UMUT IŞIĞI

Biriciğim - 92

Elimde bir kalem yazıyorum. Kağıt var hayaller var. Sormuyorlar yoldaş var mı.?

Yoldaşım gitti anasız, babasız, köşe başında bekleyen köpekler gibi, ipsiz sapsız kaldım.

Yağmurum cemalimi yaladı. Ruhum mutsuzluğu tattı.

Burnum acıyı akciğerlerim nefessiz kalmayı tattı.

Ne hayaller içerisinde yürüdüm onun sokaklarında, şimdi kapı dışarı edildim yar.

Kaldım alenen üstsüz, başsız, üşüyorum. donuyorum. kimse senin verdiğin sıcaklığı vermez anlamadın.

Ben sensizliğe alışırım da gönlüm alışır mi mutsuzluğa.

Ben sensizliği kabullenirim de beynim senli hayaller kurmayı bırakır mı.

Sen her şeyi öyle kolay geçer mi sandın beyefendi.

İçim yanıyor, kanıyor, kırılıyorum.

Sen bunların farkında mısın.? Tabiki değilsin farkında olsan geri dönersin demi.

Ne olur geri dön ben sensizliğe alışamam.

Ne olur geri dön daha rüyamı anlatacağım. Daha yaşayacak çok şeyimiz var yarim.

Beni bırakma be mavi kalbim.

Gönül çelenim beni bırakma.

Beni sensiz bırakma...