Holding On To You

Hoofdstuk 4

Een beetje verschrikt kijk ik hem aan. Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Hij kijkt me aan met z'n mooie ogen. We zeggen allebei niets. Een tijdje blijven we zo staan.

'Oh, dus jullie kennen elkaar al. Dat maakt het makkelijk. Kom dan laten we Emma onze cover horen van "Trees."' Imke loopt het podium op en pakt een microfoon en legt die op de microfoonstandaard

Ik ga zo rustig mogelijk op een stoel zitten. Ik probeer zo min mogelijk naar Luke te kijken en besluit me goed te focussen op de muziek. Dat zou niet zo moeilijk worden. "Trees" is een van mijn favoriete liedjes.

Jamie gaat achter het drumstel zitten en Luke pakt zijn gitaar. Dan beginnen ze te spelen. Luke ziet er goed uit met z'n gitaar. Om niet afgeleid te worden, sluit ik m'n ogen. Ik geniet van de muziek. Het klinkt heel goed. Imkes stem past perfect bij het lied. Ik zing zachtjes mee met het lied.

Why won't you speak
Where I happen to be
Silent in the trees
Standing cowardly

De laatste vier uithalen gaan ook heel goed. Als ze klaar zijn geef ik een hard applaus.

'We want more! We want more!'

'Rustig aan. We geven een heel optreden op het schoolfeest.'

'Schoolfeest? Wanneer is dat?' Vraag ik.

'Na de eerste periode. Dan vieren we dat we de eerste periode overleefd hebben.' Antwoordt Imke lachend.

Jamie zit nadenkend voor zich uit te staren. 'We missen iets.' Mompelt hij.

Imke, Luke en ik kijken hem vragend aan.

'Het lied "Trees" begint rustig. En het klinkt niet echt rustig met onze instrumenten. Ik denk dat we nog een pianist nodig hebben.'

'Emma kan piano spelen!' Zegt Imke meteen.

Ik voel dat ik rood word. 'Nou ik..umm...ik weet niet of ik wel goed genoeg ben hoor.'

'Natuurlijk wel! Weet je, toen we twee jaar geleden deze band startte kon ik nog niet eens gitaar spelen. Maar omdat we zo vaak repeteerde kon ik binnen een paar weken al heel wat. En als je alleen een paar akkoorden kan zijn we al tevreden. Dus wat zeg je ervan?' Luke kijkt me vragend aan met z'n lieve blauwe ogen.

Misschien heeft hij wel gelijk. Waar zou ik bang voor moeten zijn? Misschien was dit juist wel goed. Heb ik gelijk een groepje waar ik bij hoor. Ik merk dat deze band heel close is. Maar Luke.... Ik zou elke keer bij Luke moeten zijn. Ik denk na. Misschien moet ik me niet zo aanstellen. Misschien ga ik hem wel als vriend zien en kom ik er overheen.

'En...?' Imke kijkt me vragend aan.

'Oke, ik doe mee!' Zeg ik. En voordat ik me kan bedenken springen ze allemaal op me af en omhelzen ze me.

'Welkom in de band!'

Een tijdje later nemen we een pauze in de aula. Jamie heeft getrakteerd op muffins en cola. We hebben ook besloten dat ik op een keyboard ga spelen, omdat je dan meer effecten kan gebruiken. Ik vond het geen probleem, aangezien ik zelf een keyboard thuis heb.
Het is heel gezellig, we kletsen over van alles en nog wat, we lachen en ik voel me al gelijk goed hier. En dat terwijl ik pas een dag op deze school zit. Ik was eigenlijk best bang dat ik nergens bij zou horen. Maar daar hoef ik me nu niet meer druk over te maken.

'Guys, zullen we weer repeteren?' Imke staat op en gooit haar plastic bekertje in de prullenbak.

We knikken allemaal en lopen met Imke mee naar het muzieklokaal.
Imke pakt haar microfoon, Luke zijn gitaar en Jamie gaat weer achter het drumstel zitten. Ik ga een beetje aarzelend achter het keyboard zitten. We gaan weer "Trees" spelen. Ik kijk naar de toetsen.

Luke ziet dat ik aarzel. 'Gewoon wat akkoorden spelen. Geloof me er komt iets goeds uit. Kan je het begin van het lied?'

Ik knik

'Mooizo, begin maar. Als het niet lukt, maakt niet uit. Gewoon blijven proberen.'

Ik begin met het spelen van de intro. Het gaat op zich wel goed. Dan begint Imke te zingen. Aarzelend speel ik wat akkoorden. Het klinkt niet altijd even goed, maar ik speel steeds vaker de goede akkoorden. Als Luke en Jamie invallen, weet ik ongeveer wanneer ik welke akkoorden moet spelen. Luke kijkt me aan met een "zie je wel" blik. Hij had gelijk het gaat heel goed. Op het einde speel ik ook met m'n rechterhand mee. Wat gek genoeg ook goed gaat. Dan zingt Imke nog haar laatste uithalen en dan is het lied afgelopen.

Imke kijkt me lachend aan. 'Je was GE-WEL-DIG!'

'Ik zei toch dat je het kon!' Luke komt tegenover me staan en geeft me snel een kus op m'n wang.
Ik kijk hem geschrokken aan.

'Rustig maar, het was maar een vriendschappelijke bandlid kus.' Zegt hij lachend.

'Ja, natuurlijk, vriendschappelijk.' Zeg ik zacht.