I treat you better! SM Dutch

13.

"Ik ben niet verliefd op Dana!" Floept er uit mijn mond. "Wat!" Ik ontvang een klap tegen mijn wang. "WTF DANIELLE!" Roep ik. Ze kijkt me boos aan. "Je doet mijn vriendin pijn!". Ik schud mijn hoofd en zucht. "De enige die pijn heeft ben ik!" Ze schrikt van mijn woorden en draait zich om. "Zeker omdat je mijn vriendin pijn gaat doen! Ik wist het, jij was de gene die Liv had pijn gedaan! Niet Carter!". Geloofde ze Carter? Ik keek haar nu boos aan. "Danielle!" Snauwde ik boos. "Jullie gaven me niet de keus, Calum dacht dat ik Dana leuk vond, maar ik ben verliefd op een veel leuker meisje, maar die is al bezet" meteen had ik spijt van mijn woorden. Ik was gevoeliger dan de meeste jongens. Tranen prikten in mijn ogen. Een traan gleed over mijn wang.

Danielle fronsten haar wenkbrauwen en stopten met lopen. "GA WEG UIT MIJN LEVEN SHAWN MENDES!" Riep ze. Ze begon te huilen. Haar ouders hadden het waarschijnlijk ook gehoord want even later ging de deur van Danielle's huis open. Danielle was al haar achtertuin ingelopen. "Hey Shawn!". Ik negeerde de openheid en liep recht langs de deur weg. Ik had alles verpest! Wist Danielle dat ik verliefd op haar was? Ik denk het niet.

Ik veegden onder mijn oog en liep strak door. Ik wist eerlijk gezegd niet waarheen. "Hey Shawn!" Het was Liv. Moest ik haar nu tegen komen? Precies nu! Wat een toeval. Ik negeerde haar en liep door. "Shawn!" Riep ze. Ze renden met de tas in haar hand naar me toe. "Wat is er met jou gebeurd? Je bent veranderd" haar woorden zo hard. Ik stopten met lopen en keek haar aan. "Ga naar Carter!" Sis ik. "Wacht! Wat?" Ze pakten mijn arm. Ik rukten hem los en liep stug door. Liv liep naast me. "Shawn ik ben het je allang vergeven" zei ze zacht. "Wat? Dat is het probleem! Ik heb niet aan je gezeten! Aan niemand! Mijn eerste zoen was met Danielle!" Meteen leg ik een hand op mijn mond. "Danielle?" Liv kijkt me fronsend aan en duwt me tegen het hek. "Ik had jou nog nooit gezoend Liv, waarom gelooft niemand me!" Snauwde ik. Ik probeerde me los te raken maar ik zat vast tussen Liv en het hek. Het probleem was dat mijn been nog gebroken was dus ontsnappen was niet zo makkelijk. Ik keek haar aan en zuchtte. "Laat me gaan Liv, het heeft geen zin om met me te praten, iedereen haat me" murmelde ik. Liv kneep haar ogen tot spleetjes. "Jij hebt tegen me gelogen dat je wel vriendinnen had, je hebt tegen iedereen gelogen dat jij het was omdat je niet wou zeggen dat het Carter was! Je hebt nog nooit gezoend omdat je misschien wat voor een jongen voelt?". Dacht ze dat serieus? Ik moest het haar wijsmaken maar ik wist dat ze veel roddelde tegen anderen. Ik moest het zeggen! Nu! "Dat is niet waar, Ik ben op Danielle!" Siste ik. Misschien mocht dat wat zachter. Liv liet me los en keek me aan. Haar ogen verzachte. "OMG! Ik wist het!" Roept ze hysterisch. "Nee niet, je dacht net nog dat ik gay was! Ga alsjeblieft weg!" Ik duwden haar hardhandig weg en pakten mijn krukken waarmee ik mijn passen versnelden.
.
.
.
.
.
.
.

Ik ging naar het park en ging zitten. Tot schrik zat ik naast een meisje. Ze had zich verschuilt in haar capuchon waardoor ik haar niet zag. Haar haren leken erg op die van Danielle. Ik had vandaag niet opgelet op wat Danielle aanhad dus ik wist het niet. Ik hoopten dat ze het niet was. Ik schoof ver van haar af op het bankje en pakten mijn boekje en pen. In dit boekje schreef ik meestal liedjes. Ik was bezig met een liedje dat ik stiches noemden. Ik vond het zelf tot nu niet echt mooi. Door mijn gedoe vandaag kwamen duizenden woorden in mijn hoofd. Hoe pijn haar woorden deden. Pijnlijker dan een....... Mes. Ik schreef alles op wat ik me bedacht. "Schrijf je zelf een liedje?" Vroeg de stem naast me. Het klonk te bekend. Ik klapten mijn boekje dicht en stond op. Het was sowieso Danielle. Ik kreunde. "Danielle?". Ze zuchtte. "Je bent echt......" Er kwamen geen woorden uit mijn lippen. "Ik wou dat ik je nooit gekend had!" Sis ik dan. Ik hoor een luidde snik onder de capuchon en sta op. "Jij begrijpt me niet! Iedereen denkt dat ik gay ben, iedereen heeft een hekel aan me! Net als jou, en ik mócht je! Maar jij mij niet, zag je niet in hoeveel ik van je hiélt!" Ik schrik van mijn woorden. Met dat ren ik gauw weg. Godverdomme ik heb het haar verteld!
.
.
.
.
.
Ik ga bij een ander bankje zitten in het park. Het is onderhand al avond. Ik voel me misselijk en wil niet Naar huis. Nooit meer het liefst. Ik ga liggen op het bankje en kijk naar de sterren. Zo mooi! Het liefst had ik alles van vandaag en gisteren gewist. Ik had niet willen vertellen dat ik verliefd was op Danielle. Misschien nog ben. Volgens mij weet iedereen het nu. Ik hoop dat ze denkt dat ik bedoelde vroeger. Het is beter voor mij en iedereen. Ik wil haar niet de trots geven. Ze voelt zich nu vast geweldig. "Wat doe jij hier zo laat?" Ik herken die stem. "Dana?". Ze grijnst. "Ik was de hond uitlaten" zegt ze. Ze neemt plaats op het bankje als ik een beetje opschuif. "Ik voel me zo rot" mompel ik. "Hoezo?". Moet ik haar nu vertellen dat ik niet van haar houd. Nee ik vertel het haar nog wel een keer.

"Mensen denken dat ik gay ben" zeg ik dan maar. "Mmmm.... Dat kan niet want je hebt mij" ze legt haar hoofd op mijn schouder. Ik sluit mijn ogen. "Ja daarom" fluister ik. "I got hella feelings for you" zingt Dana. Ik glimlach. "I don't facking care". Dana lacht. Ze haalt haar hoofd van mijn schouder en kijkt me aan. "Dat was de verkeerde text". Ik knik me een druk een kusje op haar wang. Het voelt niet prettig! "Kom op je moet naar huis ik laat je niet hier zitten" zegt Dana en ze trekt aan mijn arm. "Ik loop niet vanzelf" kreun ik moe. "Eughhhhh......... Dan til ik je". Dana tilt me zonder moeite op. "Nee ik til jou" ik springt uit haar armen en til haar op. Ze grijnst. "Ook goed" ze drukt een gauw kusje op mijn wang.