Broken Heart B-brave

Zomervakantie 2011 in turkije.

´Kaj mag ik even met je praten, alleen?’ zeg ik. ‘Uh ja hoor.’ We lopen samen een stukje verder. ‘Hey Kaj, waar ga je heen?’ roept een van zijn vrienden. ‘Ja wacht ff man, kom zo terug!’ Ik ben zo bang. Ik weet echt niet hoe ik het moet zeggen en hoe zou die reageren. Misschien moet ik het ook maar niet doen. Nee ik moet het doen, anders weet ik het nooit. ‘Waarom moest ik komen?’ vraagt Kaj. ‘Ik uh, ik wil je wat zeggen of vragen eigenlijk.’ Begin ik.  ‘Oke, vraag maar.’ Kaj kijkt me vragend aan. ‘Ik vind het best moeilijk om te zeggen. Ik bedoel, nou ja…’ ‘Zeg het maar hoor. Ik bijt niet en ik zal je ook niet uitlachen. I promise.’ Wauw hij is zo lief. Ik kijk hem aan, hij heeft zulke mooie ogen en z’n haar zit altijd perfect. Ik kijk naar beneden. ‘Nou afgelopen 2 weken waren zo leuk en we gaan over een paar dagen allebei weer naar huis en nou ja.. weetje ik zeg het gewoon. Kaj ik vind je leuk. Echt leuk, ik ben verliefd…’ Zo dat is eruit. Ik kijk Kaj vragend aan. ‘En ik wou vragen of jij mij, nou ja, ook leuk vond?’ Kaj kijkt me aan. Ik begin te blozen. Ik kijk naar Kaj, zie ik het nou goed? Is Kaj ook aan het blozen of verbeelde ik het me alleen? Ik sta helemaal te shaken. Een paar vrienden van Kaj komen aanlopen. ‘Ha man vroeg ze nou net of je haar leuk vond? Hahah, he Jessica niet verkeerd opvatten, maar Kaj is 15 he. En jij nog niet eens 12. Je bent wel volwassen voor je leeftijd, maar als stelletje is het een beetje raar he?’ Z’n vriend heeft gelijk, maar toch blijf ik wachten tot dat Kaj antwoord geeft. Ik kijk hem vragend en verdrietig aan. ‘Ik uh, ik ben het met Jesse eens. Je bent wel aardig, maar je bent wel 3 en een half jaar jonger. Sorry’ Hier was ik dus al bang voor. Er branden tranen in me ogen maar ik ga niet huilen. Ik hou me sterk. Tegenover jongens van 15 kan ik echt niet gaan huilen. ‘Oke, ja ik snap het wel. Het was ook een beetje dom van me haha.’ ‘Nou mooi. Maar weer gaan zwemmen dan. Wie als laatst in het zwembad is trakteert op een ijsje!’ Roept Jesse en rent meteen met de rest van de jongens naar het zwembad. Alleen ik en Kaj staan er nog. ‘Het spijt me echt. Sorry’ Ah zo lief dat hoefde hij echt niet te zeggen. ‘Hoeft niet hoor. Was gewoon stom van me. Alsof jij mij leuk zou vinden.’ ‘Hey Kaj! Kom je, ik krijg een ijsje van je!’ Roept Jesse. Kaj kijkt me aan. Ik knik dat hij kan gaan en Kaj rent weg. Ik denk terug aan mijn laatste woorden. “Alsof jij mij leuk zou vinden.” Ik dacht het wel. Hoe hij naar me keek en naar me lachte. Maar het was vast allemaal verbeelding.