Kia's POV
Hindi ko inaasahan ang nakita ko. Si Gio na hahanapin ko pa lang ay nasa harap ko na. Hindi ko alam kung anong gagawin ko, hindi ako makagalaw. Nakashades na naman sya kaya hindi ko sya mabasa. Gusto ko syang yakapin kaso nahihiya ako.
Akala ko lalapitan nya ako pero dinaanan nya lang ako at dumiretso sya sa kwarto nya.
Naiiyak na naman ako. Bakit sya ganun? Ang tanga ko talaga bakit ko tinatanong yan sa sarili ko ay ako naman ang dahilan nyan.
Bago pa sya makapasok sa kwarto nya tinawag sya ni Ice,
"Gio! Buti Gio dumating ka na! Kase tong si Kia walang kinakain o iniinom. Baka makinig sya sayo kapag ikaw ang nagsabi." -ice.
"Kaya nya na yan. Sinusunod ko lang gusto nya." -cold na sabi ni Gio.
Ang kanina ko pang pinipigil na iyak ay lumabas na. Hindi ko na kinaya. Ang sakit ng pinaparamdam nya sakin.
Hindi ko na kaya to! Pinunasan ko na ang luha ko at pumasok sa kwarto nya. Nilock ko yun. Nung nakapasok na ako hindi na naman ako makagalaw o makaimik. Natatae na ako.
Nakaupo sya sa kama nya at nakaharap sa bintana.
"Anong ginagawa mo dito?" -gio.
"And now your speechless."
Dagdag pa ni Gio.
"Gio, hmm."
"Kung wala kang sasabihin lumabas ka na. I need some privacy."
Sa sobrang inis ko sa pagkacold nya na kahit hindi naman dapat, nabato ko sya ng librong nakita ko sa lamesa nya.
"Ano ka ba Gio! Inis na inis na ako sa pagiging ganyan mo. Ginagantihan mo lang ako, tama ka nga sa lahat kaya please itigil mo na to!"
"Hindi kita ginagantihan. Sinusunod ko lang gusto mo."
"Sorry na Gio hindi ko sinasadyang sabihin yun. Natakot lang ako sa mga nalaman ko. (sniff) mas gusto kong andito ka lang ﹋o﹋ ~T_T~."
Napaupo na ako sa sahig ng kwarto nya nanlalambot na ang tuhod ko.
"Bakit kailangan mong matakot? Nandito nga kame diba para sayo." -sabi ni gio.
Lumapit na sya sakin napaupo na rin sya.
"(sniff) ayokong madamay kayo, hindi ko kaya pag nawala kayo. Sorry na talaga." -ako.
Iniangat nya ang mukha ko. At ng magtama ang mga mata namin nagwika sya,
"Tumingin ka sakin, hindi kame mawawala. Maraming paraan para matakasan mo yan. Hindi mo kailangang solohin yang problema mo. Andito ako."
Itinayo nya ako at niyakap lalo tuloy akong umiyak. Ang bait ni Gio, ang sakit ng mga sinabi ko sa kanya but here right now he's with me.
"Sorry talaga." -ako.
"Shhh. Tahan ka na. Tara kumain ka na baka magcollapse ka na naman dyan." -gio.
Pinitik nya ako sa noo ng basta basta. Loko to a!
"Aray ko naman." -ako.
"Yan ang bagay sayo ang kulit kulit kase." -gio.
Namiss ko yung ngiti nya. At yun nga pinainom nya na ako ng dugo na nilagyan nya pa ng straw. Mas kailangan ko kase ang dugo ngayon e. Sobra akong nauhaw.
Napatingin ako kay Ice at ayun ngiting ngiti rin. Nakakaloko tong dalawang to. Natapos na ang lahat. And they live happily ever after!
The End!
BINABASA MO ANG
Mortal Vampire (BTS Fanfic) COMPLETED
Vampire"The true sign of intelligence is not knowledge but imagination" -Albert Einstein Ang kwentong ito ay rated SPG. Striktong Patnubay at Gabay ng jowa ang kailangan. Maaaring mawalan sya ng time, at ipagpalit ka sa mga characters. In short mas mamahal...
