~I Hate That I Love You~

~Rozdział 14~

-Wow!-reagują równocześnie Natalie wraz z Bonnie na to, co skończyłam opowiadać im przed chwilą.
O czym? Oczywiście, że o Luke'u.
-Podoba Ci się?-pyta w końcu Bonnie.
-Jeśli Ci na to odpowiem, to Luke zaraz się tu zjawi.-krzyżuje ręce.
-Jak to?-dziwi się Natalie.
-Zawsze, gdy powiem coś na ten temat, on automatycznie się zjawia, wtrącając się do rozmowy. No, oczywiście wiedząc, o czym ona jest, a raczej o kim.
-Ma rację.-odzywa się Luke.
-Jesteś agentem?-śmieje się Bonnie.
-Czemu mnie to nie dziwi?-pytam.-Ile słyszałeś?
-Od:,,Jeśli Ci na to odpowiem, to Luke zaraz się tu zjawi." Na co miałaś odpowiedzieć?-pyta zainteresowany.
-Nie dowiesz się.
-Zakład?
-O nie! Ja się o nic z tobą już nie zakładam.
-Urocza jesteś i tak się dowiem.-oznajmia mi, po czym udaje się w stronę klasy chemicznej.
-Jest idealny.-mówię, gdy mam pewność, że tego nie słyszy.
***
-Dowiedziałeś się już?-śmieje się.
Jest wieczór. Sama nie wiem, jak to się stało, ale owszem. Siedzę w domu Luke'a, a dokładniej na jego wielkim, czarnym łóżku.
-Może.
-Nie możliwe.-krzyżuję ręce pewna swego.
-To jak, podobam Ci się?-uśmiecha się szeroko.
-Jak ty to robisz?!

Nagle w domu gasną wszystkie światła. Jest ciemno. To na pewno przez burzę, która opanowuje całe miasteczko.
Przestraszona łapie Luke'a za rękę.
-Jak zawsze.-śmieje się ze mnie.
-Sorki. Są twoi rodzice?-pytam.
-Nie.
-Jesteśmy sami?
-Tak.-szepcze.
Niezręczną rozmowę, przerywa mój dzwoniący telefon.

Mama: Cześć skarbie, nie dasz rady wrócić dziś do domu, chcieliśmy z ojcem przyjechać po Ciebie, ale straż pilnuje wszystkich, by nie ruszali się z domów. Na dworze naprawdę leje, a pioruny trafiają w nie jeden dom. To niebezpieczne. Nadal jesteś u Luke'a skarbie?

Ja: Tak mamo. To znaczy, że mam zostać tu na noc?

Mama: Tak skarbie, nie mamy wyjścia. Dobrze, że jesteś z nim. Muszę kończyć, połączenie strasznie przerywa.
Nie zdążyłam się pożegnać, a usłyszałam dźwięk zakończonego połączenia.
-Luke?
-Tak?
-Boję się.

Do następnego! ♥