De Ghost Rockers: overal vlinders.

Puinhoop

Soms zijn er flashbacks van vorige hoofdstukken in dit hoofdstuk.
Sorry daarvoor :)

Mila stond Jonas op te wachten bij de muziekklas. "Hey, klaar om te oefenen?" Vroeg Mila. "Jazeker!" Zei Jonas enthousiast. Ze moest lachen. Mila stopte plots en Jonas botste tegen haar aan. "Hé wat doe je nu?!" "Ssst!" Mila keek richting Charlie en Jimmy, die op punt stonden elkaar te kussen maar hun moment werd verstoord door Jonas die tegen Mila botste. "Goed gedaan hoor Van Loo!" Fluisterde Mila. Charlie en Jimmy zaten er verlegen bij. "Euh wij moeten gaan dansen, Mila." "Ja." Mila deed teken naar Charlie dat ze alles moest vertellen na het dansen. Charlie knikte en lachte vrolijk. Jimmy was wat bang voor wat er nu ging gebeuren. Wat Charlie ging doen of zeggen. Wat als ze wel hadden gekust? Nou dit moment is nu verpest. Charlie was wat teleurgesteld, altijd op zo'n moment worden mensen gestoord.

"Jonas waarom moest jij in godsnaam tegen mij lopen! Je verstoorde iets moois!" Zei Mila. "Ja zeg, sorry hoor maar jij stopte plots en Jimmy had nooit echt verteld tegen mij dat hij verliefd was op Charlie, maar ik had wel een vermoeden." Zei Jonas al lachend. "Ja Charlie heeft het wel toegegeven dat ze gek was op Jimmy en dat ze verdrietig was omdat er een ander meisje tussen hen kwam te staan, maar dat is blijkbaar allemaal opgelost." Lachte Mila. "Ja, we gaan eens beginnen dansen zeker?" Vervolgde ze. Ze stonden aan de barre te oefenen. "Vergeet niet dat je je moet groot maken en je recht houden he." Ze plaatste haar ene hand op zijn rug en haar andere voor zijn schouder en zorgde dat hij een recht houding kreeg. Jonas lachte. "Ja ja." Zei hij. Na een eindje zei hij "waarom kijk je zo raar?" Mila begon te blozen. "Omdat je het goed doet." Begon ze. Jonas glimlachte. "En.. Omdat ik blij ben dat ik je ken." Vervolgde ze. Jonas stopte even met dansen en ging op het bankje zitten. "Ik ook Mila. Jij maakt iedere dag een glimlach op mijn gezicht." Zei hij. Mila lachte wat verlegen. Hij is echt te lief dacht ze. Ze ging naast Jonas zitten. "Wel Jonas. Ik zeg dit zelden al zo'n dingen omdat ik het bijna nooit meemaak maar jij betekent veel voor me, onthou dat. Ik heb een andere kant van mezelf gezien en durven tonen. Ik stond zelf wel versteld dat ik dat deed." Ze stopte bij die woorden. Ze keek in zijn ogen. "Ik heb eindelijk plezier en geluk gevonden..." Jonas stond versteld van wat ze daarjuist gezegd had. "Jij betekent ook veel voor mij! Ik ben ook gelukkig. Door jou." Zei Jonas wat direct. "Ik bedoel door jou is alles veel leuker." Mila haar hart maakte een sprongetje. Ze was wat geschrokken, ze wist niet dat ze indruk kon maken op iemand. Ze was toch altijd lucht bij iedereen? Jonas bleef kijken in haar ogen. Telkens doet ze iets met mij dacht hij. Hij kwam dichter bij Mila. Hij legde zijn hand op haar arm en nam haar hand. Mila haar hart begon sneller te slaan. Jonas had echt een speciaal plekje in haar hart ingenomen. "Mila euh.." Jonas begon onzeker te worden, hij wilde Mila maar al te graag zeggen dat hij haar graag ziet maar kreeg het niet gezegd. Ze zorgt er ook voor dat hij op dat vlak wat toeklapt. "Euh. Niks laat maar." Zei hij aarzelend. "Nee vertel maar, ik luister." Zei ze glimlachend. "Euh.. Je bent gewoon fantastisch." Zei hij uiteindelijk. Het is niet wat hij wilde zeggen dus deed hij het op een andere manier. Hij ging dichter bij Mila met zijn hoofd en wilde haar een kus geven, wel niet op de mond ook al zou hij dat graag willen maar hij wil haar niet verliezen en ze heeft ook al zoveel meegemaakt. En wat als het niet wederzijds is of dat hij hun vriendschap op het spel zet, maar plots zei iemand "Wel, zo zit dat dus! Je speelt met mijn gevoelens weet je dat! Ik moest jou tijd geven, mooi is dat! Ik maar wachten en jij zit hier gewoon met een ander! Betekende het dan echt niks voor je?" Riep Brandon kwaad. Jonas kreeg er ook genoeg van, altijd die Brandon en hetgene wat hij nu juist zei was duidelijk voor hem, hij had zich duidelijk vergist in haar. Mila moest even bekomen van wat er nu juist allemaal gebeurde. "Ik, ik kan het uitleggen." "Nu zou je het plots wel kunnen!" Zei Brandon geïrriteerd. Jonas stond op. "Nee Jonas wacht!" Smeekte Mila, ze nam zijn arm en hield hem tegen. "Laat me los Mila!" Antwoorde Jonas prikkelbaar. Mila liet Jonas los die vervolgens de danszaal verliet. "Nu verwacht ik echt wel een uitleg hoor!" Zei Brandon. "Brandon,..Ja ik vind je leuk maar niet meer dan dat." Zei Mila. Brandon was zo geirriteerd door dat antwoord. "Kon je dat niet gewoon eerder zeggen?! Voor mij hoeft dit niet meer hoor." "Nee Brandon wacht! Het heeft te maken met het verleden." Brandon draaide zich terug om en luisterde. "Oke, je deed iets met mij maar sinds dat jij mij gekust hebt begon alles terug naar boven te komen, ik werd daarna bijna altijd gedumpt. Het was precies of ik geen liefde verdiende en geloof me op een duur begin je overal aan te twijfelen." Brandon was stil. "Ja ik ben zo niet! Je moet me vertrouwen." Zei Brandon. "Ja, maar dat is niet zo gemakkelijk. Ik heb dan ook Jonas leren kennen en..." Vertelde Mila. "Jaja, ik heb het wel gezien." Vulde Brandon aan, hij draaide met zijn ogen en keerde zich om. Mila zweeg. "Ik vind het wel erg dat je hem dan wel vertrouwt en mij niet, je geeft mij de kans niet." Zei hij en verliet de danszaal. Daar stond Mila, alleen. Heel haar leven was altijd een puinhoop. Soms wist ze het allemaal zelf niet meer als ze iets moest uitleggen en daarna loopt alles uit de hand. Welk boeltje heeft ze er niet van gemaakt, maar 1 ding wist ze zeker en dat was dat ze zo snel mogelijk Jonas moest vinden.