Broken Heart B-brave

Hoofdstuk 17

Vanuit Anne

'Die film was zo zielig!' zegt Puck. Ik lach zachtjes. Puck kan niet goed tegen die zielige film, ze moet altijd huilen. Ik moet eerder lachen dan huilen.

Ik pak een zakdoekje en geef het aan Puck. 'Dank je.' Ze veegt haar tranen weg.

'Hoe kan het eigenlijk dat jij nooit huilt?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet. Ik huil niet zo snel denk ik.' 'Hmm. Okee.'

We eten het restje popcorn op, praten over van alles en gaan dan slapen.

*Volgende ochtend*

Als ik thuis ben, kom ik erachter dat ik alleen thuis ben. Ik zet de muziek aan en zing zacht mee. Dan komt Als Je Van Mij Bent. Ik zet de muziek op het hardst en zing zo hard als ik kan.

Vanuit Cassius

Ik ben onderweg naar Anne. Ik weet niet waarom, maar ik vertrouw haar.

Als ik voor Anne's huis sta, hoor ik Als Je Van Mij Bent. Ik begin te lachen. Ik bel aan, maar ze zal me wel niet horen.

Hopelijk hoort ze het wel als ik haar bel. Ik toets haar nummer in en net wanneer ik op wil hangen, neemt ze op.

'Met Anne.' ' Met Cassius. Vind je Als Je Van Mij Bent leuk? Hij staat zo hard.' Het valt even stil.

'Hoe weet jij dat?' 'Ik sta voor de deur.' 'Huh, waarom bel je dan niet aan?' 'Dat heb ik gedaan, maar je hoorde het niet.' Het valt weer even stil.

'Oh... Sorry.'

Ik begin te lachen. 'Is niet erg hoor.' 'Okee, mooi.'

'Kan je nu dan wel even de deur open doen?' vraag ik lachend. 'Oh. Ja, ik kom eraan.'

Het is even stil en dan gaat de deur open.

'Sorry. Ik ben alleen thuis en Als Je Van Mij Bent kwam, dus...' 'Het geeft niet.'

Ze glimlacht even en houdt de deur wat verder open.

'Kom binnen. Wil je wat drinken?' Ik loop naar binnen. 'Nee dank je.'

Ik volg Anne naar de woonkamer en ga naast haar op de bank zitten.

'Wat kwam je doen?'

Ik denk even na of ik het wel moet vragen, maar vraag het dan toch. 'Jij bent goed bevriend met Nina toch?'

Anne krijgt een grote glimlach. 'Ja, hoezo?'

'Weet jij, euhm, weet jij of ze iemand leuk vindt?'

'Ik wist het!'

'Wat?' 'Dat je haar ook wel ziet zitten.' Ze kijkt me doordringend aan.

'Ook?' Ze fronst haar wenkbrauwen. 'Wat ook?'

'Je zei "Dat je haar OOK wel ziet zitten." Dus hoezo ook?'

'Oh.... Ik bedoel, euhm... Vind je haar nou leuk?'

Nu kijk ik haar doordringend aan. 'Je verandert van onderwerp.'

'Nee. JIJ verandert van onderwerp.' Ik kijk Anne verbaast aan. 'Ik? Hoezo ik?'

'Ik zei dat je Nina wel zag zitten en toen begon jij met dat 'ook' verhaal.'

'Touché.' Anne grijnst even. 'Dus als jij nou eerst antwoord geeft, geef ik daarna antwoord.'

Ik zucht. 'Ja.'

'Mooi, dus wat is je antwoord.' 'Dat is mijn antwoord.'

Ze kijkt me verbaasd aan. 'Wat is je antwoord?' 'Ja, als in ja ik zie haar wel zitten. Zoals jij dat zegt dan.'

Anne's verbaasde gezicht veranderd in een grote glimlach. 'Ahw! Dat is zo lief. Ik zei ook, omdat ze Nina jou ook ziet zitten.'

'Meen je die?' Anne knikt. 'Jaaaa.' Ik glimlach.

'Waarom kwam je eigenlijk naar mij toen?' vraagt Anne opeens.

'Ik vertrouw je gewoon, denk ik.' Ze denkt even na en geeft dan een kort knikje.

'Ik vertrouw je ook. Daarom heb ik een vraag.' Ik knik als een teken dat ze het mag vragen.

'Hoe gaat het met Samuel en Puck?' vraagt Anne onzeker.

'Je vond het toch niet erg?' 'Nee, nee dat vind ik ook niet! Ik vraag het me alleen af. ik zou het leuk vinden als ze samen kwamen hoor.'

'Zover komt het voorlopig niet. Samuel zei dat hij je niet nog een keer wou kwetsen en daarom rustig aan ging doen. Hij weet nog niet eens zeker of hij haar echt leuk vind.'

'Hij gaat het rustig aandoen voor mij?' 'Ja tuurlijk. Hij geeft om je Anne. Dit alles betekend niet dat je niets voor hem betekend.'

Ik zie dat Anne langzaam tranen in haar ogen krijgt. Als er een traan over Anne's wang loopt, veeg ik het weg en trek ik Anne in een knuffel.

'H-het is echt s-stom dat ik h-huil. I-ik weet ook n-niet waarom ik h-huil.'

Ik wrijf met mijn hand over Anne's rug. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen hoor. Ik snap het. Het is ook moeilijk voor je, maar het komt allemaal goed. Je bent sterk en ik weet dat je dit aankan.'

Anne geeft me een kus op m'n wang. 'Dank je Cass. Je bent de beste vriend die ik maar kan hebben.' fluistert ze in mijn oor. Ik glimlach.