Chapter 11 Don't forbid me

359 20 17
                                    

11

Katerine

เคทเธอลีนมองภาพตรงหน้าด้วยความระทึก หมาป่าตัวใหญ่ทั้งสองตัวต่อสู้กันอย่างดุเดือด ไม่ใช่แค่เธอเท่านั้น แต่คนอื่นๆในฝูงต่างก็ตกใจกับการต่อสู้ครั้งนี้ด้วยเช่นกัน

ในระหว่างที่ทั้งคู่ต่อสู้กัน มาเบลแอบกระซิบบอกเคทเธอลีนว่าไอแซคไม่เคยสู้กับใครรุนแรงขนาดนี้มาก่อน ครั้งนี้เหมือนเขากะเอาให้ปีเตอร์ตายคาอุ้งเท้าของเขาเลยก็ว่าได้

"ไม่มีใครคิดจะหยุดพวกเขาเลยเหรอ?"เคทเธอลีนถามมาเบลที่มองดูการต่อสู้ตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ

"มันเป็นธรรมเนียมว่าเมื่อไหร่ที่หมาป่าต่อสู้กันตัวต่อตัว ใครที่ยอมแพ้ก่อนจะเป็นพวกที่ต่ำที่สุดในฝูง อย่างว่า...มันเป็นศักดิ์ศรีด้วย คนที่จะหยุดทั้งสองมีเพียงแค่อัลฟ่าเท่านั้น"เคทเธอลีนหันไปมองอัลฟ่าเดวิดที่ยังคงมองดูลูกชายตัวเองต่อสู้ด้วยความสงบ ไม่โวยวายหรือร้องห้ามอะไรทั้งสิ้น ถัดไปเป็นลูน่าแมรี่ที่เอามือปิดปากตัวเองทุกครั้งที่ไอแซคโดนทุ่มลงพื้น

การต่อสู้สูสีมากเพราะต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน ไอแซคมีบาดแผลตามลำตัวมากพอๆกับปีเตอร์ ตอนนี้หมาป่าทั้งสองเดินวนไปรอบๆมองหยั่งเชิงฝ่ายตรงข้าม พวกเขาเดินช้าๆแต่หนักแน่นในทุกฝีก้าว

"พอได้แล้ว!"อัลฟ่าเดวิดพูดเสียงหนักแน่จนคนอื่นๆในฝูงถึงกับขนลุก

"ปีเตอร์ พ่อว่าเรากลับถิ่นเรากันดีกว่า อย่าไปยุ่งกับพวกนั้นเลยเสียเวลา"ไอแซคคำรามใส่อัลฟ่ามาคัส ที่เดินยิ้มจากไปพร้อมกับลูกชายของเขา หลังจากที่สองพ่อลูกนั่นไป ไอแซคในร่างหมาป่าเดินเข้าไปในบ้านป่าเงียบๆ เคทเธอลีนจำได้ว่าเขาได้รับบาดแผลจากการต่อสู้เธอจึงตัดสินใจเดินตามเขาไป ขณะที่อัลฟ่าเดวิดแก้สถานการณ์ให้กลับมาครึกครื้นดังเดิม

.........................................

หญิงสาวเคาะประตูห้องของชายหนุ่มพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลในมือ ไม่นานประตูก็ถูกเปิดออก ไอแซคสวมเพียงกางเกงและปล่อยให้ส่วนบนที่เต็มไปด้วยรอยแผลเปลือยเปล่า

MATEحيث تعيش القصص. اكتشف الآن