sala ng mansion at nandoon si Lisa na gumagamit ng laptop.

"Ganoon talaga Lisa. Mahal ko eh."

Natawa naman siya sa sinabi ko. "Kaya naman pala. Ba't di mo agad sinabi. Girlfriend mo pala." Sabi nya at napa iling iling.

"Girlfriend mo pala, ba't di nasagot? Baka tulog na? Almost falling apart ba ampeg nyo ngayon?" Tanong nya.

"Oo eh. Almost falling apart. Nasaktan ko ng di sinasadya. She misunderstood." I confessed. I doubt she understands what I'm going through.

"Mahal ka pa ba nya?" Sabi nya pero sa harap ng laptop nya sya nakatingin.

"I just asked. She didn't answer." I sighed.

"Tss. Pabebe pa eh." She whispered and rolled her eyes. "I heared that." I said and chuckled.

"Ipaglaban mo. Hintayin mo yung pagsasabi nya ng 'Di na kita mahal. Ayoko na sayo.' bago ka sumuko."

"Wow hah. Makasabi ka ng 'ipaglaban' parang nakakarelate ka."

"Shut up. Nakakarelate ako. Slight. I experienced that already. Just weeks ago."

"But you're seve-" Pinutol nya agad ang sasabihin ko.

"Yes, I know I'm 17. It became official when we were 15. When I was 16, I had to live in Korea. So ang nangyari, long distance relationship. Tapos pagbalik ko? Ayon nagconfess, sabi nya hindi na daw tulad ng dati ang mga nararamdaman nya."

"What? What did you felt?"

"Miserable for a few days dito sa mansion. Pero naparangalan ako ni Halmeoni. Kung mahal ko daw talaga sya, dapat masaya ako. Atleast, may memories. That matters."

"Kaya ikaw, habang di pa sya sumusuko, kung mahal mo talaga, ipaglaban mo. Mageffort ka ng pak na pak. Pero kung sumuko na sya, be happy for her. Atleast you two were happy back then." She shrugged

"What do you mean 'mageffort ng pak na pak'?" I asked again.

"Kuya Charlie." She said emphasizing the 'Kuya'. "A girl would appriciate it if you..." Sabi nya at bumulong sakin ng suggestion.

"You think that can help?" Tanong ko.

"Well, if you'd do anything for her you'd do that." Sabi nya at umismid.

"Thanks Lisa." I smiled.
___

Chaera's POV

"Uhhh." Umungol ko o habang nakahawak sa batok ang kamay.

Madalas ko nanamang nararansan ang pananakit ng ulo. Sa ngayon, tatlo tatluhan ang kain ko ng E candy.

Nagpapansinan na naman kami ni Ken. What the use of being angry to him? Pagnagkagulo aalis ako sa bahay na 'to? Saan ako pupunta? Sa bahay nina Daddy?

I'll die soon anyway. I shrugged due to that thought. Parang handang handa na ko pagdating ng araw na mawawala na ko.

So anyway, nakipagayos ako kay Ken. At ayon sa kanya, ayos lang din na nandito ako sa bahay nila. Afterall, I am family... They are family.

Napalingon ako sa kanan ko nang marinig kong magvibrate ang cellphone ko. Charlie is calling?

"Charlie? Bakit?"

[Uhm. Hey. Can you do me a favor?]

"Ano yun? At tungkol saan?"

[It's about Steffanie. I'm trying to fix our so-called 'us'.]

I gulped. Charlie asked help from me?

Teka teka, si Steffanie naman 'tong usapan na 'to. Of course, he'd ask help from me.

"What do you need?"

[Pwede bang itanong mo sya kung... mahal parin nya ako?]

I sighed due to his question. Ano bang klaseng tanong to.

"What kind of question is that? Of course she loves you!"

[Gusto ko lang marinig yung sa kanya manggagaling... Please?]

"Okay. I'll ask her. Di naman din kita matitiis." I said then hang up.
___

I finally got time to approach Steffanie. She just came back from her extra jobs.

Alam kong pagod na sya. I know this time, she would spill the truth. I hope.

"Steffanie, hi." Awkward kong sabi.

"Uhm hi." Sabi nya at ngumiti.

"Pwede bang magtanong?"

Ngumiti sya sakin. I can read her eyes that she's just trying to smile. "Oo naman. Ba't hindi."

"Mahal mo pa ba siya?" Sabi ko at sinandyang hwag banggitin ang pangalan ni Charlie.

"Ate, let's not talk about this."

"Steffanie, avoiding him won't help. It'll make everything worse." Sabi ko at niyakap ang bruha.

"Ate, kung lumalapit ako edi maiyak iyak na ko. Muntanga."

"Yes, I know. After you cry everything feels better." I said.

"Ako nga matagal nang di nakakaiyak." Sabi ko.

She looked at me and sighed. "Oo na. Oo na. Mahal ko parin sya." She said then let out a heavy sigh.

"He does too." I said then left her to let her rest.
___

A/N: Hai guysssss!!!! Paki vote naman tsaka comment oh! I know someone is reading. Justing please bessy kung sino ka man, kahit hindi kita bias (djk) please comment and voteeee..

FOR YOU

- K