Bazı şeylerin hesabini hiç bir zaman veremiyeceksin bazi sorularin yanitlarini hic bir zaman bilemeyeceğim . Bazi anlarin nasil sevinç verdiğini, bazı şarkilarin bana ne hissettirdiğini nelerin bana iyi geldigini... Yada en çok hangi anlarda sen varsin içimde aklimda, hangi anlarda yanimda olmani istiyorum bilmiyeceksin... Bilmeyeceksin nerede ne yapiyorum kiminleyim işte sana en iyi ceza bu aslinda... Sensizde yaşabileceğimi göstermek. Eksik çok şey var hayatimda evet ama sen yoksun!.. Hiç olmayacağini bilmek yakiyor canimi ama varliğindan daha az... Sen benim omzuma yaslanip başka birine kapatmissin gözlerini meğer kurdugun onca hayal benim için değilmiş kurdugun o cümleler bana ait değilmiş. Sen benim değilmişsin boynun yuvam değilmiş... Meğer sen doğru sevgi ile sevilen yanlis adammişsin... Meğer benim çocuklarim sana baba deyip sarilmayacakmis. Kizimin ilk aşki olmayacakmişsin. Ne çok gerçek varmis ortada gözlerimi kapattiğim... " Sen benimsin" deyip sevdiğin zamanlarda bile senin değilmişim meğer sen baskasina aitten ben nasil senin olabilirim ki hic benim olmayan bir adama yillarami vermisim meğerse ömrüm diye bilmişimde "hayat" diye sevmisim ... Acinarak ağlanicak hallerimde gülmüşüm... Mutluluktan ayaklarimi yerden kestiğin vakitlerde bulutlara dokunmusum ki gerçeklerle yüzleşerek yere cakilmak fazlasıyla yakti canimi ama o Esna da bile artik sensiz olacağim düşüncesi acitmisti canımı en çok ailemdin sen çünkü göçmen kuşlar bile göç zamanı birakip gidecekleri yer için aglarmis ben yuvam bildiğim yerin gidiceğini öğrenince nasil yikilmazdim nasil üzülmezdim. Sen sende ki güzelliklerin farkinda değilsin derdin hep artik farkindayim bende ki güzellik sen olmadigin halde seni sevebilmekmis. Peki ya sen sendeki güzelliklerin farkindamisin ?
Beni sana bağlayan şeylerin farkindamisin?
Bazi şeylerin bize neler kattigini gormedin hic sen.
En hissettiğin anlarda bile beni hissetmemek için savastin kendinle... Sen seninle savasirken ben senin çığlıklarini dinledim oysa ki. Yaralarini gördüm. Aciyan yerini. İçindeki seni. Gözyaşlarini... Sen kendini hissetmiyorken ben seni hissettim. Dokundum o yaralara, sildim gözyaşlarini... Çok ortak noktamiz vardi seninle ben senin için herşeye gözlerimi kapatmistim sen ise bana yani ikimizde gerçeklere gozlerimizi kapatmistik. Adeletsiz birçok şeyle karsilastim ama senin adaletsizliğin kadar yakmamisti canimi. Tek bir hatan olmadi bana sen sayamadigim kadar çok yara actin kalbimde kabuk baglamadi hic biri ama ben hep affettim seni hatta öyle anlar oldu ki seni affettigim için kendimi affedemedim ben. Çekip girişlerinin dönüşü olacagini da bildim hep hatta gidislerinin biraktigi yaralarin iki katini gelmelerin acacakti bunu da bildim... Senin için yazdigim satirlari senin dişinda herkes okuyor artik kokunun benim disim da herkesin ezberledigi gibi.. Ne aci şey ellerin benim değil, ayaklarin bana gelmek için adim atmiyor artik, gözlerin benden başka herşeyi görüyor, dudaklarin benim disimda herkesle konusuyor, boynun benim yuvam değil, kalbin başım omzunda olduğu için atmiyor...
Gülüşün ayni mi?
Peki ya kokun... Sinirlendiğinde alnindaki damar çıkıyor mu yine sadece güldüğünde çıkan o gamzelerin de var tabi...
Ben eski ben değilim hayat peki ya sen eski sen misin ?
Hayat misin hala ?
Benim disimda herkese..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayata Dair Ne Varsa#wattys2015
RomanceSiyah beyaz bir aşk hikayesi değildi yaşadıklarım lakin 'masal' tadındaydı... Bir vardı bir yoktu...bir zaman var olan kişinin... Şimdilerde yokluğuna alışmakla meşgulüm.. Ama çok iyi bildiğimiz bir şey var ki şu hayatta hiç bir şeyin tekrarı makbul...
