Umudu kırılmış çocuk gibi...
Mahsunda o bakışlar...
Elleri yanına düşmüştü...
Bebeği zaten hiç olmamıştı...
Hep ellerinden alınmıştı sevdiğı...
Kız artık sevemez olmuştu...
Kalbim kırık yolda kalmıştı...
Pınarları ıslanıyordu dünya kapkaranlıktı...
Üşüyordu ne çabuk özlemişti...
Yine yalnız bir başına kalmıştı işte...
Ayrılık zilleri bize de çalmıştı işte...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUT IŞIĞI
PoetryKüçük bir umuttur belki yalnız kalışlar... Belki de duygulardı insanı kandıran...
