Vriendschap om voor te moorden

Hoofdstuk 9

"Hey, Doug!" joelt Jonne. Het lachende gezicht van Doug grijnst breed op het scherm van Jonnes laptop. "Jo!" zegt hij kort. Nijdig zit ik in mijn hoekje. De anderen zitten allemaal zo ongeveer bij elkaar op schoot om een klein hoekje in de straal van de webcam te veroveren. Ik kan vanuit mijn ooghoek meekijken, maar weiger in beeld te komen. "Het is hier echt te gek. Het is de bedoeling dat we boten gaan inspecteren, maar daar is het nog niet echt van gekomen. Ik heb wel gezeilt vanochtend." informeert Doug. Erica schreeuwt dat hij gemist wordt en Nick plant een kusje in haar nek. Om misselijk van te worden. Hij wordt niet gemist, niet door mij en zeker niet door Erica. Zij heeft Nick, de verrader, de player. Ik trek mijn knieën op, vouw mijn handen er omheen en leg mijn kin op mijn knie. Dit kan niet erger. "Doug!" gilt een hoog meidenstemmetje. Ik kijk naar Jonnes laptop en zie dat een zwaar opgemaakt, blond meisje haar armen om Doug heenslaat en haar wang tegen de zijne aan perst. "Zijn dit je vrienden?" zegt ze hysterisch. Het praten gaat niet erg makkelijk met zo'n hele homp kauwgom in haar mond. Zain dit jah vriendah? herhaal ik in mijn hoofd, sterk overdreven. Doug fluisterd wat en ze rent weer weg. "Wohohoooo, Doug, rustig aan! Je bent nog geen twee dagen weg!" lacht Jonne. Doug lacht ook, maar gaat er verder niet op in. "Waar is Saskia eigenlijk?" vraagt Doug dan. Erica schraapt haar keel. "Ze is er niet. Er is wat mis, maar ik weet niet wat. Ze negeerde me op school en heeft ook niet doorgegeven dat ze weg zou blijven. Ze wou zelfs niet met Jade praten." De teleurstelling is duidelijk in Erica's stem te horen. "Oh ja, Jade. Waar is zij naar toe?" is Dougs volgende vraag. Oh ja, Jade? Ik voel de ondertussen bekende woede weer in me opborrelen. Jonne draait zijn laptop in mijn richting, zodat Doug me zou zien zitten en ik spring meteen op. "Draai die rotlaptop weg, Jonne, of ik zorg dat dit de laatste keer is dat Dougs hoofd op dat beeldscherm verschijnt." schreeuw ik. Jonne zet zijn laptop meteen weer recht op zijn schoot. "Rustig maar, het is maar een webcam.... Nou ja, ze zei in ieder geval iets. Ik begin me al zorgen te maken over haar gezondheid." mompelt Jonne. Doug grinnikt. "Normaal gesproken is ze niet stil te krijgen, als je het mij vraagt is dit een verbetering." Erica, Nick, Jonne en Doug schieten alle vier in de lach. Mijn wangen worden rood van woede en ik dwing mezelf om te blijven zitten. Het is nog maar negen uur, om elf uur mag ik pas weg, had ik met mezelf afgesproken. Ik ga me er aan houden. Als mijn hele lichaam begint te trillen van woede, besluit ik toch maar op te staan en richting de bar te lopen. Het is tijd voor een ijskoude beker cola. Het blonde meisje was mooi, heel mooi. Ze had lange wimpers, volle lippen, glanzend haar en een prachtige, egale huid. Ik kijk naar de spiegel aan de muur en zie mezelf. Pluizig, siennakleurig haar, een aantal puisten, te kleine mond en te grote neus. Ik wend mijn blik af, ruil mijn beker cola om voor wat geld en loop terug naar de bank. Het is eigenlijk ook stom dat ik überhaupt ooit had gedacht over hoe leuk Doug was. Dat soort dingen moet ik niet doen. Doug is één van de populairste en knapste jongens van mijn school. Hij praat alleen met me omdat we samen zijn opgegroeit. 'Jade, je kijkt alsof je oma net is overleden. Vond je het niet leuk om je vriendje weer even te zien?" lacht Jonne. Ik snuif. "Geweldig." "Nee, echt. Wat is er aan de hand, Jade?" vraagt Jonne dan, serieuzer dit keer. Ik kijk naar mijn beker cola. "Niks. Niks bijzonders." "Zijn jullie eigenlijk een stel?" vraagt Nick, "Hij zag er in ieder geval niet uit alsof hij de aandacht van dat meisje heel erg vond. Ben je niet bang dat hij vreemdgaat?" De woede die in mijn lichaam rondtiert als een tornado wordt door deze opmerking door mijn slokdarm geperst en spuit zo mijn mond uit. "Jij kan het weten, hè, Nick? Jij bent natuurlijk ervaringsdeskundige." zeg ik razend, mijn stem trilt. De glimlach wordt meteen van zijn gezicht geveegd en hij laat Erica meteen los. Erica schiet eerst in de lach, maar als ze merkt dat ik serieus ben sterft haar lach langzaam weg. "Wat.... bedoel je?" vraagt ze. Ik zie in haar ogen dat ze verward is en het liefst geen antwoord wil op haar vraag. "Je lieve vriendje stond laatst nog te zoenen met Saskia." schreeuw ik terwijl ik een handgebaar richting Nick maak. Erica's wangen worden rood. "Wat... Hoe..." Ze kan geen woorden vinden en staart me alleen aan. Dan veranderd de blik in haar ogen. "Wat probeer je te doen?" gilt ze, "Ben je uitgekeken op Doug en nu geïnteresseerd in Nick?" "Nee, natuurlijk niet." spuug ik in haar richting met de minachting duidelijk hoorbaar, "Je weet dat het zo is, je snapt nu waarom Saskia zo raar deed op school en waarom Nick zo plots weg was gegaan. Ik zie het aan je ogen, Erica. Ik ben je beste vriendin, ik ken je al jaren. Ik zou heus niet tegen je liegen." Erica staat op, perst haar ogen dicht en drukt haar handpalmen tegen haar oren, alsof ze zich probeert te beschermen tegen een hoge, pijnlijke piep. Ze gilt even kort. Ik zie een traan over haar wang rollen. "Nee!" schreeuwt ze, "Nee, je liegt!" Ze opent haar ogen weer, pakt haar tas en loopt weg, terwijl de tranen over haar wangen rollen. Ik sla mijn ogen neer. De woede heeft plaats gemaakt voor een minder krachtige maar pijnlijker gevoel; schuld. Nick springt op en rent achter haar aan. "Erica, wacht, alsjeblieft. Schatje, ik..." Achter me hoor ik een harde pets!. "Klootzak." mompelt mijn vriendin, "Ik vertrouwde je. Ik dacht dat we... samen..." Ik hoor een snik en dan het slaan van een deur. Een moment is alles stil. Ik kijk op en Jonne kijkt radeloos naar het hoopje ellende dat tegen de muur op de grond zit. Ik voel me schuldig en heb bijna zin om in tranen uit te barsten. "Nick, het spijt me. Dat had ik niet mogen doen." begin ik. Nick staat langzaam op, en forceert een glimlach op zijn gezicht. Hij loopt naar me toe, gaat op zijn knieën zitten en kijkt me aan. Ik kijk vragend terug. Opeens haalt hij uit. Zijn harde vuist knalt tegen mijn mondhoek en kaak. Ik  voel hoe mijn snijtand in mijn lip gedrukt wordt. Mijn kaak en lip bonken. Nick wordt een seconde later meteen buiten handbereik getrokken. Jonne kijkt geschrokken of alles goed met me gaat. "Jade, het spijt me. Dat had ik niet mogen doen." herhaalt Nick mijn woorden. Hij meent er duidelijk veel minder van dan ik. Voorzichtig raak ik met mijn vingertoppen mijn kaak aan. "Volgens mij is het tijd om naar huis te gaan, Nick." Jonne trekt hem mee naar de deuropening. Met een ruk trekt Nick zich weer los. "Ik wil niet naar huis, ik wil Erica!" schreeuwt hij. Hij stampt met zijn voet en haalt uit naar Jonne, die maar net kan wegduiken. Ik slaak een kort gilletje. Dan verschijnt de grote, gespierde barman. Met één hand tilt hij Nick een aantal centimeter van de grond en sleept hem mee naar een kamertje achter de bar, waar ik nog nooit geweest ben. Een seconde later komt hij terug. "Ik bel een taxi zodat hij naar huis kan. Wie gaat betalen?"