Daddy

Bölüm 24 | Brooklyn & Brooke Payne

* 2 gün sonra *

Etraf kalabalıktı. Benim ailem, Liam'ın ailesi ve arkadaşlarımızın çoğu buradaydı. Herkes birbiri ile konuşuyordu. Sırf bu topluluk ikizlerin buraya gelecek diye oluşmuştu.Onlar o kablolardan kurtulmadan önce hiç kimse gelmemişti. Sadece Liam ile ben vardık.

Ah minik bebeklerimizi ilk defa bugün kucağımıza alıp sevecektik. Diğer günler emzirmek için sadece ben kucağıma almıştım Liam ise bu duruma isyan etmişti. Zavallı sadece öpmek ile yetindi. Onun için zor bir durum ama artık o da alacağı için mutluydu. Önemli olan sağlıklarıydı ve artık sağlıklılar. Bu çok güzel bir haber değil mi?

Herkes bize isimlerini soruyordu ve biz sonunda buna karar vermiştik. Sadece çocuklar geldiğinde herkese açıklayacağız. Kapı açıldığında umutla baktım. Ama Louis ve Zayn'di. Ellerinde poşetler vardı. " hey bu güzel haber için bira aldık." Gülerek başımı salladım.

" yapma Zayn.... Hastanedeyiz."

" ah şimdiden anne olmaya alışmışın. Asıl sen yapma. Eski halini geri istiyoruz." Bira şişesinin kapağını açıp ilk bana uzattı. C Elinden alırken gözlerimi devirdim. Bunu içemezdim. Artık onları emzirdiğim için yediğim, içtiğim her şeye dikkat etmem gerekiyordu. Neyse ki Liam'ın anne, babası ve benim anne,babam kahve içmek için çıkmıştı.

Odaya bu sefer Liam girdi, ilk işi yanıma oturmak oldu. Somurtuyordu. Sarkıttığı dudağına öpücük bıraktım. Sinirliyken daha seksi oluyor. " hey sorun ne babacık?" Dedim sonra da elimdeki birayı uzattım. Eline alıp büyük bir yudum aldı.

" bu da nereden geldi?"

" kutlama yapıyoruz." Diye bağırdı odanın öbür ucundan Louis. Liam elindeki biraya baktıktan sonra bana döndü. " tüm sorun aptal doktor. Eğer sürekli gittiğimiz hastanede olsaydık Bayan Black bize yardımcı olurdu."

" ah alışveriş merkezine en yakın yer burasıydı. O yüzden buradayız. Ne dedi doktor?"

" bir süre daha burada kalacakmışız. Çocukları kontrol altında tutuyorlarmış. Tanrım koskocaman 2 gündür buradayız. Çok sıkıcı." Zayn yeni bir şişe uzattı. Başımı olumsuz anlamda salladım. " ne olursa olsun çıkacağız bugün. Hiçbir şey umrumda değil."

" Liam saçmalama. Önemli olabilir."

" sen saçmalama. Kendi doktorumuz dışında kimsenin dediğini umursamıyorum. Sonuçlar umrumda değil. Hem bu konuyu doktor ile konuştuk. Eve gitmeden önce Bayan Black'e gideriz ve orada muayene ettiririz. Hala sorun devam ediyorsa ve gerekliyse orada tedaviye devam ederiz. Tamam mı?" Bana gülümseyerek baktı. Bir bakıma haklıydı. Burada öylece boş kalarak durmak çok sıkıcıydı bizim açımızdan ama günümüzün çoğu bebeklerimizi izleyerek geçirdiğim için sıkılmıyordum. Liam daha çok sıkılmıştı durmadan gitmek istediğini söylüyordu bana. " tamam." Dudağıma öpücük bırakıp başını başıma yasladı.

Liam birasını içerken onunla bu konuyu biraz daha konuştuk. Ona hayır desem bile sonuçları umursamıyordu ve götürecekti. Eğer biraz daha ısrar edersem bana da kızacaktı. Arkadaşlarımız ise Hepsi kendi alemindeydi ve bulundukları yeri unutmuş gibi bir halleri vardı.

Uzun bir sürenin ardından - o kadar uzun bir süreydi ki herkesin birası bitmiş, bizimkilerde kahve içmekten dönmüştü. - sonunda bebeklerimizi hemşireler getirdi. Ikisi de hemşirelerin kucağındaydı. Kızımızı kucağıma bırakırken oğlumuzu da Liam'ın kucağına bırakmıştı. Onun ilk kucağına alışıydı. Yüz ifadesi ağlamaklıydı. Kızıma başımı çevirdim. Çok masum duruyordu. Minicik ve kibar burnu vardı Brooklyn'in aksine. Pembeler ona çok yakışmış. Gülümseyerek anlından öptüm. Şapkası gözlerinin yarısına kadar düşmüştü. Yavaşça biraz kaldırdım. Birkaç hareketlenmeden sonra uykusuna kaldığı yerden devam etti.