~I Hate That I Love You~

~Rozdział 1~

Głośny dźwięk, roznoszący się po całym pokoju Alice, wyrywa ją ze snu. Sfrustrowana tym, że przerywa jej to piękny sen, w którym stoi na środku wielkiej sceny i śpiewa, po prostu śpiewa. Jest w nim gwiazdą, to jej wszyscy biją głośne brawa. Wyłącza budzik. Następnie wyślizguje się powoli spod cieplutkiej, białej kołdry i siada na tak samo białym, metalowym, pięknym łóżku, wpatrując się w pudrowo-różową ścianę, by chociaż trochę się rozbudzić. Pokój Alice, nie jest wcale za duży, mieści ogromne łóżko z białą pościelą, na którym właśnie siedzi. Śnieżno białe panele, przykrywa niewielki, okrągły i puszysty dywanik, koloru ścian. Na suficie, widnieje piękny, szklany żyrandol z trzema żarówkami. Naprzeciwko łóżka, znajduję się tak samo biurko, z idealnie poukładanymi przyborami szkolnymi oraz książkami. Towarzyszy mu jasnoróżowy fotel na kółkach. Z prawej strony stoi wielka, tak samo śnieżna szafa, w której Alice trzyma swoje ukochane ciuchy wraz z butami. Trochę interesuję ją temat mody. Nad stolikiem nocnym, koloru łóżka znajduję się wielkie okno, z pudrowo-różowymi zasłonami. Nastolatka jest perfekcjonistką, co można zauważyć, nawet wchodząc do jej pokoju.

Dziewczyna powoli podnosi się z miejsca. Ubrana jest w niebieskie, długie spodnie od piżamy oraz zwykłą, za dużą o trzy rozmiary, białą koszulkę. Dziewczyna siada przy toaletce, uważnie przyglądając się sobie w odbiciu pięknego lustra. Ma duże, piwne i lśniące oczy z długimi rzęsami, nad którymi znajdują się idealne, ciemne brwi. Na jej małym, szczupłym nosku widnieją urocze, w małej ilości, delikatne piegi. Jej usta są tak idealne, że niejedna osoba z jej otoczenia, pytała, czy przypadkiem ich sobie nie poprawiała, sugerując przy tym, że przecież ją na to stać. Alice, to siedemnastoletnia, poukładana dziewczyna. Nigdy nie miała problemu z samotnością, cierpieniem czy obelgami kierowanymi w jej stronę. W życiu siedemnastolatki wszystko toczy się po jej myśli, ma wspaniałe oceny, prawdziwych przyjaciół, popularność oraz zamożną rodzinę. Można powiedzieć, że nie jedna dziewczyna chciałaby znaleźć się na miejscu idealnej wprost nastolatki, która nie może się także odgonić od adorujących ją chłopaków. Jednakże, nastolatka nie odwzajemnia im zainteresowania, kierowanego do niej. Nigdy nie ciągnęło jej do związku czy po prostu romansu. Od zawsze uważa, że nie jest jej to zupełnie potrzebne do szczęścia. Alice sięga po fioletową szczotkę, leżąca na wierzchu toaletki, po czym zabiera się za rozczesywanie, jej lśniących, długich, kasztanowych włosów, sięgających jej do pasa. Po dokładnym rozczesaniu włosów rusza do łazienki w celu umycia i pielęgnacji jej nieskazitelnej, jasnej cery. Wraca do pokoju, aby zrobić codzienny, delikatny makijaż, po czym zakłada na siebie delikatną, białą oraz koronkową na dole sukienkę, która opiewa jej zgrabne ciało. Dobiera do niej śnieżno białe trampki, ostatnio pokochała połączenie sukienek z butami sportowymi. Następnie, pakuje potrzebne jej na dziś książki wraz z zeszytami, do czarnej torby, którą zakłada na przedramieniu. Wychodząc z pokoju, sprawdza godzinę na telefonie. -Mam jeszcze pół godziny.-mówi sama do siebie. Głos nastolatki jest bardzo melodyjny oraz przyjemny.

-Cześć skarbie, zjedz coś.
-słyszy głos mamy, gdy wchodzi do kuchni.
-Cześć mamo.
-Alice wita się, po czym chwyta jabłko.
-Idę do szkoły mamo.-oznajmia Alice, ruszając w stronę drzwi wejściowych, ogromnego domu.
-Podwiozę Cię, poczekaj.

Pięć minut później, nastolatka siedzi w samochodzie wraz z mamą oraz dwoma, młodszym braćmi. Calum i Josh to bliźniacy. Mają dziesięć lat i świetny kontakt z nastolatką. Cała rodzina uważa, że Ci mali przystojniacy to młodzi geniusze oraz że w przyszłości zostaną kimś wielkim. Siedemnastolatka za to ma wielki talent, jakim jest piękny głos. Zamiłowanie muzyką dziewczyny zachwyca wszystkich.

-Dziękuję, do zobaczenia.-mówi Alice, gdy samochód zatrzymuje się pod jej liceum.

Siedemnastolatka chodzi już drugi semestr do pierwszej klasy. Wystarczył jej tylko półroczny „staż" w szkole, żeby uzyskać tak dużą popularność. Nie starała się wcale jakoś szczególnie przypaść wszystkim do gustu, wystarczyła jej osobowość oraz pewność siebie.
Alice idzie w stronę wejścia głównego szkoły, kiedy natyka się na swoje najlepsze, dwie przyjaciółki, Natalie oraz Bonnie. Natalie, to długowłosa, niebieskooka blondynka o ciemnej karnacji. Bardzo często bywa w ciepłych krajach, by odwiedzić mamę mieszkającą tam od czasu rozwodu z jej tatą, który teraz jest nieuleczalnym romantykiem, przez co Natalie ma nową, drugą „mamę" co tydzień. Alice nie zna drugiej, tak samo prawdziwej, pełnej życia osoby, jaką jest jej przyjaciółka. Kocha podróże, naukę a przede wszystkim sport. Natalie gra w szkolnej drużynie football'owej. Z racji z tego, że blondynka jest w tej szkole jedyną dziewczyną, zainteresowaną piłką nożną z wielkimi umiejętnościami, gra w męskiej drużynie. Nikt tutaj nie ma nic przeciwko, zwłaszcza że gra lepiej od nie jednego chłopaka z drużyny, lecz dużo jeszcze brakuje jej do tytułu kapitana, na którego miejsce wcale się nie pcha. Dziewczyna jest także wolontariuszka o wielkim sercu. Za to Bonnie w przeciwieństwie do Alice, jest szalona oraz mało poukładana. Kocha kolory, wzory, oraz eksperymentowanie, co można zauważyć nawet po jej wyglądzie. Nastolatka ma fioletowe, sięgające jej do ramion włosy, lecz to nic stałego. Dlatego, że bardzo często zmienia ich kolor. Zawsze ma na sobie krótką, obcisłą koszulkę, do której zawsze dobiera kolorowe spódniczki, które często są zaprojektowane przez nią samą. Pasją Bonnie, jest projektowanie oraz szycie własnych ciuchów. Mówi, że dzięki temu wyraża siebie oraz że wygląda oryginalnie. Jej największym marzeniem, jest zostać znaną projektantką. Prowadzi nawet znanego w całej szkole i nie tylko, bloga dotyczącego mody.
Dziewczyna ma jasną karnacje oraz brązowe oczy.
Alice zna się z przyjaciółkami od przedszkola, od tego czasu są nierozłączne. Zawsze chciały chodzić do tego samego liceum, co jak widać, im się udało.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dziękuję za przeczytanie :) Pamiętaj o głosie, jeżeli Ci się spodobało! :) To bardzo motywuję.
Każda rada/wskazówka mile widziana.