Uzun yıllar önce özel güçler dünyaya salınmıştı. Tanrılar ve tanrıçalar bu güçleri Dünya'nın kurtarılmasında görev alabilecek seçilmiş kişilere gönderdiler. Bu seçilmiş kişiler, zamanı geldiğinde güçlerini keşfediyorlardı ve dönemlerinin sorunlarıyl...
Odada bir sağa bir sola ilerleyen Charles'dan gözlerimi çekip ellerime çevirdim. Hala korkudan titriyordum. Babam bir cani gibi annemi öldürmüştü! O hatırladığım adam değildi.
Her zaman kötü bir adamdı ama bir katil olamazdı. Doğduğum ve büyüdüğüm o küçük tek odalı evde yaşadıklarım küçük kesitler halinde önüme geldiğinde boğazıma oturan yumruyu yutkunarak geçirmeye çalıştım. Geçmişin sayfaları acılarla doluydu. Bundan sonra geleceğimin de pek güzel sayfalara sahip olacağını düşünmüyordum.
Laptopum yatağımın üzerinde aynı şekilde duruyordu ve Charles kamera kaydını izledikten sonra babamın suratında kaydı durdurmuştu. Dik bakışlarla gözlerim buluşurken sanki babam ekrandan fırlayıp beni şişleyecekmiş gibi hissediyordum. Tanrım! Neden hayatım bu kadar saçma olmak zorundaydı ki!
Bir kaç saat önce Charles Tanrılara haber yollamıştı. Zeus okuldan ayrılmadan önce Charles'a küçük bir parşömen parçası vermişti ve herhangi bir ihtiyaçta bu parşömene durumu yazmasını istemişti. Charles videoyu izledikten sonra odamın kapısını iki kere kilitleyip, arkasına makyaj masamı çekmişti. Ardından pencere ve balkon kapısını da iyice kapatıp kilitlemişti. Bunları sadece oturduğum duvarın kenarından izliyordum. Her hangi bir tepki verecek gücü kendimde bulamıyordum. Aklım ve beynim birbirine karışmıştı. Gözlerim yanıyordu. Yaşlar gözlerimi o kadar çok zorluyordu ki bir an için ağlayabileceğimi hissettim. Bu his geldiği gibi giderken içimden kendime küfürler yağdırmaya başladım. Belki ağlasam rahatlayabilirdim ama ağlamaktan çekiniyordum. Bu huyum küçüklükten gelen bir şeydi. Annem beni dövdüğü zamanlarda bile tek damla gözyaşı dökmezdim.
Derin bir nefes alıp verdikten sonra bakışlarımı önümde bir sağa bir sola giden Charles'tan çekip Argon'a çevirdim. O da hala şoktaydı yüzüme odaklanmış bir şekilde bana bakıyordu. İzlediğimiz görüntülerden sonra tek kelime bile etmemişti. Sadece beni izliyordu. Göz göze geldiğimizde, gözlerindeki duygu içimi parçaladı.
Bana acıyordu!
Bu düşünceyle kaşlarım istemsizce çatıldı. Çenemin seyirmesi sinirlendiğimin en büyük göstergesiydi sanırım. Argon'la olan göz temasımızı kesen Charles'ın bedenine bakmaya başladım bu seferde. Elimi havaya kaldırdım ve havayı kullanarak Charles'ı yerinde sabitledikten sonra yatağın üzerine doğru bıraktım. Şaşkınlıkla bana bakıp kaşlarını çatarken, bende aynı ifadeyle ona bakıyordum.
'' Başım döndü Charles! Ne haltıma bu kadar tepki verdiğini anlamıyorum. Ben babamın annemi öldürmesine, beni tehdit etmesine bu kadar tepki vermezken sana ne oluyor Tanrı aşkına! '' Sesim sonlara doğru istemsizce yükselirken içimde büyüyen öfkemi iliklerime kadar hissedebiliyordum.
Charles bir şeyler söylemek için ağzını açtığında odanın ortasında küçük bir ışık hüzmesi belirdi ve ardından Tanrılar odanın ortasında gözüktü. Zeus kızgın bakışlarla Charles'a bakıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
