GEÇMİŞİMDE SAKLI

SİL BAŞTAN (1.BÖLÜM)

Eskilerden şimdiye...

Çalan teneffüs ziliyle birlikte oflayarak yerimden kalktım. Acilen hava alıp bu kasvet dolu ortamdan ve kendini beğenmiş, anlamsızca çığlık atan kızlar topluluğundan kurtarmalıydım kendimi. Ailem okuldakiler yetmezmiş gibi birde dershanedekilerin tantanası çıkarmıştı başıma. Neyse ki kafama koyduğumu yapan birisiyim ki dersleri pek taktığım söylenemez. Kendi kendime söylenerek kapıya yöneldiğimde karşı derslikten son sınıfları dışarıya çıkarken gördüm. İçimden korkaklığıma bir küfür savurarak dönüp en yakın arkadaşıma seslendim.

" Defne, ben kantine gidiyorum."

Dönen başlarla kısa süreli ilgi odağı olduktan sonra "Bekle ben de geliyorum." dedi. İsminin Ece olduğunu sandığım kız o kulak tırmalayan tiz sesiyle"Bana da su al." diyerek parayı üzerime doğru attı. Defne yanıma geldiğinde yüzümüzde beliren hafif bir kızgınlıkla birlikte kalabalık ve dar olan koridorda kantine doğru yürümeye başladık.

"Şunlara getir götür işi yapmaktan nefret ediyorum."

"Boş ver içerken bari birisinin sesi çıkmaz."

Sözü gülmeme sebep olmuştu. Haklıydı, bu kızlar gerçekten susmak bilmiyordu.

" Eee.. Sen ne yiyeceksin?"

Yüzüm kabahat işlemiş küçük çocukların ifadesine büründü. İşte yine başladık. Bozuntuya vermemek için gülümsedim.

"Hamburger alıyorum sana da söyleyeyim mi ?"

"Ye sen Batu ye. Devam et böyle!... Nergis Abla bir tane su alabilir miyim?"

"İki tane olsun o abla."

Sevinerek bana döndü. Yeşile çalan ela gözlerindeki şaşkınlığı görebiliyordum.

"Yemekten vaz mı geçtin şimdi sen?"

Sorusuna gülerek cevap verdim.

"Yok ya Ece'nin suyu."

Bıkkın bir şekilde yüzüme baktı. Ve yine o soru geliyor. Farkındayım ama açlıktan karnımda büyük bir orkestra birbirinden alakasız provalar yaparken, nasıl bir şey yemeden durabilirim saygıdeğer arkadaşım? Cidden... bunu yapabileceğime siz de inanabiliyor musunuz? Lütfen biraz gerçekçi olalım.

"Şu yeme işini ne zaman bırakacaksın Batu? Bu aralar abartmaya başladığının farkındasın değil mi?"

Hadi ama bugün doğru düzgün bir şey yemedim bile. Yüzüm onun bana karşı aldığı ifadeye büründü.

" Ne yapayım kızım duramıyorum, acıkıyorum işte."

"Oğlum, Batu hamburger hazır!"

Kafamı sese doğru çevirdiğimde daha çok acıktığımı hissederek ücreti ödeyip yemeğimi aldım ve tekrar Defne'nin yanına döndüm. Oturduğu yerden dik dik bana bakıyordu.

"O sivilceler ve göbek böyle devam edersen hiç gitmeyecek biliyorsun değil mi?"

Yemeğimden bir ısırık alırken kafamı onaylarcasına sallayıp sessizce mırıldandım.

Defne " Hemen geçiştiriyor bide." diye kaşlarını çatmış sessizce söylenirken birden "Nasıl unuttum ya!" diyerek hızla yerimden kalktım. Endişelenerek "Ne oldu?" diye sorarken o da ağaya kalkıp yanıma geliyordu ki küçük bir el hareketiyle yerine geçmesini işaret ettim.

"Acele ettirdin kolayı almayı unutmuşum."

Kızgın bir yüz ifadesiyle "Bir kola için bu kadar tepki mi verilir cidden? Ödüm patladı ya!" derken dolaptan kolayı çıkardığım gibi yanına gittim.