OKYANUSDA AŞK

BÖLÜM 22

Tamam bunda da hem fikiriz de buda Selimin hiç umrunda olmazdı. Hele Eymeni hiç takmazdı. Onu tanımıyordu bile.

"Eymen ve sen sıradan insanlar gibisiniz yolda karaşılaşsanız birbirinizi tanımazsınız" dedim haklıyım. Ben zaten hep haklı olurum orası ayrı bir konu ya neyse konudan sapmayalım.

"Orası senin bildiğin gibi değil işte Okyanus" dedi. Nasıl benim bildiğim gibi değil. Birşey vardı da benmi bilmiyorum.

"Anlat da bileyim o zaman"

"Soğudu burası hadi kalk eve gidelim" dedi. Gerçekten çok soguktu. Off. Allahım sürekli dosyayı kapattığım konular kesişyor gibiydi. Alkın ve Selim birbirinden nefret ediyordu. Ama Selim Alkını sinirlendirebilecek birşeyler biliyor. Eymenin Selimi bu kadar etkilemesi ayrı garip bir olay. Burda çok garip şeyler dönüyordu ve ben bunu anlamıyordum.

Selim beni eve bıraktı. Odama çıkıp uyudum. Yarın bu işi çözmeye başlayacaktım.

Bu sabah erken kalkmadım. 9 gibi uyandım. Alkın hiç aramamıştı. Telefonu alıp bu sefer ben aradım.

"Alkın"
" hı" dedi uyuyordu. Bu saatte Alkın uyumak.

"Hala uyanmadın mi kalk işimiz var maça gidicez"

"Okyanus sanırım maça gidemiyoruz (öksürük) biraz hasta oldum" dedi. Sesi kısılmıştı.

"Nerdesin"

"Evde"

"Tamam geliyorum" diyip kapattım. Hemen hazırlanıp şoföre gideceğimiz yeri söyledim. 10 dakika geçmeden ordaydım. Eee eşofman takımıyla sokağa atlarsam. Kapıyı çalıp içeri girdim. Adının Zehra olduğunu bildiğim kızdan Alkının odasında olduğunu öğrenip odasına çıktım. Uyuyordu kirpiklerinden sevdigim. Elimi alnına koyup ateşine baktım. Ateşi yoktu ama her an çıkabilirdi . Bir süre onu izledim uyanmasını bekledim. Sanki Allah kirpiklerinin dizilişini bile farklı yaratmıştı. Sol kaşındaki çizik bile güzeldi. Uyanmadı. Yanına girip bende uyudum. Karnımı tutmak biraz zor olsada uyudum.

Gözlerimi araladığımda iki çift göz gülerek bana bakıyordu. Aramızda hiç mesafe yoktu. Kalbinin üstünde yatıyordum. Kakmaya çalışsamda izin vermedi.

"Sen gizli gizli yatağıma da mı gelmeye başladın" dedi. Sesi çok kısık ve kötü çıkıyordu.

"Ya tacize geldim" dedim ve kalktım. Güldü. Ateşine baktım. Yanıyordu. Önce alnına sonra boynuna baktım. Gerçekten yanıyordu. Üstüne örttüğü şeyi üzerinden aldım.

"Üşüyorum Okyanus"

"Ateşin var Alkın saçmalama. İlaçlarını içtin mi" dedim. Kafa salladı.

"Nerde" dedim tek kaşını kaldırdı.

"Bana ilacım yok deme" dedim. Cevap vermedi. Allahım çileden Çıkaracaktı beni.

"Yanıyorsun diyorum umursamıyorsun doktor da çağırmadın dimi. Allahım sabır ver" diyip odanın kapısını açtım. Ölmek istiyordu herhalde. Koridorda Zehraya bağırdım. Hemen yanıma geldi. Arkadan Alkın bişeyler bağırıyordu ama umrumda değildi.

"Buyrun Okyanus hanım"

"Hemen doktor çağırıyorsun. Sabahtan beri niye çağırmadın ki zaten" dedim. Kızada o sinirle bir güzel bağırdım.

"Alkın bey doktorları sevmez. Asla çağıramama izin vermez" dedi. Bu çocuk ve psikolojik travmaları beni delirtecekti bir gün.

"Şimdi gidiyorsun ve hemen çağırıyorsun" dedim. Kızın yüzü tereddütlüydü.