Vriendschap om voor te moorden

Hoofdstuk 2

Normale schooldagen, normale lessen, horen bij het normale tienerleven. De lessen zijn niet bijzonder interessant, eerder dodelijk saai, wat ook normaal schijnt te zijn. Met een verveeld gezicht gooi ik het zoveelste propje naar Saskia's rug. Drie vriendinnen in één klas is geen prettig getal, aangezien er altijd twee tafels naast elkaar staan en één van ons in de les alleen moet zitten. Bij frans is Saskia het slachtoffer. Ik scheur een volgend stukje papier af en verfrommel het tussen mijn vingers. Ik moet toch laten merken dat ik Saskia niet vergeten ben. Ik zie dat Erica een propje met een mooie boog in Saskia's shirtje gooit, waarna Saskia als gebeten omdraait, lachend. "Jade, Erica et Saskia. Ecoutez!" blaft mevrouw Blanche. Ze ziet er ongezond uit met de zwartgeverfde, ontplofte panda op haar hoofd en haar lijkbleke, gerimpelde gezicht. Ze heeft helemaal geen wimpers, wat voor Saskia de motivatie is om nooit mascara te dragen. Ik knik snel naar de franslerares en kijk dan zuchtend uit het raam. Ik frons als ik Nick buiten zie lopen. Nick? Hij ziet hier niet op school. Nick kijkt wat zoekend om zich heen en beweegt zich dan in de richting van de schoolingang. Zo subtiel mogelijk draai ik me om naar Erica. Ze zit nog rechtop op haar stoel en ligt niet bewusteloos op de grond, wat me de indruk geeft dat ze hem nog niet gezien heeft. Het propje dat ik nog in mijn hand had, gooi ik nu tegen Erica aan. Meteen draait ze zich om. Ik knik naar het raam, en fluister onhoorbaar "Nick". Erica volgt de bewegingen van mijn lippen en kijkt me ongelovig aan. Ik knik overtuigend, en ik zie hoe Erica's ogen volstromen met hoop. Haar vinger schiet als een speer de lucht in. "Madame Erica?" zegt mevrouw Branche. "Ik moet naar de wc, mevrouw." Erica glimlacht zo lief mogelijk. "Non, non, en francais!" "Je moet au le wc." reageert Erica. Mevrouw Blanche knikt kort, waarschijnlijk vooral omdat ze ons drie uit elkaar wil hebben. Erica springt dankbaar op en rent bijna het lokaal uit.

Het duurt een tijdje voor ze terugkomt, maar mevrouw Blanche schijnt er geen probleem mee te hebben. Aan de ene kant ben ik blij dat ze zolang weg blijft, aan de andere kant is de plek naast me wel erg leeg. Ik werp steeds schuine blikken uit het raam, in de hoop dat Erica op het plein is gaan staan om mij zonder woorden op de hoogte te houden. Dat doet ze niet. Ik schrik op als de deur van de klas enthousiast opengetrokken wordt. Erica staat glimmend in de deuropening. Ze geeft bijna licht. "Jij nam je tijd, is het toiletteren gelukt?" grapt een bijdehante klasgenoot. Erica kijkt quasi-beschaamd naar beneden en schudt haar hoofd. "Nee, ik was net te laat. Ik heb gigantisch in mijn broek gepoept." zegt Erica, "Ik moest alles er uitvissen met wc-papiertjes, echt heel vies. Er zaten klontjes in, en wormen." De meiden uit mijn klas beginnen in koor te IEEUWen, terwijl de jongens wat onzeker beginnen te lachen. "Non, non, Erica..." begint mevrouw Blanche. Erica knikt terwijl ze naar haar tafeltje toe loopt. "En francais, je know het, je know het." mompelt ze. "Je heb gigantisch dans mon broek gederrièert." improviseert Erica. Ik schiet hopeloos in de lach, en zodra ze weer zit, geef ik haar een high five. Mevrouw Blanche kijkt wat verloren de klas rond en maakt een vreemd kippengeluidje om de leerlingen weer stil te krijgen. Na een minuutje geeft ze het op, schraapt haar keel en gaat op het puntje van haar bureau zitten. Erica maakt dankbaar van haar rust gebruik om mij het goede nieuws mede te delen. "Jade," begint ze, "Ik heb een date!"