Zwarte Gaten ~ B-Brave (NL)

7. Dioni Jurado-Gomez

Met Kaj links van me en Cassius rechts van me, loop ik nog steeds mokkend richting het lokaal. Dave loopt voor me met Mart. Mart is net zo verschrikkelijk. Ook bij hem weet je niet met welke griet hij volgende week aan komt zetten. Ik weet dat hij Lesley en Elise allebei heeft gehad in drie maanden tijd. Dave daarintegen had Lisa na twee weken al gedumpt en ingeruild voor Elaine. Elaine... Wat doe je jezelf aan? Je verdient zoveel beter. In mijn gedachten verzonken, heb ik niet door dat de groep stilstaat voor een dichte deur, waardoor ik vol tegen Dave opknal. Dave draait zich in een reflex om. 'Domme Spanjaard, kijk uit waar je loopt!' Een gemompelde sorry komt er uit mijn mond en Kaj en Cassius komen vluchtig bij me staan. Als meneer Van Zand de deur geopend heeft, stroomt onze klas langzaamaan naar binnen. Kaj en Cassius hebben al een plek gevonden en zodra ik bij een tafeltje dat ernaast staat wil aanschuiven, is de jongen, die blijkbaar Samuel heet, me al voor. 'Jammer joh.' Zegt hij droog, terwijl hij me in de ogen kijkt en begint te lachen. Ik hoor iemand iets verder erachter grinniken. Die andere. Jai. Fijn dit. Ik kijk naar Kaj, die mij ook verward aankijkt. Alsof het niet erger kan, loop langs de tafeltjes verder naar achter als ik bijna struikel. Ik weet me nog staande te houden en draai mijn hoofd naar achteren om te kijken, waar ik überhaupt over viel. 'Ik zei nog, kijk uit waar je loopt.' Ik schenk Dave een woedende blik, terwijl hij zijn voet terugtrekt. 'Goeie man.' Zegt Jai tegen Dave en geeft hem een box. Wat krijgen we nou?! Met een zucht plof ik op een stoel die nog vrij is. 'Geen zorgen, de eerste paar dagen, dan is de pret er meestal vanaf.' Ik hoor een zachte, lieve meisjesstem naast me. Nieuwsgierig kijk ik om naar een meisje met prachtig blond en haar en zeeblauwe ogen. 'Dan ken je Dave en Mart nog niet.' Zeg ik tegen het meisje. 'Laurien was het toch?' Vraag ik door, terwijl haar naam mij te binnen schiet. 'Ja klopt! Sorry, ik ben niet zo goed met namen. Hoe heet jij ook alweer?' 'Dioni.' Zeg ik en steek mijn hand naar haar uit. Ze neemt hem aan en schud hem eventjes. Ik bekijk haar even. Het is precies Cindy. Haar uitstraling, haar houding en haar lieve stem. Ik ben er nogal door in de war. 'Zou ik misschien bij jou kunnen zitten in de pauze zometeen? Ik ken nog niet echt iemand.' Ik knik. 'Natuurlijk, ik zit wel altijd met Kaj en Cassius.' Zeg ik en wijs naar de twee verderop. 'Maar die vinden het vast geen probleem.' 'Gelukkig.' Zegt ze en lacht nog even naar me, voordat de stem van Van Zand door het lokaal klinkt.

Ik loop met Laurien naast me door de gang achter Kaj en Cassius. Kaj doet opeens zo afstandelijk, ik weet niet wat er met hem is. Hij wou Laurien amper aankijken toen ik haar voorstelde. Laurien is echt heel lief. Daarbij is ze ook erg mooi en heeft een geweldig gevoel voor humor. Eenmaal buiten, nemen we plaats achter een picknick bankje. Ik zit naast Cassius. Mijn hoofd begint opeens te bonken als ik eens goed kijk naar Kaj en Laurien die naast elkaar zitten. Het voelt als een soort déjà vu, alsof ik dit eerder heb gezien. 'HÉ DAVIE!' Hoor ik geroepen en Mart rent naar Dave toe die links van me hangend tegen de muur met Samuel en Jai 'gezellig' staat te doen. 'Die nieuwelingen hebben hun vrienden al gevonden blijkbaar.'

Ik kijk over het plein, onbewust zoekend naar het plekje van de meiden. Ik zie Lesley's lachende gezichtje, terwijl Elaine met een arm op Lesley's schouder staat geleund en mee lacht. Ik blijf hangen met mijn blik, ook al wil ik het niet. Met een ruk went ik mijn blik weer af als Elaine toevallig naar me kijkt, terwijl ik naar haar loop te staren. Het is niet meer hetzelfde voor mij. Dave is haar vriend. DAVE. Wie had dat kunnen geloven. Ik krijg nu geen hap meer door mijn keel bij die gedachte. Met mijn boterham in mijn hand, staar ik wat in de verte. Niets bijzonders, helemaal niets... 'Best apart dat Dave en Elaine opeens iets hebben, vinden jullie ook niet?' Begint Cassius alsof hij mijn gedachten kan lezen, daar is hij overigens erg goed in. Kaj knikt vaag. 'Wat is dat nou weer voor opmerking?!' Komt er uit het niets opeens bot uit mijn mond gerold. Ik kijk Cassius gelijk aan en ik zie dat ik hem ergens laat schrikken. 'Sorry Cas... Het is gewoon... Ik kan er niet tegen. Maar het is zo logisch. Hij is knap en populair. Daar vallen ze toch op? De meiden van tegenwoordig.' Ik zucht diep en voel spieren in mijn gezicht vertrekken. 'Nou, ik niet hoor. Ik moet er niet aan denken om een relatie te hebben met zo'n etterbak.' Begint Laurien. 'Echt?' Vraag ik verbaasd op. Laurien knikt hevig. 'Het ligt ook aan het type van het meisje. Ik val op lief en bescheiden, iemand die niet zijn best probeert te doen om ergens bij te horen.' Met een reflex springt Kaj op. 'Ik ga... Ik moet even nog wat... doen.' En zonder op antwoord te wachten neemt hij de benen. Dat was nogal vreemd, dat is niet de Kaj zoals ik die ken. 'Wat heeft hij?' Vraagt Cassius. Ik haal vragend mijn schouders op en zie Laurien zachtjes zuchten. Ik kijk weer naar Elaine die meekijkt op de telefoon van Joyce. 'Dion, stop nou met kijken. Je maakt jezelf alleen maar gek.' 'Wat moet ik dan? Ik kan toch niets doen aan mijn gevoelens! Ze is bloedmooi en zo ontzettend lief!' Cassius kijkt langzaam omlaag. Ik zucht en laat per ongeluk mijn boterham op de grond vallen. 'Ik verlies ook echt álles vandaag.' Ik zucht weer en laat de boterham maar op de stenen liggen. Ik ga hem toch niet meer opeten, al zou dat überhaupt toch niet lukken. Ik sta op, pak mijn rugtas ruw van tafel en loop weg zonder ook nog maar een woord te zeggen en laat Laurien en Cassius achter.

Op het jongenstoilet smijt ik mijn rugtas op de grond en gooi meteen een plens water in mijn gezicht. Ik kijk in de spiegel, leunend op de wastafel, terwijl ik de druppels langs mijn gezicht zie lopen. 'Verdien ik dit?' Vraag ik zachtjes bij mezelf. Ik kijk naar de gebroken jongen die ik zie in de spiegel. Nooit een beetje geluk gehad in de liefde. Nooit goed genoeg geweest. Blijkbaar verdient hij dit.