Zwarte Gaten ~ B-Brave (NL)

6. Jai Wowor

'Zag je die donkere?' Begint Sam. 'Ja, natuurlijk, bijna de enige donkere hier op school, dus dat kan ik niet missen.' Ondertussen begin ik te grinniken bij mijn eigen woorden. 'Hij is bevriend met zo'n blonde loser en een halfbloedje.' Gaat Sam verder. 'Kijk daar, verderop.' Met mijn ogen volg ik de richting waar Samuel met zijn vinger heen wijst. Ik laat mijn blik glijden over het rijtje mensen en ik zie de donkere jongen staan met inderdaad een blonde jongen en een halfbloedje. 'Slachtoffers gevonden.' Lacht Sam en geef me een stom tegen mijn schouder, waardoor ik wankel en een paar stappen naar rechts moet zetten. 'Daar moet je nog aan werken Jai.' Ik knik. 'Het is makkelijker als je bij hun in de klas terecht komt.' Begin ik, terwijl er leuke geintjes één voor één opborrelen in mijn hoofd. Ik kijk de aula vol mensen vluchtig rond. Ik merk dat er iemand naar me kijkt, een meisje. Een meisje met blond haar en een niet onaardig gezichtje, eerder best wel lief. Zodra mijn blik haar ogen kruist, kijkt ze niet weg wat ik had verwacht. In plaats daarvan schenkt ze me een lief lachje. Ik kan het niet tegenhouden, hoe graag ik dat ook zou willen, maar mijn mondhoeken verplaatsen zich automatisch naar boven en zodra ze die blik van mij opvangt, kijkt ze weg. Ik voel weer een stomp tegen mijn schouder. 'Jai, idioot, doe is normaal!' Ik zucht en draai met mijn ogen. 'Wat is er?' 'Niet zo kijken naar die chick, ik laat die niet tussen onze vriendschap komen!' 'Wie zegt dat dat gebeurd, maakt je niet zo druk Sam! Ze is toch niet mijn type.' Ik voel de toon van mijn stem veranderen bij de laatste zin. De toon veranderd altijd als ik lieg, daaraan kun je het weten. Even kijk ik nog naar het blonde meisje die aan het lachen is met een bruinharige meisje naast zich. Zou ze bij mij in de klas komen? Een sprankje hoop is te voelen, maar ik wil geen meisje. Ik kan mijn leven niet meer haar delen, dat verdient zij niet.

'Leerlingen... Mag ik even jullie aandacht?' Scharrelt de stem van de directeur door de microfoon. Sommigen blijven nog even door kletsen, maar houden als snel hun mond als de rest ook langzamerhand stil begint te raken. Ik hoor Samuel naast me zuchten. 'Welkom bij een nieuw schooljaar! Een nieuw jaar vol met leerzaam onderwijs, vrienden, schoolfeesten en geweldige leraren.' Nou... Wat 'geweldig' denk ik bij de woorden "geweldige leraren". 'Ik zie vele bekenden gezichten en ook wat nieuwe gezichtjes, die we natuurlijk in de loop van het jaar beter zullen leren kennen.' Sam kijkt me aan. 'Ik weet niet of ze dat nou zo graag willen.' Ik begin te grinniken. 'Ik ga ervan uit dat iedereen zijn volle inzit zal geven en dat we allemaal ons diploma gaan halen eind van het jaar.' Gaat de directeur verder. Ik tik Sam aan. 'Mag ik even over me nek?' Sam begint te lachen. 'Dat wordt weer nablijven.' 'En dan ontsnappen aan het nablijven met het zielige verhaaltje dat je moeder net is opgenomen in het ziekenhuis.' Voeg ik Sam toe met een herinnering aan een oude grap op onze vorige school. Sam schud langzaam zijn hoofd. 'Geweldig.' Fluistert hij. 'En dan gaan we nu over tot de klassenindeling.' Kondigt de directeur aan. 'Als ik je naam noem, kom dan alsjeblieft naar voren, zodat we uiteindelijk de gehele klas bij elkaar hebben en die kan vertrekken met de mentor.' De directeur pakt er een blaadje bij en schraapt luidruchtig zijn keel. Lekker. 'Om te beginnen, klas H5A. De volgende leerlingen gaan met meneer Van Zand mee. Lisa Hoogval en Elise Vatenhof.' Bij het horen van hun namen, klinkt een gegil van blijdschap van de andere kant van de aula. Oh, dramaqueens, alsjeblieft zeg. 'Bram Oeken en Sven Kremers.' Twee jongens komen naar voren gelopen. Nerds. 'Kaj van der Voort en Dioni Jurado-Gomez.' Ik merk beweging iets verderop. Tuurlijk weer hun. Dat ze vrienden zijn was al duidelijk. Ik kijk naar Sam die begint te lachen. 'We gaan het nog leuk krijgen als we daarbij in de klas komen.' Ik begin om zijn reactie te grinniken. 'Pablo Pellé en Cassius Verbond.' De donkere, natuurlijk. De vrijgekomen plekken in ons leven na de schorsing gaan zich al langzamerhand weer opvullen. Dit kan heel erg leuk gaan worden. 'Louise Elschot, Stephanie van den Bergh, Mart Haagbroek, Rick Uten, Maarten van der Wervendijk, Dave Klokken en als laatste, drie gloednieuwe leerlingen die we warm zullen ontvangen, Laurien van Wesp, Samuel Laurens-Leijten en Jai Wowor.' Sam kijkt me aan en grijnst, dezelfde grijns die ik heb bij deze gedachte. Ergens voel ik een naar gevoel. De hoop is geruïneerd. Dat blonde meisje zit niet in mijn klas. Met Sam lopen we achter de rest aan richting een lokaal voor de klas ontmoeting.