Holding On To You

Epiloog

Lieve Emma,

De afgelopen twee weken ben ik, zoals je waarschijnlijk (hopelijk) gemerkt hebt, niet op school geweest. Ik ben niet ziek, zoals de leraren gezegd hebben, maar ik wil wel even laten weten dat alles goed met mij gaat en dat je je nergens zorgen over hoeft te maken.

In het weekend na het schoolkamp hoorde ik op de radio dat Jesse was opgepakt met vijf zakjes coke op zak. Vrijwel meteen daarna belde Iris mij op en zei ze dat ze in Breda was. Helemaal in Breda! Ik aarzelde geen moment en heb meteen de trein gepakt richting Brabant. Onderweg heb ik natuurlijk mijn ouders gebeld om alles uit te leggen en gelukkig deden ze nergens moeilijk over. Mijn ouders zijn namelijk een van de enige van mijn familie die het beste willen voor Iris.

Toen ik Iris eenmaal gevonden had, wilde ik haar eigenlijk weer naar een afkickkliniek sturen. Maar ik was bang dat ze weer zou weglopen, dus ik besloot eerst gewoon te wachten. Uiteindelijk was zij degene die zelf naar een afkickkliniek wilde en daar was ik erg opgelucht over. Ik weet nog steeds niet precies wat haar heeft veranderd, maar ik denk dat het wel iets te maken heeft met de arrestatie van Jesse.

Ze vroeg aan mij of ik een tijdje in Breda wilde blijven, zodat ik elke dag op bezoek kon komen en zodat ze niet het gevoel had dat ze er alleen voor stond. Dus ik heb weer mijn moeder gebeld om te zeggen dat ik in Breda bleef. Mijn moeder heeft toen naar de school gebeld om te zeggen dat ik longontsteking had en dat ik de komende weken niet naar school kon komen. Daarom is jullie verteld dat ik ziek was.

Twee weken later ging het al een stuk beter met Iris en daar was ik blij om. Ik zei tegen haar dat ik niet voor altijd kon blijven en dat begreep ze. Ik wenste haar succes en ze beloofde me zo vaak mogelijk te bellen als ze daar toestemming voor kreeg.

Gisteravond ben ik weer thuisgekomen en ik realiseerde me opeens hoe erg ik je gemist heb. Ik heb de hele nacht niet kunnen slapen, omdat ik alleen maar aan jou dacht.

Het is niet zo goed gegaan tussen ons en dat kwam van beide kanten. Ik was echt kapot en verdrietig vanwege die Jesper. Het deed echt veel pijn om jou met hem te zien. Maar ik snap dat je nogal verward was, omdat je niet wist wat er aan de hand was en waarom ik zo apart deed.

Ik wil je heel graag weer zien en ik hoop dat jij mij ook nog steeds wilt zien. Ik heb deze week echter nog wel nodig om alles te verwerken en alles even op een rijtje te zetten. Volgende week maandag ben ik weer op school. Zie ik je dan na school in het Vondelpark? Kijk maar of je komt, want ik snap het heel goed als je niet wilt komen.

Ik snap het ook als je eerst gewoon even wilt praten. Of nog niet eens. Ik denk zelf namelijk ook dat het beter is om kleine stappen te nemen. Het duurt zo misschien wel langer, maar uiteindelijk komen we er.

Ik hou van je. En ik hoop dat jij ook nog steeds van mij houdt. Ik heb er alle vertrouwen in dat het weer goed kan komen tussen ons.

Misschien tot volgende week,

Luke

Er rolt een traan over mijn wang, maar ik veeg hem niet weg. Ik lees de brief opnieuw. En nog een keer. En nog een keer. Natuurlijk hou ik nog van hem. Ik heb nergens anders aan gedacht.

Ik stap uit bed en loop door de glazen deur het balkon op. Mijn ouders slapen al en de herfstwind laat mij rillen. Duizenden lichtjes van de stad verlichten de donkere nacht. De wereld is in die twee weken gewoon verder gegaan.

In de verte zie ik het Vondelpark en ik denk terug aan die ene zin. Ik heb er alle vertrouwen in dat het weer goed kan komen tussen ons. Vertrouwen. Het belangrijkste in de liefde is vertrouwen. Ik houd de brief stevig tegen mij aan geklemd en denk aan alle mooie momenten samen met Luke. De tranen maken mijn beeld wazig en de lichtjes in de stad doen mij denken aan een heldere sterrenhemel.

'Ik heb er ook alle vertrouwen in,' fluister ik.

Ik sluit mijn ogen. En terwijl ik de frisse lucht inadem, verschijnt er voor het eerst in twee weken weer een glimlach op mijn gezicht.
__________________________________________________________________________________

Wowie, ik heb nog nooit een boek uitgeschreven. Whoop!