DELİBAL / ZERRİE [TAMAMLANDI]

2 | "Bir daha gelme"

YENİ KAPAK/KAPAKLARIMIZ İÇİN thatblueunicorn 'a çok teşekkür ederim. Hepsini sırasıyla kullanıcam 💖
-eliza
🐧🐧🐧

Bacaklarıma değen güneş eşliğinde elimdeki kirazı dişliyordum. Zayn'se dikkatli bir şekilde beni izliyordu. Sanırım biraz da olsa etkilemeyi başarmıştım. Bu kadar kolay olacağını hiç düşünmemiştim. Başımı eğip hafifçe gülümsedim ve Zayn'in evinin terasındaki manzaraya odaklandım. Güneş gözümü alıyordu Zayn bir atak yapana kadar ona bakmayacaktım. Üzerimdeki gölgesi giderken ayak seslerini duyunca kafamı kaldırıp bakmak zorunda kaldım. Terastan çıkıp hole ilerliyordu. Ayağımı terası kapatan demirlikten çekip kalktım ve kiraz sepetini oturduğum sandelyeye bıraktım.

Hemen peşinden gitmeli miydim yoksa o da kaçan kovalanır mı uyguluyordu?

Omuz silkip girdiği koridora girdim ama çoktan odalardan birine girmiş olmalıydı. İlk odanın kapısını yavaşça, ses çıkarmamaya çalışarak araladım. Çalışma masasının ardındaki koltukta oturup bir şeyler karaladığını görebiliyordum. İçeri girince kafasını kaldırıp bi an baktı ama ardından hızlı hızlı bir şeyler yazmaya devam etti.

Yaklaşıp sandalyesinin kol kısmına oturduğumda defterini kapatıp geriye yaslandı.

"Şarkı mı yazıyorsun?" Sorumu başıyla onayladı. "Müziğe ne zaman geri döneceksin?" Başını kaldırıp bana baktı.

Bu... nefes kesiciydi. Ona tepeden bakmak, boynunu kaldırınca belli olan adem elması, uzun kirpiklerinin arasından gizemli duran ela gözleri. Mükemmeldi.

"Dönmeyeceğim." Dudaklarımı büzüp cürretkâr bir hareketle elimi ensesine götürdüm. Kaşları hafif çatıldı.

"Şarkı söyleyeşini özleyeceğim." Yüzüne kibirli bir gülümseme yerleştirip eliyle, ensesinde olan elimi bileğimden tutup kendi kucağıma koydu ve ayağa kalktı.

"Fan arkadaşlarınla beraber eski şarkılarımı dinleyerek hasret giderirsiniz." Küçümseyici ses tonundan rahatsız olmuştum ama kendimden taviz vermeden kalktığı koltuğuna oturup ayaklarımı masaya uzattım. Zayn de sağ elini masaya koyup üstüme eğildi. "Gitme vakti ufaklık." İç geçirip ayağa kalktım. Zayn'in yüzünden sinsi sırıtışı bir an olsun eksilmiyordu.

"24 yaşındayım." Kısa bir kahkaha attı.

"14 mü demek istedin?" Kaşlarımı çatıp aramızdaki boy farkını biraz olsun azaltmak için kafamı iyice kaldırıp dik durdum.

"Pekala, 19."

"Biraz daha inandırıcı ol." Omuz silktim.

"İnanmıyorsan sen bilirsin." Çenemden tutup yüzümü inceledi.

"18 olmadığına yemin edebilirim." Gözlerimi kaçırdım. Gülümseyişini hissediyordum. Aniden elini çenemden çekti. "Git artık."

"Adımı bile öğrenmedin daha."

"Öğrenmek istediğimi kim söyledi?" Gözlerimi kıstım.

"Sonraki gelişimde lazım olur?" Kafasını hafifçe geriye attı.

"Bir daha gelme."
🐧🐧🐧

Ya bu bölüm az biraz sıkıcı oldu ama idare ediverin. Bir de şimdi çıkıp diyeceksinizki, kız bunun evinde rahat rahat dolaşıyo bu niye tepki vermiyo, onu sonraki bölümlerde anlıycaksınız ay çok heycanlı
-eliza