Zwarte Gaten ~ B-Brave (NL)

21. Laurien van Wesp

Ik klap mijn laptop met een klap dicht. Ik ben er helemaal klaar mee. Drie weken verder en Kaj negeert me, Kaj ontloopt me. Ik ben degene die alles doet in dit project, terwijl ik wel heel wat meer van Kaj had verwacht. Hij kan nooit na school en in tussenuren hangt hij alleen maar rond met Dioni en laat hij me ook barsten. Ik denk dat ik maar genoegen moet nemen met een onvoldoende voor dit project. Ik slaak een zucht en stop voorzichtig mijn laptop in mijn tas. Als ik opsta zie ik de meiden in een hoekje van de aula zitten. Ik wil er graag naartoe gaan, maar iemand moet serieus aan dit project werken. Ik loop traag de gang op naar mijn kluis, als ik iemand met een klap tegen me aan voel knallen. Ik voel de grond met een klap tegen mijn zijkant aan. 'Verdomme...' Zucht ik. 'Kijk nou wat je doet Kaj, loop je Laurien omver. Kom maar popje.' Samuel steekt zijn hand naar me uit. 'Rot op.' Sis ik en sta ongemakkelijk op. 'Dan niet hè.' Samuel loopt lachend met Jai en Cassius achter zich aan weg. 'Sorry Laurien.' Kaj kijkt me aan als ik weer rechtop sta. 'Geeft niet, ik kan het je niet kwalijk nemen.' Kaj maakt gebaren met mijn handen en probeert ergens heen te wijzen, maar hij lijkt het zelf niet echt te weten. 'Ik moet... Even... Ik moet weg.' 'Kaj.' Zeg ik met een strenge ondertoon. Kaj zijn wenkbrauwen schieten omhoog en hij kijkt me eventjes aan. 'Wanneer ga je me nou helpen met dit project?' Kaj haalt moeizaam zijn schouders op. 'Ik wil het heel graag, maar het komt nu gewoon niet zo goed uit. Ik moet na school nog wat doen.' Ik zucht en sla mijn ogen neer. 'Jij moet altijd wat doen na school! Je laat me alles zelf doen met dit project! Kaj, kom op! We moeten dit toch samen doen!' Kaj zucht en kijkt me niet eens aan. 'Waarom laat je me zo barsten? Is er dan echt wat belangrijker waar je elke dag na school heen moet?' Kaj kijkt me opeens recht in mijn ogen bij het woord 'belangrijker.' 'Ja, Laurien, er is iets veel belangrijker dan dit stomme schoolproject.' Met die laatste woorden smijt hij zijn rugtas over zijn schouder en loopt stampvoetend weg. Ik leun met mijn hoofd tegen de kluisjeswand en laat me langzaamaan naar beneden zakken. Waarom heb ik ook uitgerekend met Kaj een project? Ik verpest het. Alweer. Altijd.

Ik zie Kaj het schoolplein af fietsen. Ik ben het zo zat, al dat geheimzinnige gedoe en al die stomme smoesjes. Ik moet weten wat er aan de hand is. Zowel voor dit project, maar misschien ook wel voor mezelf. Ik zou tegen mezelf liegen als ik zeg dat Kaj niets met me doet. Snel start ik de motor van mijn scooter en rij voorzichtig op een veilige afstand achter hem aan. Ik ben zo gefocust op Kaj niet uit het oog verliezen, dat ik bij de eerste beste bocht al bijna wordt aangereden. Gelijk wordt er naar me getoeterd en meteen schrik ik. 'Houd toch je kop man!' Mopper ik. Ik zie Kaj nog verder rijden zonder om te kijken. Hij heeft gelukkig niets gemerkt. Ik rij voorzichtig door. Ik rijd langs een kanaal en heb eigenlijk nu al geen idee waar ik ben. Beetje stom dit weer Laurien, je kent de weg hier niet eens. Ik moet er maar op vertrouwen dat wat ik doe goed is. Kaj slaat ergens linksaf en op het moment dat ik dat ook wil doen zie ik hem aan het begin van straat stilstaan. 'Shit, shit, shit.' Fluister ik en rijd snel iets naar achteren en zet de motor af. Kaj loopt een winkeltje binnen. Ik probeer te lezen wat de naam is van het winkeltje, maar dat lukt me niet. Ik zie alleen maar wat bloemen buiten staan. Het kan niet missen dat dit een bloemenwinkel is. Ik hoor opeens een berichtje binnenkomen op mijn telefoon. Ik graai naar mijn telefoon in mijn jaszak. Ik ontgrendel het scherm en zie dat ik een berichtje heb van Stephanie.

'Hey Laurien, hoe gaat je project met Kaj? Ik loop een beetje vast, Mart doet niet zoveel, zoals altijd, en nu kan ik dit waarschijnlijk gaan oplossen, zucht. Ik denk dat ik mevrouw Kolen ga vragen om partnerruil, want dit is gewoon kut. Maar wat ik wou zeggen, Kaj kan soms wat afwezig zijn, maar dat is niet zijn schuld. Iedereen weet dat er wat is gebeurd afgelopen zomer, en omdat jij nieuw bent is het voor jou nog onbekend. Ik wil eigenlijk dat Kaj het je zelf ooit verteld, maar geloof me... Het ligt in ieder geval niet aan jou, ik geloof erin dat je een kans maakt hoor Laurien ;)

Kusje x Stephanie'

Wat een schat is het ook. Mart is gewoon een sukkel en Stephanie verdient niet zo iemand om mee samen te werken. Ze maakt me wel heel erg nieuwsgierig. Iedereen weet het, behalve ik. Waarom kan ze het me niet gewoon vertellen? Ik wil reageren als ik een belletje hoor rinkelen. Vluchtig kijk ik op en zie dat Kaj de bloemenwinkel verlaat met een bos witte rozen in zijn hand. Voor wie zouden die zijn? Nieuwsgierig als ik natuurlijk ben, start ik mijn motor zodra Kaj gas geeft en doorrijdt.

Na een kleine 20 minuten te hebben gereden, zie ik Kaj een terrein oprijden. Ik kijk verbaasd op als ik zie waar we zijn. Een rilling loopt toch over mijn rug. Wat zou er aan de hand zijn? Wat zou er zijn gebeurd? Voor de veiligheid zet ik mijn scooter bij het fietsenrek naast het terrein. Met licht trillende handen maak ik mijn passen richting de ingang van het terrein. Kaj loopt een breed paadje af naar een smaller paadje met grote stenen en veel bloemen. Hij blijft bij een steen stilstaan en kijkt ernaar. Hij zet de witte rozen in een vaas die er al staat, nadat hij oude, verwelkte, witte rozen eruit heeft gehaald. Ik ben in trans. Tientallen vragen razen door mijn hoofd. Hierdoor heb ik iets te laat door dat Kaj me in de gaten heeft en me recht in mijn ogen aankijkt. In een snelle reflex duik ik weg en neem een sprintje richting de ingang naar mijn scooter. Ik voel het angstige gevoel van Kaj die me achterna zit mijn hele lichaam bekruipen. Ik zoek hevig naar mijn scootersleutel. In mijn jaszak, broekzak, schooltas, waar is dat kreng! Ik voel opeens een stevige ruk bij mijn bovenarm en wordt hevig omgedraaid. 'Wat doe je hier?!' Roept Kaj en ik zie dat hij woedend op me is. 'Ik was... Ik...' Het gaat me niet lukken de juiste woorden te zoeken. Ik weet ook niet wat ik hier eigenlijk doe, wat wou ik hiermee bereiken? 'Laat me met rust Laurien!' Kaj laat me met een hevige ruk ook weer los en loopt luid stampend het terrein weer op.