Zwarte Gaten ~ B-Brave (NL)

12. Samuel Laurens-Leijten

Waarom lacht die zonnebank? Heeft hij soms niet goed gelezen wat ik heb geschreven? Met een stalen gezicht volgt Cassius weer de les, terwijl hij ondertussen mijn briefjes in stukjes scheurt. Hij lacht nonchalant en ik voel me boos worden, nee, woest. Hij moet eens een flinke knal krijgen, dat zal hem eens leren! Ik laat me niet zo behandelen, ik laat niet alle moeite die ik hierin heb gestoken verdwijnen door die mongool, nooit! Ik tik Jai aan die naast me zit. 'We moeten die donkere pakken. Hij neemt me niet serieus.' Jai knikt enkel wat vaag. 'Wat? Jij gaat me helpen.' Jai zucht en schrijft wat in zijn schrift. Ik kijk weer naar Cassius. Ergens, diep vanbinnen, heb ik respect. Hoe hij zich zo kan transformeren. Eerste dat zielige jochie dat al gaat huilen als hij zijn pen laat vallen, maar nu is hij sterk en lacht hij me gewoon keihard uit. Waarom heb ik dat niet eerder gezien? Hij heeft het in zich, net als Jai en ik. Vragen dwarrelen rond in mijn hoofd. Is het dan mogelijk? Als Cassius wegvalt, staan Kaj en Dioni er nog alleen voor. Dat is vele malen makkelijker als ze hun 'beschermer' kwijt zijn. Ik begin te lachen bij mijn eigen plannetjes. Ik lijk hier steeds beter in te worden. Nu alleen nog de juiste snaren raken, maar dat is niet zo moeilijk als je de zwakheden al kent. Nogmaals tik ik Jai aan. 'Ik heb een plan.' Fluister ik en begin te grinniken.

Bij het horen van de bel, is eindelijk het teken dat we klaar zijn met Engels. Ik sta op en smijt mijn rugzak over mijn schouder, terwijl Cassius me voorbij loopt. Ik loop achter hem aan. Hij merkt het na een paar minuten op en begint harder te lopen. 'Toch niet zo stoer als je dacht Cas?' Ik begin te lachen, waarna Cassius zijn benen sneller laat bewegen. 'Dacht het niet.' Roep ik, terwijl ik zijn kraag beet pak en hem meesleur het jongenstoilet in. Ik smijt hem naar de andere kant van de ruimte. 'Wat is jouw probleem man?' Zegt hij enkel. Ik haal mijn schouders op. 'Ik kan er niet tegen als mensen me in de zeik nemen. Weet je niet meer wat ik heb geschreven om de briefjes die je tot sneeuw hebt vervormd.' Cassius begint weer te lachen. 'Alsof ik bang voor jou ben. Je bent gewoon een zielig, miezerig mannetje.' 'Pardon?' Ik loop stampvoetend dichterbij. 'Je hoorde me wel.' Fluistert Cassius, waarna ik heb een duw geef. Ik zie Cassius weer transformeren. Hij grijpt ruw met beide handen mijn kraag beet en tilt me op, totdat ik de vloer onder mijn voeten voel verdwijnen. Cassius laat me onverwachts los en met een klap beland ik op de grond. Even vertrekt mijn gezicht van de pijn, waarna ik me aan de wastafel omhoog hijs. 'Met mij kun je niet meer spelen Samuel, je laat mij en mijn vrienden met rust, anders doe ik jóu wat.' Als ik sta, kijk ik recht in zijn ogen en ik ben geschokt. Hij heeft het echt in zich. 'Weet je Cas... Zo slecht ben je nog niet... Je hebt wel je bekkie bij je. Je moet het alleen leren gebruiken.' Ik pak Cassius beet bij zijn kin. Hij geeft me een boze blik. 'Cassius toch.' Zeg ik en laat hem weer los en sla langzaam mijn armen over elkaar. 'Je hebt het helemaal in je. Om zoals ons te zijn. Je woorden komen op het goede moment, je bloed gaat koken wanneer het je uitkomt en je kracht is vele malen groter dan je denkt. Laat ons je helpen. Wij leren je het te beheersen.' Langzaamaan kom ik dichter bij Cassius staan. 'Je kan er zelf voor kiezen.' Fluister ik dan. 'Wees een van ons, en niemand zal je meer wat durven aandoen. Hoe zou het voelen Cas? Een leven zonder pesterijen? Gemene opmerkingen? Een leven... Zonder angst?' Ik weet dat ik met mijn laatste woord precies de juiste snaar heb geraakt. 'Spreek je eind van de dag. Dan wil ik je antwoord.' Zonder op nog een reactie te wachten, keer ik Cassius de rug toe en loop naar de hal waar mijn kluisje zich bevindt. Al snel kom ik Jai tegen in de gang en hij houdt me tegen, waardoor mijn benen tot stilstand komen. 'Oh Sam, waar heb je gezeten? Ik heb je bijna overal gezocht!' Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb een nieuwtje.' Jai kijkt me meteen met grote ogen aan. 'Vertel dan!' Dwingt hij me. Ik zucht en grijns. 'Cassius komt bij ons aansluiten.' En lachend loop ik door, terwijl Jai even verbaasd stil blijft staan en daarna me inhaalt met een sprint. 'Ho, wacht. Wat?' Begint hij. 'Denk je echt dat hij die losers gaat bedriegen voor ons?' Vraagt Jai bezorgd. Ik knik tevreden. 'Wacht maar af Jai, ik heb het helemaal onder controle.' Met een enorme grijns loop ik door naar mijn kluisje.