Zwarte Gaten ~ B-Brave (NL)

16. Dioni Jurado-Gomez

Ik zit met Kaj aan de tafel naast Elaine, Joyce en Lesley. Ik ving even wat op over Elaine's geschiedeniscijfer. 'Alwéér' een vier. Ze zei tegen mij dat ze gewoon een keertje niet had geleerd. Kaj kijkt me doordringend aan. 'Houd eens op joh!' Zeg ik lachend. Kaj lacht ook en neemt een hap van zijn boterham. Hij stopt prompt met kauwen en staart met zijn ogen naar iets achter mij. Ik draai me half om en zie zijn probleem al. 'Ik moet even... Euh...' Kaj stamelt wat en holt er vandoor. Ik houd hem niet tegen, ik snap het. Zo'n meisje ineens op school is zo vreemd en doet tegelijk ook zo'n pijn. 'Waarom gaat het altijd mis Elaine? Leer je wel goed?' Weer een paar zinnen die ik oppik van de tafel naast me. Ik spits mijn oren terwijl ik langzaam op een stukje van mijn boterham kauw. 'Ja! Ik leer zo hard, maar het lijkt gewoon niet te lukken, doordat ik het niet altijd even goed begrijp! Ik ben gewoon dom.' 'ELAINE! Houd op!' Hoor ik Lesley erdoor roepen. 'Je bent echt wel slim! Je haalt betere cijfers dan ons hoor! Alleen geschiedenis ligt je niet zo. Daar kan jij toch niks aan doen?' Ik hoor, vermoedelijk Elaine, diep zuchten. 'Als ik zo doorga... Haal ik mijn examen niet door dat klote geschiedenis!' Na haar woorden, klinkt het geluid van de bel weer. Snel berg ik mijn flesje water op in mijn tas en mijn Spaans boek, want zo meteen heb ik weer een toets. Eigenlijk hoef ik me niet echt druk te maken, ik sta toch een ruime negen voor Spaans, maar zo vreemd is dat eigenlijk niet. Ik sta op en gooi mijn rugzak met een zwaai over mijn schouder waarbij ik per ongeluk bijna Joyce sla met mijn tas. 'Oh sorry Joyce!' Zeg ik snel en kijk haar aan. 'Geeft niet Dioni. Bijna is niet helemaal!' Zegt ze lachend en holt achter Elaine en Lesley aan. Ik meng me tussen de menigte en opeens sta ik naast Cassius. 'Verrader.' Denk ik bij mezelf. 'Hoe bevalt je nieuwe leven, verrader?' Vraag ik zo normaal mogelijk. Cassius kijkt geërgerd door mijn opmerking. Pech voor hem. 'Goed Dion... Heel goed...' Zegt hij droog terug. 'Leuk voor je.' Zeg ik op diezelfde toon terug. Ik ben bijna door de deur van de kantine als Cassius me nog even tegenhoudt. 'Dioni, we moeten even praten.' 'Ik heb niets te bespreken met jou, ik heb wel andere dingen aan me hoofd zoals Kaj bijvoorbeeld! Dat zou jij toch wel moeten weten!' Zeg ik boos en loop langs de kluisjes richting buiten, omdat ik een tussenuur heb en daarna mijn Spaans toets.

In de hal zie ik Joyce en Lesley bij Elaine staan. Ik leun tegen de muur aan en kijk van een afstand toe hoe ze haar spullen in haar tas doet. Opeens lopen Joyce en Lesley weg en klinkt de stem van Stephanie door mijn hoofd, 'Kan jij Elaine niet bij hem wegkapen?'. Ik moet een keer de volgende poging gaan wagen, maar ik wil niet opdringerig zijn of als een stalker overkomen. Ik adem diep in, verzamel al mijn moed die op het moment te vinden is en loop toch richting Elaine. 'Ik hoorde in de pauze wat je zei tegen Joyce en Lesley over geschiedenis. Ik wil je niet dwingen, maar mijn aanbod geldt nog steeds.' Zeg ik in een ademteug als ik vlakbij Elaine stilsta. Ik wacht niet op een antwoord en dwing mezelf zo rustig mogelijk naar buiten te lopen. Eenmaal als ik door de grote deuren naar buiten loop, merk ik dat er veel wind staat, maar een trots gevoel kriebelt vanbinnen. Ik laat me niet zo makkelijk kennen. Ik merk meteen op dat Cassius buiten staat, maar Samuel en Jai zijn in geen velden of wegen te bekennen. Ik ben echt woedend op die gozer, maar ik moet antwoord krijgen op mijn vragen. Stampvoetend en mijn borst vooruit, loop ik met een stalen gezicht op Cassius af. Hij merkt me op en kijkt me met hetzelfde stalen gezicht aan. Hij geeft geen krimp. 'Wat heb je ons nou geflikt verrader?' Sis ik in zijn gezicht. Hij haalt enkel zijn schouders op. 'Ik dacht dat je hart wel groter was, maar volgens mij hebben die losers het eruit gerukt, of niet? Wat hebben ze met je gedaan Cas?' Ik voel mezelf wanhopiger worden. Ik mis hem. Ik mis mijn andere beste vriend. Cassius... Weer haalt hij zijn schouders op. 'Dingen gebeuren Dionnetje.' Vol afschuw luister ik naar de bijnaam. 'Noem me niet zo! Je weet dat ik het haat.' Cassius begint te lachen en kijkt naar de grond, terwijl zijn handen in zijn jaszak rusten. 'Ze zijn wel tof.' Begint Cassius opeens. Ik kijk hem met een blik vol onbegrip aan. Cassius kijkt op en staart in mijn ogen. 'Jij komt er ook snel genoeg achter Dion. Ze kunnen je helpen Elaine te krijgen. Of ben je weer te bang dat ze jou ook weer bedriegt, nadat je haar eenmaal hebt?' Hoofdschuddend loopt Cassius me voorbij. Ik sta even een moment geshockeerd en draai me dan om naar Cassius die richting het gebouw loopt. 'HEB JE HET ZE VERTELD?' Schreeuw ik naar hem vol paniek. Hij draait zich om, zijn schouders ophalend met zijn handen in zijn jaszakken, terwijl hij achteruit loopt. Hij draait zich weer om en sprint het trappetje van de ingang op. Een diep zucht verlaat mijn moment en ik leun tegen het hekwerk aan.