SİYAHIN RÜYASI

REAKSİYON

Ritmik bir şekilde kulağıma gelen, pat küt diye taklit edilebilen seslerin kaynağına doğru kendimi hızlı adımlarla ilerlerken buldum. Gördüğüm manzara karşısında, heykel pozisyonunda kaldığıma emindim.Beynim hareket komutu verse bile bedenimin asilik yapacağı tuttu ve put kesildim.

Tamay..

Merdivenin bana göre bittiği yerde, başından bir avuç dolusu kan gelmiş bir pozisyonda yatıyordu.Hareket etmiyordu.Bir şekilde şoktan çıkıp gözlerimden yaşların akmasına izin vererek yanına koştum.Elinde telefonu vardı.Ekran kilidini açmaya gerek duymadan -zaten şifreyide bilmiyordum- hemen acil durum çağrısına dokundum ve artık yüksek sesle ağladığımın farkına vardığımda ambulansın sirenleri benim sesimi bastırmaya başlamıştı. Kapıyı hemen açıp görevlilere yol verdikten sonra odama çıkıp telefonumu alıp bende peşlerinden gitmiştim.En son bu durumu babamda yaşadığım için ne kadar berbat hissettiğimi asla tarif edemezdim.

Hastaneye gittiğim de, Tamay'ı gözetim altına aldıklarını tahlil ve tomografi sonuçlarını beklediklerini söylediler. Hala baygındı ve başında ben refakat ediyordum. Doktor birazdan uyanacağı söylediğinde, gerçekten üzerimden bir ton yükün kalktığını hissedebilmiştim. Bir daha yanımda birinin ölmesini kaldıramazdım.

Ben düşüncelerimi aklımdan kovmaya çalışırken Tamay uyandı, ve kısık gözlerini yavaşca açarak bana "iyiyim sadece biraz su.." dedi. Sanki bu duruma alışıkmış gibi bir ses tonuyla konuşmuştu.Şimdilik bunu umursamadan hemen su alabileceğim bir yere indim. Geri döndüğümde doktorun Tamay ile konuştuğunu fark ettim. Yanlarına yaklaşmadım.Çok hararetli bir konuşmaya benziyordu.Doktorun uzaklaşmasını fırsat bilerek hemen Tamay'ın yanına gittim.

"Sorun ne?" diye sordum

"Önemli bir şey yok sadece başım döndü biraz ayağım burkulunca da düşmüşüm, endişelendirdiğim için özür dilerim.."

"Çok korktum Tamay"dedim ve devam ettim..

"Hiç iyi görünmüyorsun. Yüzün bembeyaz olmuş, gözlerinin altı morarmış,"

"İnan önemli değil bu gece denetim altında kalıp yarın sabah taburcu olacakmışım, doktor öyle söyledi" dedi. Bende konuyu daha da deşmeden başımı salladım.

Bir gece boyunca sorunsuz bir şekilde Tamay ile hastanede kalmıştık.Ertesi gün eve gittiğimizde ailesini aramayı teklif ettim fakat kabul etmedi. Neyi vardı bu kızın cidden?!!

Biraz evde kaldıktan sonra okula kayıt için gitmem gerektiği aklıma gelmişti.Çabucak hazırlanıp yola düşmüştüm.

Okulda işlerimi halledip, çevreyi tanımak için hemen etrafta dolanmaya başlamıştım.Çok ironiktir ama fotoğraf bölümü öğrencisi olmama rağmen henüz bir makinem olmamıştı. Belki istersem alırdım ama ona ayıracak bir bütçe bizde mevcut değildi.Annemin kanaldan aldığı maaş ev kredisi için gidiyordu.Her neyse yinede annemin buralardan mahrum bıramamak için, okula girdiğimde sessize aldığım telefonumu çıkarıp fotoğraf çekmeye karar verdim.Kameraya açmama engel olacak yaklaşık yirmi cevapsız hemde gizliden gelen aramam olduğunu fark ettim.Nedenini bilmiyordum fakat tüylerim diken diken olmuş, içimi kötü korkular kaplamıştı.Omzumda bir el hissettiğimde, arkama dönüş hızımın rüzgarla yarışacağına bahse girerdim...

LÜTFEN YORUM VE ELEŞTİRİ YAPIN ARKADAŞLAR. OLAYLARI HİZLANDIRIYORUM ARTIK....