Als Emma naar Amsterdam verhuist, lijkt alles goed te gaan. Ze maakt al snel nieuwe vrienden, komt in de schoolband, krijgt een relatie...
Naarmate Emma verder in het jaar komt, gaat ze een periode tegemoet vol twijfels en keuzes.
~*~
Nee, dit gaat...
Ik kijk vol bewondering door het autoraampje naar buiten. Ik had onderweg nog niks anders gezien dan de eindeloze snelwegen en bossen. Maar nu komen we eindelijk de stad in. Ik zie lantaarnpalen voorbij flitsen, mensen zijn druk aan het praten, fietsers die roekeloos oversteken en heel veel winkels.
Ik ben één keer eerder in Amsterdam geweest. Dat was in de tweede klas toen we met de hele klas naar Nemo gingen. Ik wilde vanaf toen heel graag terug naar Amsterdam. Maar ik had nooit gedacht dat we er een huis zouden kopen.
Iedereen dacht eerst dat ik het erg om van Noord Limburg helemaal naar Amsterdam te verhuizen, maar ik heb er juist heel veel zin in. Vroeger vond ik het wel leuk om in een rustig dorpje te wonen waar je lekker over straat kon hollen. Maar toen ik ouder werd, wilde ik steeds liever de stad in. In het dorp werd het steeds saaier. Niemand kwam meer buiten en het was altijd zo akelig stil. Bovendien gaat mijn broer over een jaar studeren en dan is het toch wel handig om in de stad te wonen. Nu in de stad hoor ik eindelijk het geluid van het drukke verkeer, rinkelende fietsbellen en mensen. Ik hoor eindelijk iets van leven.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Emma draag jij deze doos ook even?" Mijn moeder geeft me een grote doos aan waar "schoenen" op staat. Ik pak de doos aan en loop m'n ouders achterna naar het grote grachtenpand. Binnen breng ik meteen de doos naar boven.
Dan kan ik ook gelijk een kamer uitkiezen voordat Lucas de grootste kamer neemt.
In het oude huis had mijn broer al de grootste kamer dus dit keer vond ik dat ik ook een keer de grootse kamer mocht. Ik koos een ruime kamer met een groot raam en een balkon met uitzicht op de grachten. Mijn ouders kwamen m'n kamer binnen met nog een paar dozen. Ze keken allebei een beetje vermoeid, wat ik heel goed begreep. Al dat verhuis gedoe is ook vermoeiend.
"Ik ga nog wat dozen pakken." Zei mijn vader.
"Nee, ik pak ze wel. Jullie hebben al genoeg gedragen. Bovendien heb jij de hele tijd gereden." Mijn vader kijkt me dankbaar aan en ik loop langs hem heen naar beneden om de laatste dozen te pakken voor mijn kamer.
Ik zie de auto aan de andere kant van de weg staan. Net als ik wil over steken voel ik plotseling een hand op m'n schouder. Ik draai me verschrikt om en staar recht in de hemelsblauwe ogen van een jongen. Even weet ik niet wat ik moet doen.
"Hé, ik heb jou nooit eerder gezien." Zegt de jongen. Hij kijkt me onderzoekend aan. Ik voel mezelf rood worden en kijk hem ongemakkelijk aan.
"Nee, ik..umm...ik ben net verhuisd." Shit, waarom stotter ik nou zo.
Ik zet een stap naar achter om hem eens goed te bekijken. De jongen heeft smalle blauwe ogen, warrig haar en een tattoo. Hij doet me een beetje denken aan Josh Dun van Twenty One Pilots, behalve zijn blauwe ogen dan en hij heeft geen oorringen. Niet echt mijn type. Ik val meer op lieve jongens met hoodies die ze aan meisjes geven als ze het koud hebben. Op jongens die serieuze relaties aangaan met meisjes van wie ze echt houden. Deze jongen was dat duidelijk niet. Hij leek me meer een type voor een one night stand.
"Mijn naam is Luke. Ik woon hier in de buurt."
"Oh..umm..mijn naam is Emma...umm..ik woon hier ook in de buurt." Serieus Emma, praat eens normaal.
"Ja, dat snap ik. Aangezien je net zei dat je hierheen bent verhuisd." Zegt Luke grinnikend.
Ik voel mezelf rood worden en laat een ongemakkelijk lachje horen. Niet wetend wat ik moet zeggen. Waarom was ik eigenlijk buiten. Oh ja voor de dozen.
"Ik..umm..ik moet de verhuisdozen pakken." Zeg ik uiteindelijk.
"Oh ja, natuurlijk. Succes en zie je waarschijnlijk nog wel." Voordat ik iets terug kan zeggen is hij weer weg.
Een beetje verward steek ik over en pak de laatste dozen. Waarom kreeg ik zo'n warm gevoel toen ik naar hem keek? Waarom stotterde ik zo? Oke, ik moet toegeven dat hij wel hot is. Nee, hij is je type niet. Shit, wat is er mis met me vandaag. Ik besluit hem uit m'n hoofd te zetten en ik til de dozen naar binnen. Terwijl ik mijn kamer begin in te richten verdwijnt Luke langzaam uit mijn gedachtes.
Hallo! Dit was dus mijn eerste hoofdstuk. Ik heb besloten dat ik bij elk hoofdstuk een afbeelding van een lyric/quote of een video van een liedje erbij doe. Want al mijn inspiratie komt van liedjes, dus ja...dat dus. Ik weet niet wanneer ik het volgende hoofdstuk zal plaatsen en ik weet ook niet of ik het op een bepaalde dag ga doen. Ik hoop dat jullie het tot nu toe leuk vinden :)
