Nowy [ZAKOŃCZONE]

Rozdział 19

Jeongguk pov.

Po kilku minutach męczącego biegu stałem pod pokojem chłopaka. Bez pukania wszedłem do niego, gdzie w łóżku leżał mój chłopak, a obok na krześle siedziała jego mama. Nigdzie nie było śladu Jihwana.

- Dobrze cię widzieć - pani Park uśmiechnęła się do mnie słabo i wskazała na wolne krzesło obok siebie, bym na nie usiadł. Tak zrobiłem.

- O co chodzi? - Jimin nie spał. Spoglądał raz na mnie, a raz na swoją matkę.

- Wiem wszystko. Fakt, nie jestem zbyt tolerancyjna jeżeli chodzi o homoseksualizm, ale skoro mój syn jest takiej orientacji, jakiej jest, to jestem w stanie to zaakceptować. Nie wiem jak on mógł skrzywdzić naszego syna i to w taki sposób... Powinien się cieszyć jego szczęściem, a nie mu je zabierać...

- Ja w ogóle nie wiem jak pani mąż mógł tak postąpić. W głowie mi się to nie mieści. W końcu Jimin za niedługo powinien odzyskać pamięć, a co wtedy będziemy mieli zrobić?

- Słuchaj, Jeongguk. Ja wam pomogę. Nie chcę, żebyście byli nieszczęśliwi z powodu mojego męża.

- Jak nam pani pomoże?

- Wynajmę wam mieszkanie. Będę je opłacać. Po prostu uciekniecie...

- Ale jak pani to sobie wyobraża? Mamy szkołę. Nie jesteśmy pełnoletni, nie poradzimy sobie.

- Twoi rodzice są o tym poinformowani. Powiedziałam im, że jesteś homoseksualistą. Nie wiedzieli o tym, ale to zrozumieli. Na wszystko się zgadzają. Do szkoły będziecie uczęszczać normalne, w końcu zostało wam kilka miesięcy do jej ukończenia. Jimin przejmuje za półtorej roku moją firmę, która ma dobre zyski. Na prawdę, poradzicie sobie, we wszystkim będziemy wam pomagać. Oczywiście, przestaniecie się kontaktować z moim mężem.

Większość ludzi by nie pozwoliło na to, żeby ich dzieci były homoseksualistami, a nasi pomagają nam nawet ucieć. To jest niepojęte.

- Nie wiem co powiedzieć - uśmiechnąłem się i ją przytuliłem.

- Wystarczy zwykłe dziękuję.

- Bardzo dziękuję! - trwaliśmy w tym objęciu, gdy w końcu odezwał się Jimin.

- Jeongguk, już sobie wszystko przypominam...