15. Hoşçakal.

110 8 29
                                    

"Yarınlar hep güzel olacak denir. Fakat bugünler dünün yarınları değil miydi?"

...

Bukre'nin Ağzından...

İz'in mezarının başında öylece oturmuş, ellerimle toprağı okşuyordum.

"Senden sonra çok şey oldu.." dedim mezar taşına bakarak. "Ben aşık oldum."

Sustum biraz. Devam ettim. "Hani bilir misin? Ben kimseyle bir kere olsun konuşmazdım, sevmezdim kimseyi. Hatta seni bile..Ama biri çıktı karşıma, bütün hislerim U dönüşüyle alt üst oldu. Seni sevdim, O'nu sevdim. O'na dair her şeyi sevdim."

Aptalca gülümsedim. "Ama hepsi boş biliyor musun? Sevmek, aşk...Tek gerçek yalnızlık anlıyor musun? Bak kendine, sonunda yapayalnız kaldın. Herkes yalnız...Eğer biri birini seviyorsa bu ancak çıkarı doğrultusunda sevmedir."

Gözlerimi kapattım. "Çok büyük bi' hata yapıp size benzedim. Kahretsin aşık oldum..Kahretsin ki insanları sevdim. Allah o gün sahilde ayağımı burkup beni denize atsaydı da aşık olmasaydım! O herif öğretti bana aşkı! Allah belasını versin onun gözlerinin!"

Gözlerimden inen o küçük damlayı elimin tersiyle sildim. "Ama geri dönüş yokki...Ben de artık herkesleştim. Ben seviyorum. Ben, ben insanları seviyorum..."

Bağırdım. "Allah belanızı versin çok seviyorum!"

Ayağa kalktım. "Ama bu karşında gördüğün kız yol yakınken vazgeçicek!" dedim. "Sizi sevmicem! O Ali'yi de artık kalbimin odasından kapı dışarı edicem!"

Etrafıma bakındım göz ucuyla.

Kime ne anlatıyorum?

Ayrıca korkmaya başladım.

Cidden ya, çok sessiz oğlum burası.

Off gidiyorum ben ya.

"Eyvallah." dedim İz'in mezar taşına bakarak.

Ali'nin Ağzından...

Zenginlerin takıldığı bi' restoranda yemek yiyorduk. Daha doğrusu yemek yiyordu Sinem.

Mönüye bakmadım bile. Abi bi' su nasıl yedi lira ya! Ne katıyorsunuz bu suya! Bizim Burak'la takıldığımız kafede bedava bu ulan!

Bi' su alabildim. Çünkü cebimde yirmi lira vardı sadece.

Allah cezamı tez zamanda versin.

Bi' kızla buluşuyorsun ve evden çıkarken cebinde para olup olmadığını kontrol etmiyorsun.

Aferin Angut Ali. Aferin.

İçimdeki Ponçik: Hele şükür ne olduğunu kendin itiraf edebildin.

Üstüme gelme ya. Zaten ne bok yiyeceğimi bilmiyorum. Sende var mı iki üç kuruş ateşlesene?

İçimdeki Ponçik: Bak bak çıkarcıya bak. Benden para almak için adımı ponçik yapmış. Demek ki köprüden geçene kadar ayıya dayı diyecen ha?

Ya sen niye bu kadar zekisin? Abi bazen sen benim içimde misin diye tereddüt ediyorum. Yok yani bari şu okul sınavlarımda da zekiliğini gösterseydin.

İçimdeki Ponçik: Ha illa çıkarcıyım diyon yani.

Hee.

İçimdeki Ponçik: Ulan bi' kere de sordun mu içimde hiç sıkılıyonmu diye! Yeter artık kus beni! Çıkmak istiyorum! Sesimi duyan var mı? N'olur bu adam işkence ediyor bana yardım edin!

MERDÜMGİRİZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin