zoraki evlilik

8.bölüm

"Hayır diyorum !"

"Bu seni ilgilendirmez Yağız Dinçer ! "

"Gayette ilgilendirir Beste Dinçer ! "

Sinirle kendimi odama atip ağlamaya başladım.
Benim sayemde yarısını elde ettiği şirkette çalışmama izin yokmuş.! 

Daha evleneli bir hafta olmuş malesefki aynı evde yaşamakta olsakda bana karışmaya hakki yok beyefendinin.

Yüzümü yıkadıktan sonra yemek hazirlamak için mutfağa indim. Iki kisi için fazla gelecek olan bolca çeşit yemekler yapıp sofrayı hazırladım. Yağız odasından çıkıp geldiğinde börekleri sofraya koymuştum.

"Minik iki kişilik ailemiz icin fazla masraflisin "

Gozlerimi devirip masaya oturdum.

"En iyisi evinin kadını olman. Buraya daha fazla yakışıyorsun "

Elimdeki çatalı bırakıp ayağa kalktim.

"Ne diyorsun sen be ! Ben sana hayvanat bahçesine olan yakışmandan bahsediyor muyum ! Benimde adım Beste 'yse o şirketi senin başına yikmazsam...! "

Mutfaktan yükselen siyah dumanlar ve iğrenç kokuyla hızla mutfağa daldım.

"Beste ! "

**

"Nefes darlığından dolayı bu tarz yerlerde bulunmasi kendi solunumunu kötü etkiliyor.  Bu yüzden ek solunum takviyesiyle yardımcı oluyoruz. "

" peki bu daha ne kadar sürer? "

"Solunumu duzene girdiği için uyanmamasi için bir sebep yok. Yavaş yavaş uyku ilaçlarını kestik zaten uyanması uzun sürmez Yağız bey "

Nefes darlığı. Yine. Konusmalar netleştiğnde gözlerimi araladim.

Küçüklükten beri doktorum olan Onur bey ve Yağız'dı konuşan.

"Yağız... "

Iki çift goz bana döndüğünde Yağız hızla yanima geldi.

"Iyi misin ? "

Hafifçe tebessüm ettim.

"Gerçeği bilmesem benim için endişelendiğini düşünebilirim "
 
Gözlerini devirip doktora döndü.

"Ne zaman taburcu olabiliriz ? "

"Birkaç güne çıkabilirsiniz. Beste hanım yabancımız degil. "

Onur bey gülerek odadan çıktı.

"Sana vermesi gereken ilaçlar olucak. Onlari alman gerek "
Herşeyi ezberlemişcesine doktor edasiyla yapmasi gerekenleri yağız 'a söyleyip gözlerimi kapattım.

Bir iki tıkırtıdan sonra odadan çıktı. Bende kendimi uykuya bıraktım.

"Yemeklerimm "
Gozlerimi acıp yatakta dogruldum. Refakatçi koltuğundaki yağız' da benle beraber ayaklandi.

"Noluyo be "

"Benim yaptığım onca yemek mahvoldu demi? "
Ağlamaklı gözlerle, inanamayarak bana bakan yağız' a baktım.

"Kızım sen iyi değilsin. En iyisi biz burdan psikiyatri bölümüne geçelim. "

Ben içime oturan o yemeklerin acısıyla ona devirdiği gozlerle yerine geri döndü.
Odanin kapısının açılmasıyla once benim ardindan yağız' ın ailesi içeri girdi.

"Yavrum sen niye atlarsın yangının içine ? Cok mu sağlamsın "

Durumuma alışmış olan anneme kısık gözlerle baktım.
Allahım neydi benim suçum ?