Romantik Komedi

-Bozkır'ın güneşi Konya-

Konya ya geleli iki gün oldu kalacağım evi Manisa'da ayarlamıştım zaten 3 arkadaş kalıyoruz daha isimlerinden ve memleketlerinden başka birşey bilmiyorum haklarında. Biri iktisat okuyor 21 yaşında adı Selami Samsunlu diğeri de Osman lakabı Rocky kaslı falan iri yarı bi çocuk çevre mühendisliği okuyor zeki baya Adanalı, iyi çocuklar ama Selami madde kullanıyor Osmandan duydum bende, zaten eve geç gelişinden anlamak zor değildi samimiyet arttıkça kavgalar da dostlukta daha sağlam temelli oluyor du günler geçmeye bende iyice Konya'ya alışmaya başlıyordum işte filmin koptuğu o an gelip çatmıştı ortalama dört aydır Konya'da kalıyordum bir gün Konya da meydanda yürürken arkamdan biri seslendi ..
"Bakar mısınız ? "
Arkamı dönmemle kaynar sumu diyim ne biliyim tarifi imkansız kelebekli melebekli böyle tadı damağında kokusu burun direklerinin derin sızısında kalp atışlarım boynumda bir his duydum Allah'ım Meleklerinden biri firarda galiba saçları sağa sola savrulan gözleri iri yeşil bi zeytin gibi karanlıkta bir ışık böyle harikulade bir yaratık yahu kadının kelime anlamını yitirdiği bir canlı bu zirâ bu kadınsa vallahi etrafımda henüz kadın görmemişim ben birden beynimde çalkalanan fikirlere durun bi lann diye bağırdm ve sesimin güya en cool hali ile
" Buyrun" diyebildim oysaki ona şiirler yazmaya ezgiler fısıldamaya başlamıştım sessizce aklımın bir köşesinde ben böyle usul usul hayaller kurup kelimelerle yakalambaç oynarken birden hızlıca konuşmaya başladı ahh dudaklarından dökülen kelimeleri sıkılmadan dinlerdim sonsuza kadar...
" Biz lösemili çocuklar için bağış topluyoruz onlara biraz olsun yardım etmek istermisiniz ? "

Ahh hem güzel hem yardımsever kesin Melek bu başka açıklama olamaz..
"Tabi nasıl yardımcı olabilirim size inanın elimden geleni yaparım "
Hafif tebessüm etti kesin oda benden hoşlandı yok devenin bale pabucu güldü diye hoşlandı diyorum iyi degilim ben değilim ..

" Elimizdeki kartpostalları satıp geliri LÖSEV'e bağışlıyoruz bir tane de siz alırmısınız ? "

Hasssss... hay ben benim boğazıma şey ediyim lan son paranı niye veriyorsun elin köftecisine aç gezsene oğlum sen .. toparlamam lazım bu aşk başlamadan bitemez eşşek kadar adam oldum cebimde kartpostal alacak para yok ben öleyim gömün la beni buraya..
" Ya inanırmısın bende cüzdanımı ev de unutmuşum cüzdanımı alayım diye eve gidiyordum "  diyip yüzüme lanet bi gülümseme yerleştirerek kendi aramda sempatik gözükmeye çalıştım ne kadar başarılı oldum onu Allah bilir ...

" Tamam teşekkür ederim iyi günler"

Nere gidiyor bu kız ben aşkımı böyle bırakacak adammıyım ..
"Pardon ben yardım etmek istiyorum ama param yoksa da boş vaktim var"

elinden kaptığım gibi kartları atıldım meydana yemin ederim aşk insana herşeyi yaptırıyor cidden akşama kadar elimdeki kartları kaç kez bitirdim anlatamam o yüzden de anlatmıyorum ..

Sıra geldi övünme kısmına
" Çok teşekkür ederim Mustafa vallahi sen olmasan bu kadar nasıl satardık hiç bilemiyorum "
Ve dudaklarıma yapışıp sıkı bir öpücük kondurdu yada öyle olmalıydı niye olmadı ki ya filmlerde hep böyle oluyordu tamam sadece teşekkür etti ve elimi sıktı gitmek için harekete geçicekti ki elinden tekrar tuttum yüzün de memnuniyetsiz bir ifade görsemde umursamadan bi cesaret konuşmaya devam ettim..
" Adının Suzan olduğundan başka bişey bilmiyorum senin gibi değerli bir insanı böylece bırakamam bırakmamalıyım en azından telefon numaranı verseydin Suzan"

***

       Gerizekalı bir insan görmek istiyorsanız tam yerindesiniz işte buradayım taşla kafası ezilesi kötü kalpli doktorların mutant deneklerine parçalatılası dar sokaklarda bol bıçaklara gelesice bir malım ben anladığınız üzerine alamadım numarayı böyle cool davranmaya ne gerek varsa vik vik vik konuştum kıza vermedi numarayı gerek yokmuş eğer kaderde varsa karşılaşırmışız zaten böyle dedi ve ardına bakmadan gitti Türkiye'nin yüz ölçümü en büyük şehrinde tekrar karşılaşmak için gerçekten de kaderden başka bir çaremiz yoktu zaten....

                             *****