My Husband's Secret

Epilogue

"Sigurado ka na ba sa desisyon mo?" Tanong ni Sam sa kanya.

Panglimang beses na itong inulit itanong sa kanya ito.

"Ano ka ba sis, paulit-ulit lang naman ag sagot ka diyan" nainis na niyang sagot.

Alam naman ng kaibigan nito ang sagot eh.

"Hays...sana bestie di mo talaga pagsisihan yan and salamat din kung yan ang desisyon"

"Sige na sis..paano aalis na ako ha...at salamat din"

Tumango na lang ang kaibigan nito.

Tatayo na sana siya ng nararamdaman niyang nahihilo ito at namalayan na lamang niyang matutumba na siya.

Pagmulat niya ng kanyang mata ay nasa hospital na siya at nakahiga sa bed.

"O ano best, kumusta na ang pakiramdam mo?" Nag-aalalang tanong ni Sam sa tabi niya.

"Ha?ano ba kasi ang nangyari?" Ang natatandaan niya lang ay nahiko siya at natumba..yun lang.

"Hays...eh bigla ka na lang natumba kanina sa bahay kaya itinakbo na kita agad dito"

Magsasalita pa sana siya ng biglag pumasok ang doktor sa room nila.

"So, hows the patient doc?" Tanong ni Sam sa kapapasok na doktor.

"Is she going to die na or may malalang sakit ba ang kaibigan ko?" Hays itong si Sam..O.A kaya napangiti lang ang doktor sa pinagsasabi nito.

"I have a good news for you" sabi ng doktor.

"So it means hindi pa mamamatay siya o wala siyang sakit ganun doc"

O ikaw na Sam..bakit gusto mo na bang akong mamamatay? Kaya ayan binatukan ko na kasi naiinis ako sa mga pinagsasabi niya.

"Aray best..ano ba?" Reklamo niya sa pagbatok ko.

"Tumahimik ka na lang at pakinggan si dok" sita ko ayan napatahimik na.

"As I was saying I have a good news for you" paulit ng doktor.

Di ako nagsalita sa sinabi niya at hinintay ang karagdagang impormasyon.

"Congratulations! You are two weeks pregnant"

Ano? Buntis ako? Yun ba ang dahilan kaya nahilo ako?

"But doc, di naman nagpakita ng anuman signs na buntis ako gaya ng pagsusuka sa umaga or whatever" komento ko ng makarecover ako sa sinabi niya.

"Misis, there are tendencies na malate ang signs ng morning vomit if you are pregnant..you expect more dizziness than that kaya yung nagyari sayo is not a normal dizzy..dala ng pagkastress mo or fatigue kaya nawalan ka ng malay and nakakasama sayo yan at sa bata"

Hindi na ako umimik. Si Sam ayan sa tabi ko nganga rin sa nalaman niya.

Matapos akong resetahan ng gamot ng doktor ay umlis na kami.

"Sasabihin mo ba sa kanya?"

"Hindi ko alam" sagot ko saka bumaba sa kotse ni Sam.

Yeah..ito na ang pagbabalik ko sa bahay namin para sabihin kay Tom ang desisyon ko.

Ilang araw ko itong pinag-isipan ng mabuti kung ano ang magiging desisyon ko and its final..ayaw ko ng mastress sa kakaisip pa lalo na't buntis na pala ako.

Sana kung anuman ang desisyon kong ito ay di ko pagsisihan.

"O ano best samahan pa kita?" Tanong ni Sam nasa kotse nito.

"Huwag na sis..kaya ko to and thanks ha....tawagan na lang kita kung ano ang mangyayari" sabi ko.

Nagpaalam na agad rin siya at naiwan ako sa tapat ng gate namin. Huminga muna ako ng malalim saka pumasok sa loob. This is it.

Binuksan ko ang pinto...yes I have my own key.

Nakita kong nakahiga pa si Tom sa sofa. May mga nagkalat na bote ng alak sa sahig.

Andun lang ako sa tapat ng pinto at di ko maihakbamg ang paa ko kasi habang tinitigan ko sya ay naaawa ako sa itsura niya.

Oo! Aaminin ko..mahal ko pa rin ng asawa ko kahit ginawa niya yin pero kung anuman ang magiging desisyon ko ay sana di ko pagsisihan.

Unti-unting nagmulat ng mata siTom at laking gulat niya ng makita niya akong nakatayo sa pinto kaya agad siyang napabalikwas ng bangon at napaupo.

"Lei" bigkas niya. Ramdam ko yung lungkot sa boses niya.

Alam na siguro nito ang layunin ko dito na ito na ang araw ng sasabihin ko ang desisyon ko.

"Tom..I decided na" medyo itinigil ko pa ang sasabihin ko ng makita kong napayuko siya.

"I understand" bigla niyang sabi pero nakayuko ito.

"no....Tom..your wrong..I came back because I.."

Nakita kong napaangat siya at nakita kong nangilid ang luha sa mata niya.

"I still love you and I want to start all over again" wika k at napaluha na lang ako.

Yes! This is my decision. To come back for To not for our child bit more than that...these past days I feel and realize ma mahal ko pa rin siya sa kabila ng lahat and tjankful kasi yung pag-uusap namin noon na nagbigay linaw pa sa akin.

"Really? Babalikan mo ako? Di mo ako iiwan?" Kung kanina malungkot ang boses niya ngayon ay parang di mo maipliwanag yung tuwa sa tono nito.

Tumango na lang ako.

Bigla siyang tumayo at yayakapin ako pero...

"Oops" pagpigil ko.

Nakita ko yung pagtataka sa mukha niya.

"Baka maipit si baby"

Nakita yung pagkagulat sa mukha niya.

"Talaga? Buntis ka honey?"

Tumango na lang ako.

"Yes! Thanks God..ang buti mo talaga...hiniling ko lang na mapatawad ako ng asawa ko pero sobra sobra na po ang ipinagkaloob niyo"

Lumapit ako sa kanya at ipinulopot ang kamay ko sa leeg niya.

"I miss you honey" wika niya.

"I miss you too hon"

"I'm sorry for everything...promise..I will never keep a secret to you any more and I love you"

Ngumiti na lang ako.

Ngumiti na rin siya saka niya ako hinalikan.

O God! I really miss his kisses..his lips. Kaya hinalikan ko na lamang siya ng pabalik.

At dito na po nagtatapos ang kwento namin ni Tom...

                   
                 ♡♥♡THE END♡♥♡