Zwarte Gaten ~ B-Brave (NL)

23. Jai Wowor

Gehaast en uitgeput kom ik thuis aan, smijt mijn fiets tegen het hek en ren snel naar binnen. Ik ben te laat, ik ben te laat. Ik moet een smoes hebben en snel ook! Meteen als ik in de keuken binnen kom, zitten ze alle vier al aan tafel. Alle acht ogen zijn op mij gericht. 'Mijn volwaardige excuses, ik moest met Samuel nog een biologie practicum doornemen en de tijd ging sneller dan gedacht.' Mijn pleegouders kijken elkaar eventjes aan, wat me ongelofelijk ongemakkelijk laat voelen. 'Excuses aanvaard Jai, ga maar zitten.' Zegt mijn pleegmoeder en knikt naar de stoel. Ik neem vluchtig plaatst achter mijn plek aan de eettafel. Ik schep mijn bord op en begint mijn vlees te snijden. 'Jai, je weet hoe het zit met contact hebben met meisjes toch?' Ik kijk verbaasd op van mijn vlees, recht in de ogen van mijn pleegvader. Ik knik. 'Natuurlijk.' 'Welke regel ook alweer Jai?' Ik draai met mijn ogen. 'Regel 9B, meisjes zijn in de pubertijd een verstoring van de ontwikkeling. Er mag dan ook geen contact aangelegd worden met een meisje, met uitzondering van familieleden.' Het voelt alsof dat hele regelboek in mijn hoofd gedrukt staat. 'Maar het was gewoon Samuel.' 'Daarom heb je zeker die rode wangen Jai.' Mijn pleegvader kijkt me een dodelijke blik aan. 'Ik heb net keihard gefietst.' Zeg ik en haal mijn schouders op. De spanning is nogal om te snijden, totdat Timo begint over een knutselproject bij hem op school. Die jongetjes zijn niet alleen maar ellende voor me, zij kunnen niets doen aan deze situatie. Het zijn slimme mannetjes en op een dag zullen ze begrijpen wat ik doormaak.

Eenmaal boven op mijn kamer aangekomen, smijt ik deur dicht en sta in het midden van mijn keurig opgeruimde kamer. "Regel 11C. Zorg ervoor dat je opgroeit in een ordelijke sfeer waar je geest zich rustig kan ontwikkelen." Ik loop boos naar mijn bureau en met een harde veeg, smijt ik alles op de grond. Pennen kletteren op het laminaat en de schriften vliegen in het rond en voeren mee met de wind in de kamer. Ik grijp met beide handen naar mijn hoofd. Hoe ben ik hier ooit belandt?! Waarom is dit mij aangedaan?! Ik ga onrustig op bed zitten, terwijl ik even mijn vuisten bal. Ik voel onmiddellijk een trilling bij mijn broekzak, gevolgd door nog eentje, en weer één. Het duurt even voor ik door begint te krijgen dat iemand me probeert te bellen. Ah nee Sam, rot op. Ik haal mijn telefoon tevoorschijn en zie tot mijn opluchting dat het niet Sam is die me probeert te bellen. Ik neem meteen op en probeer zo kalm mogelijk te klinken. 'Hey Lesley, wat is er?' Ik probeer de trilling in mijn stem onder controle te houden. Enthousiast begint ze te praten over hoe leuk ze het vond en hoe graag ze nog eens een keer wilt afspreken. Ik voel me gevleid en ik ben ongelofelijk opgelucht dat er nog iemand is die op deze manier van me houdt. Ze is het zeker waard om vaker mee af te spreken. En wie weet wat nog meer.