Renkten nasipsiz kalmış ruhum.
Tek renk siyah simsiyah, sessiz
Nasıl mıyım? yok tadım tuzum.
Vefakar kalbim buna da sessiz.
Zaman, parçalarını alarak geçiyor.
Sana kalıyor kırıkları içine batıyor.
Kırıkları yok etmeye mecal kalmıyor.
Her batışında, damlaların firar ediyor
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUT IŞIĞI
PoesíaKüçük bir umuttur belki yalnız kalışlar... Belki de duygulardı insanı kandıran...
