De Ghost Rockers: overal vlinders.

De gevoelige kant.

"Hij is lief." Mila glimlachte. "Hij is er voor mij, ook al ken ik hem niet." Zei Mila blij. "Amai, ja hij is puntjes aan het scoren!" Lachte Charlie. Mila keek verbaasd. "Ja Mila, hij vind je leuk. Dat zie je toch!" Mila werd rood. Ze keek op haar gsm. Mila verschoot. "Oh is het al zo laat! Jonas staat te wachten, straks is hij weg!" Zei Mila nerveus. "Oke en ik moet dan nog over iets praten, ik moet het echt aan iemand kwijt." Vertelt Charlie. "Oke sms me of vertel het morgen, dag Charlie!" "Oké! Tot morgen Mila !" Zei Charlie.
Charlie's pov
Voor zover ik weet, vermoed ik buiten haar verleden dat het  door Jonas komt dat ze het allemaal niet meer weet, dacht Charlie. Goed dat ze Jonas is tegengekomen, want ik ben niet aan Brandon. Jonas is veel beter voor haar.

Mila liep snel naar buiten. Waar is Jonas ?? Nee is hij weg? "Jonas?" Riep Mila maar geen antwoord. Ze liep de school uit en zag iemand om de hoek lopen. "Jonas???" De persoon draaide zich om. Inderdaad het was Jonas. "Sorry! Charlie kwam op me af gelopen en de tijd uit het oog verloren, echt sorry!" Verontschuldigde Mila haar. "Het is niks." Zegt Jonas zacht. "Ik ben blij dat je er bent" zegt hij oprecht. Mila lachte verlegen. "Misschien moet ik je gsmnummer hebben. Zodat ik het in het vervolg kan vragen waar je zit." Ze gaven elkaars nr. "Kom we gaan."

Ze kwamen toe in het park en gingen zitten in het gras. Het was even stil en keken op een bepaald moment in elkaars ogen. Jonas voelde zijn hartslag zo versnellen, hij voelde echt vlinders in zijn buik. Mila verdronk in zijn mooie ogen en keek plots naar zijn lippen. Toen ze dit besefte keek ze snel naar de grond. - wat deed ik nu?! Ik begrijp het niet,... - Mila zat zo diep in haar gedachten dat ze niet doorhad dat hij aan het praten was tegen haar. "Hallo? Mila?!" Zei Jonas en zwaaide met zijn hand voor haar ogen. Mila schrok. "Ja!" "Haha waar zat jij met je gedachten, precies heel ver weg." Lacht Jonas. -bij jou natuurlijk zei ze in haar zelf - "haha ergens" grapte Mila. Jonas vond het heel moeilijk om te beginnen over die Brandon. Maar hij probeerde het toch. "En wat had je nog te vertellen?" Zegt Jonas. "Wat wil je weten?" Glimlachte Mila. Jonas kon zijn ogen niet van haar weghouden. Hij bleef maar staren. "Zo kijken.." lachte Mila. Jonas voelde zich rood komen. - komaan Jonas doe eens subtiel!- hij lachte ongemakkelijk. "Brandon" .. "Vind je hem zo speciaal?" Vroeg Jonas onzeker. "Dat komt van Charlie zeker?. Het antwoord is nee. Oké die kan goed dansen maar dat is het." Zegt Mila overtuigd. Mila zag dat Jonas opgelucht was. "Jij bent niet aan hem, dat is duidelijk." Lachte Mila. "Hoe zou dat komen" zegt Jonas stil maar Mila kon het horen. is Jonas een beetje jaloers? Vroeg mila zich af, nee Mila haal niks in je hoofd waarschijnlijk omdat hij zo arrogant is. "En hoe komt het dat..-" "dat ze dat zei?" Vulde Mila aan. Jonas knikte. Mila dacht even na. "Omdat ze zich dat inbeelde" loog ze. "Ah oké,goed. En over hetgene wat je zei in het park? Waarover gaat dat?" Vraagt Jonas. En plots was Mila anders. Ze keek recht voor zich. "Mila, je kan aan mij alles vertellen. Alles wat je vertelt blijft tussen ons." Mila keek naar hem en voelde vertrouwen, dat heeft ze al lang niet meer gevoeld. "Over vroeger." Begon Mila. "Elke band die ik maakte met iemand ging op een of andere wijze kapot. Iedereen die ik uiteindelijk in vertrouwen nam liet mij vallen als een baksteen of profiteerden van me. Het heeft me wel sterker gemaakt, ik laat mij niet meer doen maar ook wel slechter want ik weet zelf dat ik een muur rond mezelf bouw, dat ik niet snel mensen toelaat. Dat allemaal door het verleden." Zegt Mila triest. Jonas wist niet direct wat te zeggen. "Ik weet als ik nu ga zeggen dat je mij kan vertrouwen niet ga helpen maar toch is het zo." Zegt Jonas lief. "Ik weet het en eindelijk voelt het wel anders bij jou dan bij de rest." Zei ze. "Hoe bedoel je?" "ik weet het niet, ik weet niet als ik Brandon kan vertrouwen, stel je voor dat hij ook van mij gaat profiteren." Alweer brandon, jonas voelde zich terug wat prikkelbaar. "Maar bij jou.. Dat is anders. Ik kan bij jou terecht. Allé dat gevoel heb ik toch. Ik kon vroeger nooit ergens terecht. Ik moest alles alleen oplossen." Mila zuchte. Jonas streelde over haar arm. Mila begon te blozen en kreeg een rilling over haar lichaam. "Hey, tuurlijk kan je bij me terecht. Ik zal altijd voor je klaar staan. Ik zal altijd naar je luisteren en je helpen." Zei hij zacht. "Dat is zo lief, er heeft dat nog nooit iemand gezegd." Glimlachte Mila met glinsterende ogen en gaf hem overweldigend een knuffel. Ze nam hem stevig vast, precies of ze hem niet meer wou loslaten. Jonas verschoot en zijn hartslag versnelde met de seconde. Mila kon zijn onregelmatige ademhaling horen en gniffelde. Dit moment wilde Jonas voor altijd bij hem hebben. Als ze elkaar losten liet Jonas zijn handen over haar armen glijden en nam haar handen, keek diep in haar ogen en zei "Ik ben er voor jou, weet dat." Mila voelde een raar gevoel in haar buik dat ze nooit eerder had. Het was echte liefde maar dat besefte ze niet. Ze wist niet echt hoe dat voelde. 1 ding wist ze wel en dat is dat ze iemand kon zijn bij Jonas, dat ze niet 'iets' is die alle dagen rondloopt. Ze kon gewoon haar zelf zijn. "Bedankt" zegt ze zacht en gaf hem een kus op de wang.
Jonas straalde. Hij was zo blij dat hij haar kon helpen, dat hij zo dicht bij Mila in de buurt mocht komen. Ze neemt mij in vertrouwen. Ze is sterk maar ook gevoelig. Nu heeft ze haar breekbare kant getoont en dat mag je niet beschadigen. Ze is zo moedig ondanks wat ze allemaal heeft meegemaakt. Ze is gewoon fantastisch!